5ο κεφάλαιο

66 3 0
                                    

Ανοίγω τα μηνύμα και βλέπω ένα άγνωστο αριθμό να μου γράφει:
"Γεια σου Πωλίνα ο Κωσταντίνος είμαι,θέλεις να συναντηθούμε στο παρκάκι σε μισή ώρα;".
Τα χέρια μου έτρεμαν.Ήθελα να πάω,αλλά φοβόμουν,δεν ξέρω εκείνη την στιγμή πέρασαν πολλά στο μυαλό μου.Μια σειρά απο σενάρια επιστημονικής φαντασιάς,τελικά όμως αποφάσισα να πάω.Ότι και να γίνει.

[...]

"Γειαα".Με χαιρετάει γλυκά ο Κωσταντίνος.
"Γειαα".Τον χαιρετάω και του χαμογελάω.
"Λοιπόν,θες να πάμε για κανένας καφέ;".Με ρωτάει κάπως ντροπαλά.
"Λοιπόν,γιατί όχι;".Του απαντάω.

Αφού πήγαμε για καφέ,στη συνέχεια κανάμε βόλτα στην μεγάλη πλατεία της πόλης και συζητούσαμε για πολλά πράγματα,είχαμε πολλά κεινά και ήταν πολύ γλυκός.

Κάθε φορά που με μιλούσε,έτρεμα και δεν μπωρούσα να σκεφτώ τίποτα.Το μυαλό μου θώλωναι και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ,κάρφωνα τα μάτια μου πάνω του και τον κοιτούσα μέχρι να γίνω εντελώς ρεζίλι ,ήταν πολύ όμορφος.

"Και για πες μου για σένα Πωλίνα,πως ήταν η ζωή σου στην Λάρισα;".Με ρώτησε και άρχισε το μυαλό μου να παίρνει στροφές.

"Εμμ,δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο".Του απαντάω και έστρεψα το βλέμμα μου αλλού.
"Έλα τώρα,μην μου πεις ότι δεν είχες αγόρι,αφού είσαι πολύ όμορφη".Παραλίγο να πέσω απο το παγκάκι όταν μου το λέει.
Ποτέ δεν θεωρούσα τον ευτό μου όμορφη ούτε για ένα λεπτό.Απο το σχολείο μου το έμαθαν,σε κλωνοπειούναι να μην θεωρείς τον ευατό σου άσχημο

Απο το σχολείο μου το έμαθαν,σε κλωνοπειούναι να μην θεωρείς τον ευατό σου άσχημο

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

για πάντα.Ίσως έτσι θέλουν να σε κάνουν για να θεωρείς του άλλους πιο σπουδαίους απο εσένα,ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι.

"Όχι,δεν νομίζω τα έγινε κάτι τέτοιο χωρίς να το πάρω χαμπάρι".Του απαντάω χαλαρα γιατι εκείνη την ώρα οι παλάμες μου άρχισαν να ιδρώνουν.

Καθίσαμε για λίγη ώρα,σιωπηλοί,κοιτώντας γύρω,αλλά και ο ένας τον άλλο.Ώσπου κάποια στιγμή <<έσπασε>> τον πάγο λέγωντας:
"Το Σάββατο είναι πάρτυ σε ένα κλαμπ εδώ κοντά θέλεις να πάμε;.Με ρωτάει και κόβονται σύριζα τα πόδια μου.
"Μαζί;".Τον ρωτάω σαν μην έχω καταλάβει την ερώτηση.
"Εμ τι χώρια; μαζί φυσικά".Με ρωτάει με χιούμορ.
"Εμμ,ναι ωραία θα είναι".Του απαντάω προσπαθώντας να κρύψω τον ενθουσιασμό μου.
"Ωραία να σε περάσω να σε πάρω κατά της 7:00;".Με ρώτησε χαρούμενα.
"Αμέ".Του απαντάω και χαμογελάσαμε πλατιά ο ένας τον άλλον.

Γειααα σαςςς ελπίζω να σας άρεσα και αυτο το κεφάλαιο σας παρακαλώ αν δεν σας είναι κόπως ψηφίστε την,θα με κάνατε χαρούμενη.
Σας ευχαριστώ πολύ,τα λεμέ σύντομα💗💞

Don't play with my heart Where stories live. Discover now