Siyahla Beyazın Hikayesi

3. Hayal kırıklığı...

Merhaba arkadaşlar. Ben yeni yazarınız Cansu. Uzun zamandır yazmak istedigim bir hikaye vardı ama malesef bazı nedenlerden dolayı vakit bulamıyordum. Ama sonunda hayalim gerçekleşti. Ve artık sizin için yazıyorum. Konu direk doğaçlama oldu. Evet bir hikaye yazmak istiyordum. Fakat konuyu düşünmedim. Aklıma ilk gelenleri yazacağım. Umarım seveceginiz bir hikaye olur. Kendimi hikayedeki kız olarak yansıttım. Bire bir aynıyız çünkü. Her neyse çok konuştum ben. Hepinizi çok seviyorum. İyi okumalar...
Multimedya:Ada

"Hadi ama Ada. Hala seni bekliyoruz."

" Çeneni keser misin panda geliyorum işte."

Böyle bi kız kardesim olduğu için intihar etmek istiyorum. Bu gece aptal bi partide gitar çalıcaktım. Okuldaki herkes beni hiç gitar çalarken görmedikleri için heycanla bekliyor olsalarda hala benden korkuyorlardı. Okuldaki insanlarda kötü etki bırakıyor ve hiç birine acımıyordum. Kendi karanlık dünyamı seviyorum. Orda herşey normal ve orda herşey kendi istediğin gibi. Normal dünyada ise herşey tam tersi. 'Bu gece hemen bitsin ve uyuyalım.' Tek düşüncem buydu.
Gitarımı alıp koşar adımlarla aptal kız kardeşim lakabını panda koyduğum Mira'nın yanına gittim. Kapıyı kilitleyip arabama bindim. Mira her ne kadar sabırsız olsa da ben hala gece bitse ve uyusak diye düşünüyordum. Biz Mira ile birlikte yaşıyoruz. Annem ve babam... Bahsetmek bile istemiyorum. 2 yıldır Mira ve ben birlikte yaşıyoruz. Mira hiç bana benzemiyor. Bazı zamanlar hiç anlaşamıyoruz pandamla. Ben genelde yalnız ve siyah takılırken mira her zaman rengarenk bir kişilikti. Eğlence, alışveriş ve daha bunun gibi birçok şey Mira'nın mutlu olmasına yeterdi. Ben ise 2 yıldır mutsuzdum. Benim için gitar çizim müzik ve Yasemin ( 15 yıllık arkadaşım ) yetiyordu. Ben kavgacı piskopat ve her kızın ürkek bakış attığı bir kızım Denizli'de ve inanın bu benim umrumda değil. Herkesin benle iyi anlaşmaya çalışmaları yok mu bir de. Saçmalık. Her neyse 20 dakikalık süren bir yolculuktan sonra bizim pandayla çınar meydanına gelmiştik. Tüm gözler bana bakarken Yasemin koşarak yanıma geldi.
"Nerdesin kızım sen ya. Kaç saattir gözüm yollarda kaldı"
"Geldim işte dostum bu kadar abartma." diyerek konuyu kestirip attım. Yasemin bir terslik olduğunu anlamıştı.
"Bir terslik var sende. Gece bitse de uyusak modundasın."
Nasıl da biliyor beni. Aptal bi parti sadece aq. Olamaz Ali Hoca geliyor. Başladı yine soru yağmuru.
"Ada hanım niye geç kaldınız yine. Oysaki hep derse geç kalırsınız."
Ciddi misin sen be.
"Hocam neden diğer insanlar gibi partinin tadını çıkarmıyorsunuz. Zaten kısa bir zaman sonra bu partileri görmek pek nasip olmayacak." dedim umursamaz bir tavırla.
" Niyeymiş canım ben daha çok gencim. Sen kendi yaşına bak."
Yok abi bu adam gerçekten ciddi değil.
"Hocam benim yaşım 17 yalnız??" dedim sinirli bir tavırla. Sen kim köpek aq.
Hoca dayanamayıp yanımızdan ayrıldı. Bende cebimden bir sigara çıkarıp yaktım. Yasemin ise yanımdan çoktan ayrılmıştı.
"Hayırdır güzelim. Yakmışız yine sigaraları. Bir derdin mi var yoksa." ciddi misiniz siz bu gece üstüme mal fırlatın diye bir pankart asmadım ki ben.
"Sen gelene kadar bir derdim yoktu Bora. Ama şu an bir derdim var. Hatta senin burda ne işin var lan!" diye bağırdım.
"Sakin ol güzelim. Sadece bu geceki performansını izlemek için geldim. Sorun olduğunu sanmıyorum." dedi hafifçe sırıtarak. Bu gün gitmesi gerekiyordu. Bu gün defolup gitmesi gerekiyordu. Bir zamanlar nasıl gittiyse en ihtiyacım olduğu zaman yine aynı şekilde gitmesi gerekiyordu. "Gitmen gerekmiyor mu senin?" dedim sigaramdan bir duman alarak.
"Biletimi iptal ettirdim. Sadece senin için Ada. Pişmanım anla artık. Bak geri döndüm. Sadece senin için geri döndüm ben ada. Hala eskisi gibi..." sözünü kesmistim. Gözlerinin içine baktım.
"Eskisi gibi olamayız aptal. Asla olamayız anlıyor musun? 2 yıl önce. 2 yıl önce sana tam da ihtiyacım varken çekip gittin. O zamanlar masum bi kızdım sadece. Ama şimdi öyle değilim 2 yıl önce ailem nasıl gittiyse sende gittin. Güçlendim artık anladın mi beni? Artık eskisi gibi masum kız yok karşında. Beni kime sorarsan sor. Bakalım hangi yanıtı alacaksın? Yada ben söylüyorum. Ada Yılmaz okulun piskopat çekilmez mutsuz ama bir o kadar da güçlü tüm kızların ona ürkek baktığı ve herkesin ona 'bad' lakabını taktığı ve eskisi kadar masum yüzlü olmayan bir kız. Siz gittikten sonra kendi karanlık dünyamı oluşturdum ben Bora Demir. Ve emin ol orda daha mutluyum. Şimdi hayatımdan defol. 2 yıl önce nereye gittiysen şimdi de o lanet yere geri dön!" bunları söylerken ağlamamak için çaba sarfediyordum. Ben ada yılmaz değil ADA YILMAZ' dım. Aglayamazdım ben. Aglarsam güçsüz duruma düşerdim. Bora' nın beni 2. kez üzmesine izin veremezdim.
Çünkü ben ADA YILMAZ'dım.
"Ada Yılmaz. Sahneye bekleniyorsunuz." anonsu duyduktan sonra sinirli gözlerimi boradan çekip sahneye doğru yürüdüm. Herkes bana bakıyordu. When you're gone...
Bu şarkı Bora ve benim şarkımızdı. İster istemez. Bora'nın gözlerine baktım. Gozumu kapattım. Şarkıya devam ettim nakarat bölümde gözlerimi açtığımda....

Bir kız Bora'nın elini tutuyordu.
Ve 3. bir hayal kırıklığı daha...