1.Bölüm

34 4 8
                                    

Soğuk bir kış ayındaydı, Ferhatın babasının ölümü... Buna nasıl dayanacaktı genc oğlan?
Dayanbilirmiydi?

Bir Şirin sayesinde dayanacaktı..

-------------------------

"Baba beni bırakma.. bizi bırakma baba.. l-lütfen aç gözlerini!" Dizimde yatıyordu babamın cansız bedeni. Kim. Neden yapardı böyle birşeyi? Babamın halbuki hic düşmanı yoktu. Çok iyi bir adamdı o. Inanamıyordum bu duruma. Sanki saatim çalacakta bende kalkacağım kabustan gibi hissediyordum. Ama değildi bu kabus bile değildi.. Gerçekti.

"Ferhat!" Annemin sesi.. Ambulansın sesi.. ve kurşun sesleri hâla kulağımda canlanıyordu.. sanki yine ve yeniden yaşıyormuş gibiydim.

1 gün sonra...

Babamın cenazesini taşıyordum omzumda. Ya ben kuvvetlenmiştim yada babam zayıflamıştı. Hic zor değildi babamın tabutu. Küçükken babam beni havalara atar yakalardı. Bu seferde ben babamı tutuyorum omzumda.

Bir yandan yağmur bir yandan hüzün. Iste yağmuru bu yüzden seviyorum. Göz yaşlarım belli olmuyordu hiç olmassa..
Belkide belli oluyordu?

Etrafıma bakındım. Anneme baktım. Yıkılmıştı. Arkadaşları tutamıyordu. Yağmur annemin göz yaşlarını saklayamıyordu demekki.. ışıldıyordu göz yaşları..

"El - Fatiha" demesiyle hocanın etrafı sessizlik sarmıştı.

"Amin" diyenleri duymam ile bana doğru gelmeleri bir oldu.

"Başın sağolsun oğlum"
"Mekanı cennet olsun"
"Allah size sabır versin"

Herkeze kafamı salladım ve birden sessizlik oluştu. Sadece yağmurun sesini duyuyordum.

Teyzemin yanina gittim ve göz yaşlarımı silerek ona sarıldım. Bana sarıldı.

"Teyze annemi evine götür lütfen dinlensin, ben sonra geleceğim"

Benden ayrıldı kafasını sallayarak annemın yanına doğru ilerlemeye başladı bende seyrettim. Gitmek istemediği belliydi. Hadi ama anne..

Bikac saniye sonra götürebilmişlerdi annemi. Babamın mezarına yaklaştım , toprağına elimi sürdüm.

Kimsenin duyamiyacağı şekilde konuştum.

"Ah, babam.. nasıl gittin ? Nereye gittin? Ya bizide alsaydın yada gitmeseydin baba. Biz simdi sensiz ne yapacağız?"

Sağıma soluma baktım ve devam ettim.

"Annemin kendi canına kıymasından korkuyorum baba.. biz.. ben ne yapacağım sensiz?"

"Allah hiç bir kuluna kaldiramayacağı bir yük vermez.."

Bu ince ve iyi hissettiren sesi duymamla arkamı döndüm.

***************************
Beğendinizmii :)) sizi gidi sizi

Şirin&FerhatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin