Warrior Cats, Sterrennacht (HIATUS!)

Hoofdstuk 1

WaterClan:
'Grijskit! Grijskit! Grijskit!' Een zilverkleurig poesje sprong ongeduldig op en neer. 'Zilverkit,' miauwde Spikkelvoet, haar moeder. 'laat hem.' 'Maar ik wil spelen!' piepte Zilverkit. 'Ga dan alleen spelen,' zuchtte Spikkelvoet. 'Ik wil niet alleen spelen,' miauwde Zilverkit koppig. Ze begon haar broertje te porren in zijn zij. 'Zilverkit! Hou daar mee op!' siste haar moeder streng. Zilverkit trok zich er niets van aan en begon over de grond heen te rollen.
'Spikkelvoet, ze is te jong om nu al te kunnen luisteren,' merkte een andere moederkat op. 'Vlekvacht kan het weten,' viel Vuuroog haar bij. 'Haar kittens zijn al wat ouder.'
De kittens van Vlekvacht, Bruinkit en Zwartkit, waren twee manen ouder. Varenkit, de kitten van Vuuroog, was een dag ouder. Zilverkit was ongeveer vijf minuten ouder dan Grijskit.
Spikkelvoet zuchtte opnieuw. 'Dat weet ik ook wel,' miauwde ze. 'maar dadelijk verwondt ze Grijskit onbedoeld.' 'Geen zorgen,' miauwde Vlekvacht. 'Zo snel gebeurt dat ook weer niet.' Het zou eerder bij haar kittens gebeuren, doordat die twee veel wilder met elkaar stoeiden.
Ongeduldig ging Zilverkit zitten en krulde haar staart netjes om haar pootjes. Doen meerdere katten zo traag? vroeg ze zich af. Varenkit die eerst lag te slapen, was nu wakker geworden en trippelde naar Zilverkit toe en ging naast haar zitten. 'Doen meerdere katten er zo lang over om hun ogen te openen?' vroeg Zilverkit. 'Ik heb geen idee,' antwoordde Varenkit. 'Zullen we anders naar buiten gaan?' stelde Zilverkit voor. 'Ik heb geen zin meer om te wachten.' 'Oké!' riep Varenkit en rende naar de uitgang van de kraamkamer. Zilverkit volgde haar. 'Ik hou ze wel in de gaten,' bood Vuuroog aan. Spikkelvoet knikte dankbaar en Vuuroog volgde de twee kittens naar buiten.
'En toch blijf ik de hele tijd denken dat er iets mis is,' miauwde Spikkelvoet. Vlekvacht snorde meelevend. Ze wist heus wel hoe voorzichtig Spikkelvoet was met haar kittens. Eens was er een kitten uit een eerder nest gestorven en Vlekvacht wist nog heel goed hoe schuldig Spikkelvoet zich had gevoeld.
'Bruinkit, Zwartkit, gaan jullie ook anders maar even buiten spelen,' miauwde ze. 'Wees wel voorzichtig met de twee jongere kittens, oké?' 'Geen zorgen,' antwoordde Zwartkit. 'We doen ze heus geen kwaad.' Zwartkit rende zijn broer achterna, 'Wacht op mij! Ik moest zoals altijd antwoorden!', roepend.
Grijskit opende zijn oogjes en keek verdwaasd om zich heen. Spikkelvoet begon hem meteen te bedelven met likken. Grijskit wierp een blik op de andere moederkat en drukte zich toen dicht tegen zijn moeders buik aan met wijd opengesperde oogjes van angst. Dus, dacht Vlekvacht, ik ben dus eng... De schildpadpoes was een beetje beledigd, maar begreep het ook wel. Nou ja, eigenlijk niet. Kittens waren nooit zo snel bang. Wat zal er gebeuren, wanneer hij een andere kat ziet, die er misschien meer gehavend uitziet? vroeg Vlekvacht zich af.
Grijskit begon te piepen. Spikkelvoet keek met een blik naar Vlekvacht die "sorry" zei. Ze gaf hem troostende likken, maar zijn gepiep werd alleen maar luider.
Buiten waren de kittens aan het spelen met de leerling Ijspoot. Zilverkit sprong bovenop de mooie poes en probeerde haar op de grond te krijgen. Varenkit besloot mee te helpen, maar pas toen Bruinkit en Zwartkit meehielpen, kregen ze haar op de grond. Lachend duwde Ijspoot de kittens van zich af. Toen Varenkit haar opnieuw wilde bespringen, hield ze haar tegen. 'Wacht eens,' miauwde ze. 'Is dat niet Grijskit?' Ze keek vragend naar Zilverkit. 'Ik denk het,' antwoordde die. Ijspoot wist dat dit niet goed was en rende naar het medicijnhol. 'Ijzelblad?' vroeg ze. 'Ja, Ijspoot?' De medicijnkat kwam aangelopen. 'Wat is er?' 'Volgens mij gaat het niet helemaal goed met Grijskit,' miauwde Ijspoot en rende vooruit met Ijzelblad vlak achter zich.
Buiten was het gehuil van Grijskit al te horen. Ijzelblad snelde naar binnen en Ijspoot besloot met Vuuroog en de vier kittens buiten te wachten. Het onderzoeken ging niet zo gemakkelijk. Ijzelblad bleef proberen, maar telkens huilde Grijskit alleen maar harder. Toen ze het voor de zoveelste keer probeerde, ging zijn gehuil over in gekrijs. 'Grote SterrenClan!' Ijzelblad struikelde naar achteren en viel toen achterover. Ze schudde even met haar kop toen ze opstond. 'Wauw, ik geloof dat ik nog eens doof word,' merkte ze droogjes op. 'Spikkelvoet, Vlekvacht, hou hem vast,' beval ze.
De twee moederkatten gehoorzaamden en even later hadden ze de kleine kitten stevig vast. Zijn ogen werden nog groter, maar hij hield wel op met zijn gekrijs. Ijzelblad zuchtte. 'Dit had ik eerder moeten doen.' Ze pakte een papaverzaadje op en wist het in de mond van Grijskit te krijgen. 'Doorslikken,' beval ze, al wist ze dat hij het toch zou uitspugen. Ze greep zijn kop vast en dwong hem te slikken. Grijskit leek het niet te snappen en begon er op de kauwen. 'Niet erg slim,' miauwde de medicijnkat. 'Die zaden smaken nou niet bepaald lekker.'
Daar was Grijskit ondertussen wel achter gekomen en snel slikte hij het door. 'Goed zo,' loofde Ijzelblad. 'Laat hem maar los. Die is zo wel weer rustig.' Grijskit keek niet begrijpend naar Ijzelblad. 'Zeg,' miauwde zijn moeder. 'Waarom gilde je zo hard.' Grijskit keek haar met grote ogen vol tranen aan. 'Jij haalde die spin niet weg,' piepte hij. 'Was dat het?' vroeg Vlekvacht. 'Kennelijk,' miauwde Spikkelvoet. 'Die spin is allang weg,' suste Ijzelblad. Die schrok zich vast kapot van jouw gekrijs, voegde ze er grimmig in stilte aan toe. Opnieuw sperde Grijskit zijn oogjes wijd open en begon alweer bijna te huilen. 'Haal hem weg!' jammerde hij. Ijspoot die naar binnen was gelopen, volgde zijn blik en sloeg de spin naar buiten. 'Ijzelblad!' siste Spikkelvoet. 'Wat is dit?!' Ijspoot antwoordde: 'Kennelijk heeft Grijskit een soort fobie voor spinnen.' Ijzelblad knikte. 'Ijspoot heeft gelijk,' merkte ze op. 'Valt daar iets aan te doen?' vroeg Spikkelvoet. 'Nee,' Ijzelblad schudde haar kop. 'Daar is niets aan te doen.' Grijskit weigerde tegen zijn moeders buik aan liggen en krulde zich een stukje van haar af op. De rest ging weer verder met spelen buiten de kraamkamer en de medicijnkat liep nadenkend terug naar haar veldje.

VuurClan:
Twee kittens rolden speels door de kraamkamer. 'Hah, ik win!' juichte een blauwgrijs poesje die een donkergrijs poesje tegen de grond aanduwde. 'Ja ja, Blauwkit,' miauwde het poesje droogjes. 'Ga nu maar weer van me af. Jij hebt gewonnen.' Triomfantelijk stapte Blauwkit van haar af. 'Weet je, Sintelkit, ik kan niet wachten tot we leerling zijn!' merkte ze op. 'Geduld, Blauwkit, geduld,' miauwde Streeppels. Zij was de moeder van Blauwkit. Sintelkit rolde om, wat een verkeerde keuze was. Ze rolde tegen een andere kat aan. Bladerpoel, haar moeder. 'Sintelkit,' miauwde ze streng. 'Leer nou eens uit te kijken.' Aan Bladerpoels ogen te zien, was ze niet boos. Haar ogen lachten. 'Jaha!' Sintelkit rende weer speels weg. 'Mogen we naar buiten?' vroeg Blauwkit smekend. 'Vooruit,' antwoordde Streeppels. 'Maar kijk wel uit!' 'Doe ik toch altijd!' grijnsde Blauwkit. 'Kom Sintelkit!'
De twee poesjes renden naar buiten. Een vuurrode poes zat op de Hogesteen. Zo noemden de katten het, had Blauwkit gehoord. Dit moest de leider van de VuurClan zijn, dacht Blauwkit verwonderd. Hoe zou het zijn om leider te zijn? 'Hallo daar, jongekatten,' miauwde de leider. 'Hoi!' piepte Blauwkit. 'Sintelkit en ik verkennen het kamp!' 'Ah, dat hebben jullie twee dus nog niet gedaan,' miauwde de poes geamuseerd. 'Ik zal jullie rondleiden. Mijn naam is Vlamster.' De poes sprong van de Hogesteen en haar vacht leek wel op vlammen door het zonlicht.
Vlamster nam de twee kittens mee naar het leerlingenhol. Een jonge rode kater met groene ogen zat zich voor de ingang te wassen. Hij keek verrast op. 'Oh hallo Vlamster,' groette hij. 'Wie zijn deze twee?' 'Blauwkit en Sintelkit!' antwoordde Sintelkit. 'Oké,' miauwde de kater. 'Mijn naam is Vuurpoot.'
Vlamster liep verder naar een tweede hol. 'Kijk,' miauwde ze. 'dit is het krijgershol.' Daar zullen wij eens ook in slapen, dacht Blauwkit en volgde de leider die naar het veldje van de medicijnkat liep. Rozenblad was in een grot bezig. Dat was waarschijnlijk het medicijnhol. De medicijnkat merkte hen op en trippelde naar hen toe. 'Hallo Vlamster,' snorde de rossige poes. 'Ik zie dat je de nieuwe kittens mee hebt genomen.' Sintelkit was het veldje al op gelopen. Ze keek nieuwsgierig rond. Blauwkit wilde liever gaan spelen met de leerlingen. 'Ik wil liever gaan spelen,' miauwde ze. Sintelkit zette grote, smekende waterblauwe ogen op. 'Maar ik vind het hier leuker!' piepte ze. Rozenblad keek geamuseerd. 'Ik let wel op haar,' miauwde ze. 'Ik loop wel met Blauwkit mee.' was de reactie van de leider. Blauwkit volgde haar en Sintelkit bleef bij Rozenblad. Ze was erg geïnteresseerd in de kruiden en wilde al meteen de belangrijkste weten.
'Kijk,' Rozenblad wees naar een zaadje. 'dit is een papaverzaadje. Die gebruik je om de pijn te verzachten en een kat rustig te krijgen.' Sintelkit keek er geïnteresseerd. Plotseling sloop ze op een rode bes aan. 'Wat is dit?' vroeg ze nieuwsgierig. 'Dat besje ziet er lekker uit!' Ze wilde het opeten, maar Rozenblad rende op haar af. 'NEE!' schreeuwde ze. Sintelkit trok haar kop terug en keek verbaast naar Rozenblad. 'Wat is er?' 'Dat zijn doodsbessen!' legde de medicijnkat uit. 'Dat mag je nooit, maar dan ook echt nooit eten. Daar ga je dood van.' 'Oh,' miauwde Sintelkit. 'Maar waarom heb jij die dan in je grot?' De kitten keek haar achterdochtig aan. Rozenblad schuifelde wat ongemakkelijk met haar poten, maar stond gelijk weer stil. 'Die heb ik om aan andere katten te laten zien, zodat ze die nooit meer opeten. Of als ze zijn vergeten hoe ze eruit zien, kunnen ze het hier zien,' antwoordde ze overtuigend. Sintelkit keek nog even naar de bes en miauwde: 'Ik denk dat ik weer terug moet.' 'Oké,' antwoordde Rozenblad. 'Mag ik nog wel een keer langs komen?' Sintelkit zette opnieuw smekende ogen op. 'Tuurlijk,' miauwde de medicijnkat en keek toe hoe de grijze kitten het medicijnhol uit rende.
****************************************************************************
Hi Legendarische Lezers, waarschijnlijk gaat het wel langer dan één à twee weken duren, voordat ik weer kan uploaden, in verband met leren voor de toetsweek.
Het volgende hoofdstuk zal zich in de AardeClan en LuchtClan afspelen.
Hopelijk vergeven jullie me voor de langzame updates.
X— Silver Cat