"Allah kimseye kaldıramayacağı yükü vermez.."
Arkamı döndüm ve bunu söyleyen kişiye baktım. Kız çok güzel ve saf'dı..
Benim ona baktığımı fark ettiğinde
"Şey, ben özür dilerim.. yani öyle şey etmek istemedim"
Gülümsemeye çalıştım ve hafiften akmaya başlayan göz yaşlarımı silip ayağa kalktım.
"Yo.. yok sorun değil"
"Ben Şirin"
Dedi ve bana elini uzattı.
Elini sıktım.
"Bende Ferhat"
Şirinin kaşları bi an havaya kalktı.
"Aaa.. böyle sen Ferhat ben Şirin. Bi acayip olduk .. dimi"
Doğru aslında hiç aklıma gelmemişti.
"Hı evet :)"
"Burada tanışmamız kötü oldu .. keşke başka biryerde karşılaşsaymışız"
Doğru ..
Babamın mezarına öylece baka kaldım
Millet bu hikayeyi nasil devam edicegimi bilmiyorum ama buraya kdr begenirseniz devam yazacagima emin olabilirsiniz :)
