Warrior Cats, Sterrennacht (HIATUS!)

Hoofdstuk 4

WaterClan:
Ijspoot liep de kraamkamer uit. Het was totaal niet gegaan zoals ze hoopte. Ze had bedacht dat de moederkatten wel aardig voor Zuiverkit zouden zijn. Nou, gewoon niet dus. Hoe kunnen katten zo gemeen zijn? vroeg de lichtgrijze poes zich af. De reden dat Zuiverkit in de kraamkamer was achtergebleven, was omdat niet iedereen gemeen was daar. Grijskit was lief geweest en beschermde haar tegen de rest.
'Hé Ijspoot!' miauwde een kat. 'Je hebt een slechte kat meegenomen!' Ijspoots blik verhardde. Ze draaide zich om. 'Donkerklauw.' Een andere kat was bij Donkerklauw gaan staan. 'Je wordt steeds slechter,' miauwde hij geamuseerd. Ijspoot werd vanbinnen razend, maar wist kalm te blijven. 'Amberoog, vergeet dat idee maar!' siste ze. Donkerklauw was uit het veld geslagen. 'Wat?' vroeg hij. 'Nu begrijp ik het niet meer.' Ijspoot hoorde hem niet eens meer. 'Ik voeg me nog liever bij de SterrenClan, dan dat ik met jou omga!' blies ze. 'En met "omga" weet je wat ik bedoel!' Amberoog was niet uit het veld geslagen, zoals Donkerklauw. 'Ik krijg altijd mijn zin,' miauwde hij en liep weg.
Ijspoot besloot wat te gaan jagen. Rivierstroom antwoordde dat ze het zelfs wel eens mocht gaan proberen.
Ijspoot besloot om naar de rivier te gaan en wachtte rustig af, totdat er een vis langs zwom. Ze schepte hem uit het water en sloeg hem dood.
Achter haar klonk geritsel in de struiken. Ijspoot draaide zich met een ruk om en op dat moment sprong er iets uit de struiken.

LuchtClan:
'Waarom zouden we niet het kamp uit mogen?' vroeg Schorskit. 'Dat is tegen de regels!' stelde Mistkit hem terecht. 'En jij houdt je altijd aan die regels?' Schorskit keek haar uitdagend aan. Luipaardkit sprong tussen hen in. 'Kennelijk wel ja en laten we gewoon eerst door het kamp lopen!' Luipaardkit had geen zin in de discussies. 'Het kamp,' herhaalde Schorskit. 'Ben je serieus, Luipaardkit? We zijn al zo vaak door het kamp gelopen!' 'Dat is niet te-' 'Kop dicht, Mistkit!'
Mistkit keek geërgerd naar Schorskit. 'Wat vind je van een nee?' miauwde ze droog. 'Dat verdient een klap,' antwoordde Schorskit. 'Zie me maar eens te pakken te krijgen!' Mistkit was al weggerend. Schorskit volgde haar.
Luipaardkit besloot ze maar te volgen. Het leek misschien dat Schorskit en Mistkit aan het ruziën en vechten waren, maar eigenlijk was het gewoon spelen en stoeien.

VuurClan:
Blauwkit zat voor de kraamkamer en zuchtte. Sintelkit bracht, sinds de keer dat ze voor het eerst in het medicijnhol was geweest, heel veel tijd door bij Rozenblad. Blauwkit was wel blij voor haar, dat ze iets gevonden had wat ze leuk vond en wat haar interesseerde, maar was liever met haar aan het spelen. Ze zuchtte nog eens en likte haar vacht goed.
'Hé Blauwkit!' Vuurpoot kwam aangelopen. Hij had zojuist zijn prooi op de stapel gelegd. 'Hallo Vuurpoot,' groette Blauwkit. 'Ik ben klaar met de training voor vandaag,' vertelde Vuurpoot. 'Ik dacht dat je misschien niets te doen had en dat je misschien wilde spelen.' Blauwkits ogen lichtten op. 'Ja! Graag!' riep ze uit. Vuurpoot wenkte haar met zijn staart. Blauwkit volgde hem en toen Vuurpoot zich wilde omdraaien, sprong ze op zijn rug. Vuurpoot rolde om en probeerde Blauwkit weg te duwen. Blauwkit ontweek zijn poten en gaf hem een tik op zijn kop. 'Dat is een punt voor mij!' riep Blauwkit. De leerling aarzelde geen moment en gaf de kitten snel een tik terug.
De wedstrijd was toen pas echt begonnen.

AardeClan:
'Als Stormkit ongezien het kamp uit kan komen, dan kunnen wij dat ook!' miauwde Dauwkit vastbesloten. 'Ik weet het niet, Dauwkit.' Loofkit keek bedenkelijk. 'Het is tegen de regels.' 'Maar Sto-' Loofkit kapte Dauwkit af. 'Maar is nee!' stelde ze Dauwkit terecht. 'Stormkit kreeg geen straf,' miauwde Dauwkit toen. 'Als wij wel straf krijgen, zou het niet eerlijk zijn!' 'Hm... Ergens heb je wel gelijk,' stelde Loofkit vast. 'Dus, gaan we?' vroeg Dauwkit. Toen Loofkit aarzelde, vervolgde ze: 'We hoeven echt niet lang te blijven. Gewoon even rondkijken!' 'Oké dan,' miauwde Loofkit. 'Maar vo-' 'Maar is nee!' riep Dauwkit. 'Oké. We gaan voor heel even.'
De twee kittens keken om zich heen om zeker te zijn dat niemand hen zag. Vervolgens renden ze door de ingang van het kamp. Eindelijk waren ze voor de eerste keer buiten het kamp. 'Welke kant?' vroeg Loofkit. 'Rechtdoor!' miauwde Dauwkit vastbesloten. Ze liep al in de richting die ze had aangegeven. Loofkit volgde haar. De twee kittens renden tussen de bomen door en roken verschillende geuren. Ze hadden dan ook niet door dat ze de grens overgingen.
'Wat moet dat hier?! Jullie zijn op LuchtClanterritorium!' De twee kittens renden bijna in drie katten. Het was de donker gestreepte kater met gele ogen die zo vijandig had geklonken. Een zwarte kater met witte achterpoten viel hem bij. Hij had grijze ogen 'AardeClankatten! Donkerpels heeft gelijk! We nemen jullie nu meteen mee naar Wolkster!' De derde kat was een witte poes met dezelfde grijze ogen als de zwarte kater. Zij begon zich er nu mee te bemoeien. 'Eén: het zijn AardeClankittens die waarschijnlijk niets van de krijgscode afweten en stiekem hun kamp zijn uitgegaan. Twee: tegen kittens hoef je niet zo hard te zijn, Donkerpels. Drie: Schaduwklauw, jij bent niet de
leider van de patrouille, dus jij maakt die keuzes niet. We wachten op Zachtvleugel.'
Voordat een kat kon reageren, stapte er een slanke gestalte sierlijk de plek op waar zij stonden. Het was een heel lichte poes die een paar mussen in haar bek had. Toen ze die liet vallen, laaiden er vlammen op in haar ongewoon lichtblauwe ogen. 'Wat heeft dit te betekenen?' vroeg de poes met een ijskoude stem. Haar staart zwiepte heen en weer. De twee kittens doken ineen bij het horen van haar stem. 'Windstorm?' 'Zachtvleugel,' Windstorm legde uit hoe het zat.
Zachtvleugel knikte even. De vlammen in haar ogen doofden. 'Windstorm heeft gelijk,' miauwde ze. 'Jullie mogen niet zo hard zijn tegen de kittens.' Ze keek de twee katers aan met haar ijskoude blik. 'Jullie gaan naar de plaats waar ik vandaan kwam en daar gaan jullie iets nuttigs doen. Jagen dus. Er is daar een mussennest en er zitten er daar heel veel. Nou, ga!' De twee katers maakten dat ze wegkwamen. 'En wat jullie twee betreft,' Zachtvleugel wende zich tot de kittens. Ze had nu een vriendelijkere stem. 'Windstorm en ik zullen jullie terug naar jullie eigen kamp brengen.'
****************************************************************************
Hi Legendarische Lezers, het duurde heel lang voordat ik kon updaten... Ik heb slecht nieuws. Door een bepaald incident, kan ik voorlopig niet meer schrijven en updaten... Dit boek is niet gestopt!
Hopelijk kunnen jullie me vergeven...
Ik zal jullie missen!
X— Silver Cat