BİR PLATONİĞİN GÜNLÜĞÜNDEN
Seni anlatirken sesimin titremesini ve ardından gözlerimin dolduğu anı susup derin bi nefes alarak geçiştirmenin bana neler hissettirdiğini bilemezsin ....
Sonu sana çıkan her yolun başına engeller koymuşlar diye söylenirken aslında o engelleri senin yığdığını fark ediyorum. Bu farkındalık beni senden uzaklaştırmaya yetmiyor, derken sana attığım her adım geriye attığım bir adım sayılıyor.
Uzaklaşıyorum.
Ellerimi uzattığımda tutmayacağının farkında, ellerimi uzatıyorum.
"Boşuna" diyorsun bana güzel bakan gözlerinle.
Bi' insan nasıl güzel bakıp böylesine yaralayabilir bana bunu öğretiyorsun.
Sen elimi tutmadıkça eksiliyorum.
Gecenin bir yarısı kâbuslardan uyanıp, yanıma baktığımda görmek istediğim o yüzü hayal ediyorum.
Sadece o zamanlar benimlesin.
Sen, benim her zaman kâbus görmemi isteyebilecek kadar güzelsin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUMBLR HİKAYELERİ
Short Storyoysa her aşk hikayesinin sonu unutmaya çalışmakla bitmiyormu?ve biz hala buna aşk mı diyoruz?komikmiş.
