karaya vuran aşıklar

1-Karmakarışık

   Başım feci şekilde zonkluyordu.Sadece başım da değil dayanılmaz bir şekilde vücudumun heryeri sızlıyordu ölmeden önceki son evremdeymiş gibi hissediyorum.Ne kıpırdayabiliyor ne gözlerimi açabiliyorum. Beni boşluğa atmışlar ve  bu acıyla ölüme terketmişler gibi bişey bu. Birkaç dakika sonra hafiften gürültüler ve çığlıklar işitmeye başladım bilincim yerine geliyordu.yaklaşık beş dakika sonra gözlerimi açabilmiştim... ama gördüklerime inanamıyor ve bunların bir rüya olması için tanrıya yalvarıyordum.Yavaş yavaş ayağa kalmaya çalışırken kendimi tekrar boşlukta buldum ama busefer etraftaki sesleri duyabiliyor ve hissedebiliyordum. Evet evet hissediyorum sanki birisi beni biyere taşıyormuş gibi başka bir varlığın sıcaklığını hissediyorum. Ama çığlık ve gürültü sesleri hiç kesilmiyor.beni yere bırakıyor ve uzaklaşıyordu hızlı adımlarla koştuğunu anlayabiliyordum.

  Ne kadar süre geçti bilmiyorum ama acılarım biraz da olsa hafiflemişti sanki.Göz kapaklarımı yavaş yavaş hareket ettirdim ve gözlerimi açtığımda kendimi bir ormanda buldum.yanımda birisinin nefes alıp verişini duyuyordum sağıma döndüğümde arkası dönük genç bir adam gördüm tişörtünün neredeyse her yeri yırtık pırtıktı ve o yırtıklardan kan süzülüyordu arkadan da görsem gerçekten feci bir durumdaydı.Ayağa kalkmaya çalışırken ayağımın acısıyla tekrar yere düştüm ve bir inilti çıkardım.Beni duymuş olacak ki hemen arkasını döndü ve yanıma geldi. Gayet kaba bir şekilde ''iyi misin'' dedi. keşke sormasaydın daha iyiydi diye iç geçirdim. ''Gerçekten nerede olduğumu bilmediğim bir yerde neye uğradığımı şaşırmış bir vaziyetteyim ve iyi olmamı mı bekliyorsun neden buradayız, ne oldu böyle anlayamıyorum, sen kimsin?'' diye aklımda olan soruların çoğunu bir çırpıda saydım.Derin bir şekilde gözlerime baktı ''Gerçekten ne olduğunun farkında değilmisin?'' dedi. Biraz bekledi ve '' en son ne hatırlıyosun bi düşünmeye çalış'' dedi. Evet şöyle bir düşününce çok da canlandıramasamda ''en son elimde şarap kadehim ile yüksek birşeyden aşağısını izliyordum.'' daha fazlasını hatırlayamıyorum sanki ondan sonrası karanlık gibiydi, yok olmuştu. ''Gerçekten mi elinde şarap kadehinle gökyüzünden aşağısını mı izliyordun!!.BİR UÇAK KAZASI GEÇİRDİN APTAL!''birden beynimden vurulmuşa döndüm, başımdan aşağı kaynar sular döküldü o..o biraz önce ne dedi UÇAK KAZASI MI.. yaklaşık 5 dakika hiçbişey yapmadan öylece suratına baktım  ilk uyandığım zaman gördüğüm görüntü ve sesler aklıma geldi.. yoo yo bu doğru olamaz. ''P-peki bi-biz şimdi neredeyiz.'' diye sordum. '' Issız bir adadayız. Ama dua et ki denize düşmedik işte o zaman kurtulma ihtimalimiz gerçekten de çok düşüktü.'' ''cidden mi ya şimdi ne kadar rahatladım bilemezsin!'' diye kendi kendime söylendim. O esnada biraz uzaktan bir çığlık duyduk hemen ayağa fırladı bense öylece kalakaldım çünkü ayağım sakatlandığı için üzerine basamıyordum. ''Ben gidiyorum sen burda bekle dedi.'' ''heey beni burda bırakmaa..korkuyorum.'' önce yukarı baktı sonra derin bir iç çekti '' Allahım şu duruma düştüğüm yetmezmiş gibi birde başıma bunu sardın.'' der demez beni sırtına alması bir oldu. hızlıca çığlığın geldiği yere doğru gitmeye başladık.

herkese merhaba öncelikle daha acemi olduğum için birsürü yazım yanlışım vs. olabilir anlayışla karşılayacağınızı umuyorum. Bu hikayeyi yazarken the lost 'dan esinlendim bunu başından belirtiyim. Aslında bu hikayeyi daha önce yazmıştım ama beğenmeyip bırakmıştım o yüzden yeniden başlıyorum umarım beğenirsiniz. ♥