İmkansız Aşk

3.Bölüm

"Senden nefret ediyorum!!Çık hayatımdan pislik herif!!"diye bağırdım bu sefer içeri iki erkek girdi biri anneme çok benziyordu diğeri kimdi hiçbir fikrim yoktu

"Baba bu kız kim?"dedi bana bakıp bende yere oturup boş boş tavana bakmaya başladım

"İkizin Çağlar"dedi ve gülümsedi

"Baba bu kız benim kardeşim mi yani?"dedi heyecanla

"Evet dedim ya Çağlar şimdi sen kardeşini al ve odana çık"dedi yanındaki çocuğa bakıp

"Merih sende kusura bakma oğlum"dedi

"Ne kusuru Sedat amca bende eve gideyim size iyi günler"dedi ve gitti bende sadece dinlemekle yetindim

"Oğlum sende kardeşini al odana çık , sizde işinizin başına"dedi ve sevgili ikizim yaklaşıp kolumdan tuttu ve benim kalkmama yardımcı oldu bende koluna girdim odasına doğru ilerledik bilin bakalım odaya girince ilk dikkatimi çeken gözlerimin yaşarmasına sebep olan şey neydi? Annemin resmini duvarda görmemdi.Zaman geçiyor öyle böyle geçiyor ve biz değişiyoruz ama yalnızlığın sonu gelmiyor.Ne kadar gitmek istesende hiçbir şey istediğin gibi olmuyor.Zaman sadece her şeyi anılaştırıyor ve çok şeyi de unuturuyor.

"Hepnizden nefret ediyorum"dedim kendi kendime

"Ben hariç ufaklık"dedi ve acıyla gülümsedi

"Senden de nefret ediyorum kendimden de "dedim karşımda ki çocuğa pardon ikizim , o da üzüldüğünü belli etmemek için tebessüm etmekle yetindi.

"Ben eve gitmek istiyorum"dedim sakin bir ses tonuyla tabi ayağımlada ritim tutmaya başladım.

"Hayır şimdi uyu ben aşağıdayım"dedi

"Bana emir verme!"diye bağırdım zehirimi yavaş yavaş akıtmaya başlıyordum.

"Peki ufaklık"dedi benim aksime gayet sakindi

"Ben eve gitmek istiyorum şimdi çekil yolumdan"dedim ve bir iki adım ilerledim fakat sevgili ikizim kolumdan tuttu

"Sence kardeşimi yeni bulmuşken bırakır mıyım hiç?"dedi ve dilini iki kez şaklattı

"Çekil Sedat Bey'in yanına gidicem"dedim

"Babam az önce toplantıya gitti"dedi bende deliler gibi gülmeye başladım ne yani benim annem ölmüştü o da toplantıya mı gidiyordu.

"Kardeşim istersen yarın  annemin yanına gidebiliriz"dedi sevinçle gözleri parladı

"Annemiz senin o Şerefsiz baban yüzünden bugün öldü"dedim ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım artık omuzumda ki yük fazlasıyla ağır gelmeye başlamıştı

"O öldü ismi gibi Melek oldu" dedim yere oturup gözlerimi kapattım ve kendi kendime sarıldım.Bir insanın sizi ne kadar sevdiğini girdiği riskten ve çabadan anlayabilirsiniz. Mesela annem sırf benim için bir çok iğrenç şeye katlanmıştı.Lanet olsun ki bana sarıldığı hiçbir zaman ona sarılamamıştım.Her zaman kaskatım kesilmişti. 
Her gece uyuduğum da gizlice gelip üstümü örterdi sonra saçlarımı okşardı defalarca özür dilerdi bense uyumuş numarası yapardım.Yüzüne karşı ondan utandığımı söylemiştim.Kendimden nefret ediyorum keşke annem yerine ben ölseydim.Evet ben ölmeliydim kötüler ölmeliydi sinirlerimi kontrol edemediğim için saçlarımı çekmeye başladım. Ama ikizim bunu engellemeye çalışıyordu.

"Ölmek istiyorum ben"dedim ve yine hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım

"Şsstt geçti kardeşim hadi gel biraz dinlen"dedi ve beni ayağa kaldırdı yatağa doğru ilerledik bende ayakkabılarımı çıkarıp yatağa uzandım ikizim üstümü örtüp kapıya doğru ilerledi.