Oorverdovende Stilte [Preview]

Hoofdstuk 9

De deurbel gaat met een luide "tring!". Ik sprint naar de voordeur. Mam loopt al in de hal om de deur open te doen. Snel ren ik langs haar, voordat mam de kans krijgt de deur open te doen. 'Ik doe wel open,' zeg ik met een onschuldige lach.

'Wie is dat?' vraagt ze met een opgetrokken wenkbrauw.

'Oh, dat is die jongen van gisteren,' zeg ik gehaast. Ik wil dat ze opschiet en weggaat. Ik wil hem absoluut niet laten wachten.

Mijn moeder kijkt bedenkelijk. 'Je bent toch wel voorzichtig, hè? Je kent hem pas één dag.'

'Mam, ik weet heus wat ik doe,' zeg ik geïrriteerd. 'Ik loop niet in zeven sloten tegelijk en ik heb nog nooit een vriendje gehad,' voeg ik eraan toe om overtuigender te klinken. Mijn moeder knikt voorzichtig en loopt de gang uit. Ik kijk of ik haar nog achter de deur zie staan en trek, als ik haar niet zie, iets te enthousiast de deur open. 'Hé Linkon,' zeg ik blij, als ik Linkon in de deuropening zie verschijnen. Hij draagt een rood shirt met een V-hals. Daarover draagt hij een jack dat hem goed staat.

'Hé Skye,' zegt hij tegen mij.

'Wil je misschien binnenkomen?' vraag ik, terwijl ik al aan de kant ga. Linkon knikt en loopt langs me heen. Samen lopen we de woonkamer binnen, waar mam nonchalant in de bank zit. Ze staat op als we binnen komen lopen. 'Hallo,' zegt mam. 'Ik ben Esmée.'

'Leuk u te ontmoeten,' zegt Linkon. 'Ik ben Linkon.'

'Insgelijks.' Ze lacht kort. Dan kijkt ze mij aan. 'Dus...' zegt mam. 'Wat gaan jullie vandaag doen?' vraagt ze.

Ik werp een waarschuwende blik haar kant op. Als ze maar niet te opdringerig doet en hem wegjaagt. Ik gluur naar Linkon, maar hij reageert heel normaal. 'Weet ik nog niet. Ik heb wel een idee, maar het ligt aan Skye of we dat ook gaan doen.' Linkon richt zich tot mij. 'Heb je zin om te gaan wandelen?' vraagt hij.

Ik kijk heel even naar mam, die glundert van blijdschap. Blijkbaar keurt ze hem goed. 'Ja, leuk!' zeg ik. 'Ik moet alleen wel even goede schoenen aantrekken,' zeg ik.

'Dat is wel handig,' zegt hij met een scheve glimlach.

'Ik ben zo terug,' zeg ik. 'Niet weglopen,' fluister ik erachteraan.

'Ik zal niet weggaan,' fluistert hij terug.

Ik loop de trap op naar mijn kamer. Ik laat mijn deur op een kier staan, zodat ik nog net wat kan verstaan van het gesprek dat beneden wordt gevoerd. Ik trek mijn kastdeur open en op de onderste plank staan vier schoenendozen. Het paar dat ik naar school draag staan beneden. Ik pak een schoenendoos en open die. Dit is het paar dat ik voor speciale gelegenheden aantrek. Een stel glimmende Marco Tozzi schoenen liggen in de doos op mijn schoot. Heel vaak heb ik de schoenen niet aan, maar het zijn wel mooie schoenen. Ik doe de doos dicht, zet hem terug en pak een andere doos. Schoenen met hoge hakken. Ik noem dit niet echt schoenen, het zijn eerder slippers met hakken eronder. Deze draag ik echt nooit, misschien bij het bal dat later dit jaar komt. Dan pak ik de derde doos. De juiste doos. Ik haal het paar stevige Bjorn Borg schoenen uit de doos. Ze zijn net iets minder stevig dan wandelschoenen, maar wel stevig en gelukkig ook nog modieus.

Beneden hoor ik mam vragen naar Linkons opleiding. Linkon antwoordt rustig en legt van alles uit. Ik ga op mijn bedrand zitten en trek mijn schoenen aan. Dan pak ik nog mijn mobiel die op mijn bureau ligt en app Darlene.

Skye: Heb een date met Linkon, app je later!

Ik leg mijn mobiel terug op het bureau en ren naar beneden. Linkon zit op de bank en mijn moeder in de stoel. Ze zeggen niets, maar de sfeer voelt niet ongemakkelijk aan. Max heeft Linkon al opgezocht en zit op zijn schoenen tegen zijn benen aangeplakt.