Siyahla Beyazın Hikayesi

Sürprizlerle Dolu Bir Gün...

Merhaba arkadaşlar.
Sabahtan beri yayınlamak istedigim bölümü sonunda yayınladım. Biraz geç oldu özür dilerim. Umarım beğenirsiniz.
İyi okumalar...
Multimedya:Ulaş

"Seni gerizekalı kendine gelll ne demek o sürtük kızın barına gitmek ha ne demek!!"

"Biraz yavaş sürsene şunu başım dönüyor."

"Geber gerizekalı!"

O kadar çok bağırıyordum ki Mira korktuğunu sarhoş haliyle bile belli ediyordu. Ne demek o sürtük kızın barında bi erkekle yan yana oturmak. Hayır yani bu erkekle yan yana oturabilir. O benim umrumda olmaz. Ama o aptal kızın barına asla gidemez.
Beni sinirlendiriyordu. Eve gelince kazık fren yapıp arabayı durdurdum. Mira'yı da eve götürüp yatağına yatırdım. Yan balkona yeni birileri taşınıyordu. Odamın balkonundan ne kadar bakarsam bakayım kim olduğunu gorememistim. Sonra elime kahvemi kitabımı telefonumu ve kulakligimi alıp odamin balkonunda oturdum. Ama aklım hala yan evdeydi. Umarım yaşlı birileri değildir. Çünkü asla yüksek ses müziğe tahammül edemeyen bir komşu istemiyorum. Hele ki huysuz olanlarda.
Kahvem bittikten sonra odama girdim ve ışıkları söndürüp uyudum.

Ertesi sabah...

"Mira uyan artık gerizekali panda!

Ding dong

Ulan kim bu sabah sabah kapıyı alacaklı gibi çalıyo.
"Geldiii-"

"Adaaa"

"Ulaaaş"

"Gerçek misin lan sen rüya görmüyorum demi lan bennn!"

Ulaş gelmişti. Şu sıralar moralimi düzelten sadece o vardı. O da gelmişti. Benden mutlusu yok.

"Geç içeri hadi."

"Odamı özledim lan ben. Bana odamı verin. Yemeklerini de özledim kankss. Ayrıca filmleri de özledim."
Son yaptığımız hırsızlıktan hatta Ulaşın yaptığı hırsızlıktan sonra Ulaş bir buçuk ay hapse girmişti. Aynı evde kalıyorduk. Çünkü ikimizin hatta Mira da dahil ailemiz yoktu. Ulaş haftaya 19 yaşına basıyordu. Madem gelmişti. O zaman ona sürpriz bir parti hazırlamalıydık.

"İşte böyle Kanka. Bora geri döndü. Ve bir kez daha hayatımı mahvetti. O gece de aynı anlattığım gibi oldu. Geri döndü ve o kız... Her neyse sen anlat bakalım. Ne yaptın oralarda bensiz. Yemeklerim olmadan yapamadın demi itiraf et."
Bora tam bir yemek düşkündür. En çok sevdigi yemekler benim yemeklerim olmuştur. Biz küçüklükten beri zengin iki ailenin çocuklarıyız. Ama sadece bir ortaklık için doğan iki masum cocuk. Ailemiz bizle işi bittikten sonra bizi bir kenara fırlatıp londraya kaçtılar. Biz ise bize kalan iki katlı Şirin bir evde mutlu mesut yaşıyorduk. Takii Ulaş gidene kadar. O gün çok ağlamıştım. Annemle babamın beni terkettiginden daha çok. Mira ve beni idare eden bir tek o vardı. Aile olmuştuk. 3 tane kardeş gibiydik. Mutluyduk biz. Değiştik şimdi. Ben büyüdüm. Bora büyüdü. Mira desen zaten büyüdü. En çok da ben değiştim sanırım.
" Tabikide sarışın. Yemeklerin olmadan nasıl durduğumu tahmin bile edemezsin. Ee bizimkiler nerde. Bence kutlayalım bunu ha ne dersin."

"O işi bana bırak kardeşim."

----------------------

"Evet Burak abi çabuk olun. Ablam çok kötü durumda. Evet evet Yasemin diye sayıklıyor. Üçünüz gelin Çağrı abi de gelsin. Yanında mı. Tamam abi. İyi geceler. Bay bay."

Kuş kafese girdi. Tam gülerken Mira beni bitiren o aptal sözü söyledi.

"Para yada izin ablacım. Sözde yardım ettik değil mi ama."

Aptal küçük kız kardesim..!

"Al şu 10 tl hadi şimdi odana defol panda."

"Bende seni seviyorum."

Ulaş bana 'hic değişmemiş' bakışı atarken,

"Evet hiç değişmedi. Ama bu huyunu seviyorum."

Kapı çalmıştı. Kapıyı aynı anda sürpriz diyerek açmıştık. Artık eskisi gibiydik. Ve bu beni mutlu ediyordu. Yine mutlu olabilirlerdi. Ben kendimden emin değildim. Ben mutlu olamazdım. Yapacak birşey yoktu. Biz böyle eğlenirken akşam olmuştu. Mira yemek yiyip odasında Mert ile görüntülü konuşma yapıyordu. Ulaş yol yorgunu olduğu için benim hasret kaldığı yemeklerimi yiyip uyumustu. Ben ise her gece yaptığım gibi. Kahvemi kulakligimi telefonumu ve kitabımı alıp odamın balkonuna çıkmıştım. Kahvem yarıda kitabım ise bitmek üzereyken yan balkondan gelen bir ses duydum ve yerimden aniden kalktım.

"Kaderde komşu olmakta varmış güzelim."