Yazacaklarımı anlaman için öncelikle burasını okuman gerekebilir.
Öncelikle selam.14 yaşındayım ve kapalıyım ELHAMDÜLİLLAH.Bu hikayeyi yazmamın tek nedeni hayatta her şeyden çabucak sıkılmam.Ruhumun daralması...
Bir şeylerin ters gittiğini hissettiğim an hayattan bıkıp çekip gidesim geliyor.Tabi ki çekip gidemiyorsun.Sen bu dünyaya bir amaç için gönderildin.Hiçbir insan bunu inkar edemez.Sonuçta hepimiz ELHAMDÜLİLLAH müslümanız.Ve biliyoruz ki her sıkıntıdan sonra bi patlama noktası vardır ve bunun evvelinde en güzel şeyler bizi bekliyor olacaktır.
Şimdi düşünelim.En yakın çevrenize bakın.Mesela bu yazıyı okurken yatıyorsun,camın kenarındasın kafanı çıkar ve bak.Ağaçlar...Her biri sırf sen solunum yapasın diye oksijen üretiyorlar.Arılar en mümtaazam şekilde bal topluyorlar ve bu balları sen yiyorsun.
Ben mesela bunları düşünerek kendime terapi yaptım.Hayat hiç kolay değil.Ama unutma O seninle.O yanında.Sen yalnız olduğunu düşündüğün an O'nun varlığı sana yalnız olmadığını hatırlatmalı.
Ve asıl kelam ne zaman depresyona girdiğini hissedersen yalnız olmadığını hatırla.Çünkü yalnız değilsin...
