CoCo (ft.JustinBieber)

Hoofdstuk 7

De volgende dag.
18:30, op een dinsdag.
Net klaar met avond eten.
Er wordt aangebeld.
Mijn zusje rent er naar toe en doet open.
De hele groep kinderen staan voor de deur.

Ik loop achter haar aan. "Coco! Mandy heeft het gevraagd." Zegt Evi het zusje van Claire. Ik duw mijn zusje aan de kant, en ga in de deuropening staan. "Wat?" Vraag ik ongelovig. "Hij is 21 en hij heet Nick." Zegt ze. "Nick?" Vraag ik.

Nick. De naam past niet bij hem. Hij is te knap voor die naam. 21? Nog ouder dan ik dacht...

"Hij gaf zomaar zijn naam en leeftijd zonder te vragen waarom?" Vraag ik met grootte ogen. "Nee, ik was nog niet klaar met mijn verhaal. Hij vroeg waarom ze dat wilde weten, en toen zei Mandy: Omdat Coachella verliefd op je is." Zegt ze.

Wat? Nee. Nee, dat kan niet.

"Dat meen je niet!" Roep ik boos.

Waarom?
Waarom moet het altijd mis gaan?
Als ik een jongen leuk vind, en ik vertel het iemand moet het altijd mis gaan.
Hij weet het dan al na een paar dagen door iemand anders.

"Wat zei hij toen?" Vraag ik. Evi wil net haar mond open doen, maar Mandy komt aanrennen. "Coco! Coco!" Roept ze opgewonden. "Ja Mandy, ik weet het." Zeg ik boos. "Nou? Wat zei hij nadat je vertelde dat ik verliefd op hem was?" Zeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar sla, en tegen de deur post leun. "Hij vroeg wie 'Coachella' was, en toen vertelde ik dat het dat meisje met dat lange bruine haar was, en altijd vlechtjes in had."

Shit.

"Waarom zei je dat?" Vraag ik nu eerder verdrietig dan boos, terwijl ik op het opstapje bij de deur ga zitten en mijn hoofd in mijn handen leg.

"Het spijt me echt Coco, ik moest het wel zeggen." Zegt ze betreurt.

"Nee, dat hoefde je niet te doen. Je had makkelijk kunnen liegen. Had dan gezegd dat iedereen er benieuwd naar was, en wijs niet op 1 persoon!" Roep ik.

"Wat moet ik nu? Nu is het nog ongemakkelijker dan eerst! Ik durfde hem al niet meer aan te kijken, en nu gaat hij me helemaal aanstaren!"

"Coco!" Hoor ik van uit de woonkamer.
"Ja?!" Schreeuw ik terug.
"Ga of naar buiten, en doe anders die deur dicht! Het tocht!" Hoor ik mijn moeder roepen.

"Ik moet gaan." Zeg ik voor ik de deur dicht doe.

"Wat was er nou?" Vraagt mijn moeder als ik de woonkamer weer in loop.
"Oh, niets. Ik ga huiswerk maken." Zeg ik terwijl ik de trap op loop.

Als ik in mijn kamer ben loop ik naar het raam toe. Ik kijk naar het eind van de straat. Er zijn veel kinderen, het is de groep die daarnet voor de deur stond. Als ik verder kijk zie ik de parkeerplaats. Zijn auto. Hij staat er.

Ik ga niet naar buiten, en morgen ook niet. Volgende week weer, dan is het misschien een beetje gezakt. Terwijl ik aan hem denk rolt een traan over mijn wang.

Ik veeg hem snel weg. Ik moet niet om hem huilen, ik moet hem laten gaan.

--------------------------------------------------------------------
2 hoofdstukjes vandaag, even een goedmakertje 😊
X'jes Puck