Başrol ♣️. [Ara Verildi.]

-1.Bölüm-

Arkadaşlar bu hikaye her şey ile ilgili.Eğer bu sizi rahatsız edecekse okumayın.Eğer bölümden rahatsız olursanızda lütfen kötü yorum yapmayın.Çünkü benim bakış açım bu.Kısacası bu hikaye aramızda olan insanların hikayesi

*****************

Bileklerimde ki sızıyla gözlerimi yine saçma bir güne açtım.Salon kısmından gelen gürültüyü umursamadan bakışlarım bileklerime yöneldiğinde daha dün yaptığım çiziklere soğukkanlılıkla baktım.Yaparken çektiğim acı aklıma geldiğinde yüzümde sadistçe bir gülümseme oluştu.Bugüne kadar kendime verdiğim zararlardan asla pişman olmamıştım.Sanki acı çekmek için doğdum gibime geliyordu.O kadar beceriksizdim ki 5 intihar girişimimde sonuçsuz kalmıştı.

Kendimi zar zor yataktan kaldırdığımda koltuğun üstünde olan okul formamı aldım ve her zaman ki gibi hızlıca üstümü değiştirdim.Aynanın karşısında ustalıkla yaptığım makyajıma baktığımda içeriden kırılma sesleri geldi.Üstüne tekrar bağrışma sesleri eklenince dayanamadım ve tüm sinirimle salona yöneldim.

"Sabahtan beri bir susmadınız!Yine n-"

Gördüğüm görüntü cümlemi tamamlamamı sağlarken evin hala yıkılmamış olmasına hayret ettim.

Siyah koltuklarımız un yüzünden bembeyaz olmuş,parkelerimiz ise cam kırıklarıyla dolmuştu.

"Bu evin hali ne!?"

"Valla bunu kardeşine soracaksın"

Simay tüm suçu Erim'e atıp kenara çekildiğinde.Sinirli gözlerim baş belası ikizimi buldu.Suçlu şekilde dudağındaki piercing ile oynarken benimle göz göze gelmemeye dikkat ediyordu.

"Ben sadece küçükken olduğu gibi moralini düzeltmek için krep yapmayı denedim"

"Benim moralim kötü değil Erim bunu anla,ben kötüyüm.Ne kadar krep yaparsan yap asla eskisi gibi olmayacağım"

"Derin saçmalama kendine verdiğin zararlarda hiç bir işe yaramıyor.Ben artık her gün acaba kendine zarar verdin mi diye düşünmekten bıktım.Anla artık etrafında seni seven ve kabullenen insanlar var"

"Bu insanlardan biri sen değilsin herhalde.Baksana hala eskisi gibi yapmaya çalışıyorsun her şeyi"

Bağırmaktan boğazıma saplanan acıyla derin bir nefes aldım.Erim'de bende susmuş ve bakışlarımızla anlaşmaya çalışıyorduk.Biliyordum benim iyiliğimi istediğini ama anlamıyordu beni.Artık öyle olmak istemiyordum.

"Tamam okula geç kalmadan çıksak iyi olur"

Simay artan gerginliği azaltmak için okulu bahane ederken omuzlarını silktim ve kapının yanında ki siyah çantayı omuzuma taktım.Erim ve Simay'ı beklemeden kapıdan çıkarken sinirlerimi kontrol etmeye çalışıyordum.

Hızlı adımlarla bahçe kapısından çıktığımda Erim'in arabasının önünde onları beklemeye başladım.Sıkıntıdan kırmızı spor arabayı incelerken gözlerim plakaya takıldı.

EA

Amcamın jestleri.Beni görünce yolunu değiştiren ama Erim'e hayran olan amcamın, hiç görmediğim jestleri.İçimden ne kadar plakayı parçalamak gelsede sonuçta kardeşimin arabasıydı.

Erim kapıyı açar açmaz kendimi ön koltuğa bıraktım.Kemerimi takıp takmamak konusunda ikileme düşsem de ikizim ile bir daha kavga etmek istemediğimden kemeri taktım.Erim bu hareketimi çarpık bir gülüşle izlerken benim ilk kez o bir şey demeden bu hareketi yapmam hoşuna gitmişse benziyordu.