2-İlk Adım

36 4 0
                                    

Her şey sanki bir rüya gibi yada sanki birisi bana kötü bi şaka yapıyor... evet evet şaka yapıyor bunların olduğuna, olabileceğine inanamıyorum aklım almıyor. Zaten çok iyi bir hayat sürdüğüm söylenemezdi birde üzerine bunların olması... Bilmiyorum her şey çok üst üste geldi neye uğradığımı şaşırdım her şeyi anlarım ama bu çok fazla resmen bir uçak kazası geçirdim ve şuan  ıssız bir adadayım, berbat bir vaziyetteyim, ayağımda ciddi bir yara var yürüyemiyorum belki de iltihap kapacak ve ölücem... Allahım iyice kafayı yedim diye düşünürken birden ismini dahi sormaya tenezzül etmediğim adamın sırtında olduğumu hatırladım, aniden '' Bu arada adın ne? '' diye sordum. '' Fazla hızlı ilerlemiyomusun'' dedi. Ha ha ha ne kadar da şakacı bi çocuk. '' Şu durumda bile bu şekilde davranabiliyosun ya tebrik etmeden geçemiycem!'' dedim. Gerçekten nasıl bir insan bu yani aklım almıyor. '' Enes '' dedi kısık bir sesle, ardından bi sessizlik oldu daha sonra kaba bi şekilde hönkürerek '' insanlar genelde isimlerini söylediklerinde karşısındaki kişininde söylemesini beklerler!'' dedi. '' Kusura bakma bu durumda insanda ne kafa kalıyor ne beyin!'' dedim. ''  ''Sende haklısın hangi kız olsa bu durumda ne aklı kalırdı ne fikri, sonuçta seni sırtımda taşıyorum dimi...Gerçi sende beyin olduğundan da şüpheliyim ama neyse çaktırma.'' dedi, gerçekten sinirlerime dokunmaya başlıyordu ama uzatmayıp bende ismimi söyledim. '' Defne '' dedim bende sessizce. Daha sonra sesin geldiği yere varıncaya kadar bir daha konuşmadık...Yaklaştıkça çığlık sesleri de artıyordu....


Enes aniden beni yere bıraktı ve koşmaya başladı. Gördüğüm karşısında dilim tutulmuştu, hemen gözlerimi kapadım o görüntü aklımdan gitmiyordu. Orta yaşlı bir adam kanlar içindeydi üzerine ağır bir uçak parçası düşmüş bir kaç kişi kaldırmaya çalışıyorlardı adamın çığlığı kulaklarımda yankılanıyordu. Hemen etrafıma baktım bizden başka yaşayan insanlarda vardı, yaşamaya çalışanlar ve ölenler... O an gidip bende yardım etmek istedim ama ayağımın verdiği dayanılmaz acı yüzünden kıpırdayamıyordum bile. Tekrar öbür insanlara baktım onlar neden bir şeyler yapmıyor diye. Ama onların da durumu benimkinden farksız değildi. Aklıma ilk uyandığımda arkadan gördüğüm Enesin sırtı geldi gerçekten hareket edebilmesine bile şaşırıyorum ki O BENİ SIRTINDA TAŞIDI.. Allah'ım ben ne kadar düşüncesiz bir insanım böyle gerçekten güçlü olmalı ki bunu başarabildiğine inanamıyorum... O sırada aniden uçak parçasının üst kısmından tam da enesin olduğu yere dev bir şey düşüyordu birden '' Eneeees '' diye bağırdım ve ayağımın acısını önemsemeyerek fırlayıp Enes'i bir hışımla başka tarafa ittim ikimiz birden kumların üzerine düştük. Ama tek farkla o benim üzerime düştü ''KALKSAN DİYORUM HANİ ARTIK '' diye bağırdım ama hala göte geldi aşkımız ikimizde şaşkınız misali bana bakıyordu. Şükürler olsun kalkınca ilk işi tekrar adamın yanına gitmek oldu, ne yazık ki adam artık nefes almıyordu arkasından bir kadın çığlık atmaya ve ağlamaya başladı, büyük ihtimal ile eşiydi. Artık daha fazla dayanamayıp hıçkırıklara boğuldum kendimi tokatlayıp bu korkunç rüyadan uyanmak istiyordum o sırada yanıma yaklaşık 6 yaşlarında bir kız geldi '' Ağlama abla '' dedi ve eliyle gözyaşlarımı sildi. Şu yaştaki bir kız bile bu durumun üstesinden gelebiliyorsa ağlamak yerine güçlenmenin daha doğru olacağının farkına vardım. Bir kez daha ayağımın acısını önemsemeyerek ayağa fırladım ayakta zor durmama rağmen başaracaktım etrafıma bir göz gezdirdim yaklaşık 15-20 kişiydik tabi ormanda başka insanlar yoksa. Hepsi perişan haldeydi Enese baktım öylece durmuş denizi izliyordu bu şekilde bir yere varamayacağımızı anladım ve bağırarak '' HEEY millet bana bakın.'' Diye seslendim ve devam ettim. '' Bir uçak kazası geçirmiş olabiliriz. Evet ıssız bir adaya düşmüş de olabiliriz ama dünyanın sonu değil ya herkes kendine gelsin lütfen hepimizin bir ailesi var arkadaşları var bizi unutacak değiller ya, elbette birileri gelip bizi kurtaracak bizim yapmamız gereken pes etmeyip yaşamaya devam etmek! KİMLER BENİMLE! '' diye bağırdım şu andan itibaren her şeyin düzeleceğine dair kendime yemin ettim... 


Evett yeni bir bölümle daha karşınızdayım yavaşş yavaşş her şey oturuyor okuduğunuz için teşekkür ederim elimden geldiğince her gün yb koymaya çalışıcam birdahaki bölüme kadar kendinize iyi bakın ♥



karaya vuran aşıklarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin