Dolunay Okulu

5.Bölüm - En büyük dilek

Hayatımın en uzun 1 saatiydi bu.Hatta 1 saat sanarken 1 yıl bile geçmiş olabilir.

Karşımdaki çocuk -ki bence ucube- görünüşünden kimsenin tahmin edemeyeceği kadar çok badire atlatmıştı,üstelik hepsini tek başına omuzlamaya çalışmıştı,çünkü bir ailesi,bir yakını yoktu.Tam olarak neremden geldiğini bilemediğim vicdanıma lanetler ettim.

"Ne yani,şimdi bu okul tarikat bozması bir şey mi?" dedim sessizce.

Başını salladı.

"Ve öğrenciler okulu seçemez,okul öğrencileri seçer.Gerçekten yüksek miktarda potansiyel taşıyan öğrenciler buraya getirilebilir?"

Başını doğru gidiyorsun dercesine tekrar salladı.

"Demek ki senin de içinde gizli bir güç yatıyor"diye belirttim yorumumu.

Bu seferki baş sallaması olumsuzdu."Hayır,"dedi,"Güç değil,biz buna ànima deriz,güç dediğin şey fantastik bir akımdır,bambaşka bir şeydir yani."

"Ne yani sonuç olarak elinizden garip ışıklar falan çıkmıyor mu?"kaşlarımı kaldırdım.

Afallamış gibiydi."Eh,evet-"

"O zaman bunun adı güç'tür,sihir,büyü,anime,ne dersen de-"

"ànima " diye düzeltti.

"Her neyse işte"omuz silktim."Peki madem içinde bu anime şeysi var,neden kaçmaya çalışıyorsun?Bu okulda iyi bir öğrenci olmanın her kapıyı açacağını demin söylemiştin"diye sürdürdüm.

Şaşırmış göründü."Anlamıyorsun-"

Her zaman ki alışkanlığım -karşımdakini çok sinirlendirecek bir biçimde tam anında sözünü kesmek- versiyon 3'ü uygulayarak(seri söz kesme) lafı ağzına tıktım."Bence sen bana anlatamıyorsun.Hatta bence sen kendin de neden kaçmak istediğini bilmiyorsun,sence çocuk oyunu mu bu?Ah,cidden-"

Kristal gözleri ardına kadar açıldı ve dudakları aralandı."İzin ver de sana tam olarak anlatayım.Anlayabileceğin-"sözlerini vurgulayarak ve yan yan bana bakarak devam etti,"-bir şekilde anlatabileyim"

Harika.Çocuk benimle kafa  buluyor.

Öfkelenmemek elimde değildi,burda oturmuş kaçmam gerekeceği yerde ucubenin birinin sosyal sorunlarını dinliyordum.Yine de metanetli olmaya çalıştım,kollarımı kavuşturarak ona baktım ve açılan ağzımı kapadım."Ee?"dedim sessizce.Bu ona gerçekten pahalıya patlayacaktı,gözlerini oyup satardım belki.Güzel fikir.

Öfkeli beni görmezden geldi."ànima miktarı bünyeye göre değişir,her beden yeterli ànima'yı içinde bulunduramaz,çünkü bedenin taşıyabileceği herhangi bir yükten çok daha fazlası ve de farklısıdır. Ama bazı bedenler ànima'ya adapte olmuştur,bu da doğuştan gelen bir -"

"Güç?" yüzündeki siniri görünce kıkırdadım.

Elini belki dercesine salladı."Yetenek" diyerek sözlerini tamamladı ve zafer kazanmışçasına gülümsedi.O tavayı aynı şekilde kafasına geçirmem için doğru zamanı beklemem gerektiğini biliyordum.Bu yüzden dişlerimi gıcırdatmakla yetindim.

"Ve?"

Piç gülümsemesi aniden kayboldu.Bu ani değişimleri korkmaktan çok etkilenmemi sağlıyordu.Nedenini bilmiyordum,ama onda garip bir şeyler vardı(!)mavi saç,kristal gözlerin hatta anime bilmemnesinin ötesinde bir şey...Bir şey söyleyecekken aniden gülen,aniden üzülen bir insan.İnsanları hiç bir zaman anlayamadığımdan,ucubeler konusunda da yetenekli olduğum söylenemez.

"Ben...Bende..."diyebildi sadece.

Onun yerine tamamlama ihtiyacı hissettim."Sende şu-süper-anime-yaratıklarındansın"diye mırıldandım.Yüzündeki ifadenin değişmediğini görünce şaşırdım."Bedeni bu güce adapte olanlardan?"

İç çekişi çok hüzünlüydü.Ama gözlerinde öfke vardı.Sadece öfke.

"Yanılıyorsun"dedi sert bir sesle.Ses tonunu yumuşatarak devam etti,kristale benzeyen gözleri de çok koyu bir maviyle ışıldıyordu şimdi."-yanılıyorsun.Ben üçüncü gruptanım"

Afalladım.Kaşlarımı çatarak,"Ü-üçüncü grup?"diye sordum.Az önce karşımda türlü aptallıklar sergileyen  bu ucube,şimdi apayrı bir insan,apayrı bir kişilikti.Gözleri soğuktu,yüzü ifadesizdi,ve de dudakları birbirine kenetlenmişti.Tırnağıyla oynarken baktığı taraf belli olmuyordu bile.

"Evet"dedi yanıt olarak."Ben labaratuar ortamında yaratıldım"

Kaşlarımı eğdiğimi sonra da çattığımı fark ettim,yüzümü herhangi bir tepkiye sokamıyordum.Sadece donakalmıştım.Donakalmış,öylece olduğum yere mıhlanmıştım.

Aniden ayağa fırlayınca küçük bir çığlık atmaktan alamadım kendimi.Ama elime yapışınca çığlığımın havaya karışıp gittiğini fark ettim.Buz gibiydi.

"N-ne-"

Yüzünü yüzüme yakınlaştırdı.Hayretle gözlerinin gecenin karanlık tonunu taklit ettiğini gördüm."Benimle gelmelisin."diye fısıldadı.

Nefesi dudaklarıma vurunca ürperdim."H-hı?"

Beni ardından çekerken sarf ettiği tek cümle,"Gidiyoruz.Bize yardımcı olacak birini tanıyorum."oldu.

 (+15 vote ve +15 yoruma yeni bölüm(ve yeni karakterler) xx )

*şarkıyla okumanızı tavsiye ederim*