Stay Strong and Belief

Hoofdstuk 1

Alweer een nieuwe dag, ik liep naar buiten om water te halen. Schoenen had ik niet, voor mensen in Nederland is het heel normaal om schoenen te dragen voor je naar buiten gaat. Nee ik liep op blote voeten. Ik pakte een ton en begon maar te lopen. 2 km verder was ik eindelijk bij de waterput aangekomen. Er stonden meerdere mensen te wachten, na vijf mensen was ik aan de beurt. Ik had het gevoel dat ik wel door mijn benen ging zakken wanneer ik het water op mijn hoofd tilde. Ik was natuurlijk ook nog niet zo professioneel om zonder handen een ton met 2 liter water om mijn hoofd te dragen 2 km lang. Mijn zusje was al naar school gegaan en ik moest voor het huishouden zorgen. Mijn ouders waren er niet meer.

Mijn moeder was een jaar geleden gestorven door de hongersnood, omdat ze alles voor ons over had. Ze zei altijd 'mijn kindjes moeten eten, jullie moeten nog opgroeien en zorgen voor een mooie toekomst, ik ben moeder en mijn taak is om mijn kinderen groot te brengen' ik weet haar zin nog uit mijn hoofd als de dag van gister. Een mooie toekomst, ik wou dat ik er voor kon zorgen, maar omdat ik de oudste was moest ik voor mijn zusje zorgen. Niet dat ik dat erg vond maar ik wou soms ook wel eens weten hoe het was om een dag naar school te gaan.

Ik drukte de gedachte weg omdat ik wist dat het toch niet kon. Ik had het graag voor mijn zusje over ze is alle familie die ik nog heb. Ondertussen was ik het water aan het koken op een vuurtje en de bladgroentes aan het snijden. Daarna gooide ik de groentes in het water en nog wat kruiden. Ik pakte een kommetje en en gooide er wat soep in. Buiten aangekomen zag ik mensen hout aan het kappen. S'avonds is er altijd een kampvuur en eten we het avond eten op. ( als we avond eten hebben). Toen ik het kleine beetje soep op had, liep ik weer naar binnen ik keek in het kommetje en zag een weerspiegeling van een meisje die verdacht veel op mij leek, het meisje volgde nauwkeurig mijn bewegingen en zag in haar ogen dat ze al veel had meegemaakt.

*Flashback*

Ik moest water halen voor mijn moeder en mijn zusje. De dagen gingen heel langzaam voorbij en de honger werd met elke seconde erger. Ik wist dat als de droogte nog een half jaar door zou gaan dat we het misschien niet meer zouden redden. En dat besefte ik wanneer ik de volgende dag mijn moeder om 8 uur nog in haar bed zag liggen. En dat was niet gewoon, want meestal om die tijd was ze al water aan het halen. Misschien wou ze wel uitslapen dacht ik. Dat had ze ook wel verdient. Mijn moeder is een sterke vrouw en heeft alles voor ons over. En dat bewonder ik zo aan haar, ondanks dat ze het ook moeilijk heeft. Ik liet mijn moeder verder slapen en ik ging maar water halen. Maar toen ik terug kwam zag ik dat ze nog steeds niet wakker was. Ik klopte op de deur en stapte de kamer binnen. Het geluid van stilte vulde mijn oren, ik hoorde niks alleen mijn maag die borrelde wat. Ik hoorde geen adem afkomstig van mijn moeder. En dat maakt mij best angstig. Ik wist dat ze minder at zodat wij meer kregen, ik had daar soms problemen mee en zei dat dan ook tegen haar. Maar ze zei altijd ' jullie moeten er nog van groeien'. Ik liep met zachte passen naar haar toe en streelde met mijn vingers over haar wang. Maar haar ogen gingen niet open. En dat was het moment waarop ik besefte dat ze er niet meer was... Ik kreeg tranen in mijn ogen en kon mijn verdriet niet goed plaatsen. Mijn gedachtes gingen naar de toekomst. Hoe zal het nu verder moeten? Zou het verder kunnen gaan zonder haar? Hoe zal mijn zusje gaan reageren als ze erachter kwam dat onze moeder naar de hemel was vertrokken? Al die onbeantwoorde vragen gingen door mijn hoofd. Ze 'reden' met 350 km/h door mijn hoofd. Maar de vraag die vooral door mijn hoofd spookte was.... Waarom moest het mijn moeder over komen? Waarom moest zij de meest liefdevolle vrouw die ik kon uitgekozen worden om in een vliegtuig te stappen en te vertrekken naar de hemel. Ik hoorde het gekraak van de deur en zag mijn zusje van 7 jaar staan. Haar zwarte gekruld haren vielen los om haar schouders. 'Hoe was het op school' vroeg ik oprecht gemeend aan haar. 'Het was wel leuk, we hadden het over onze toekomst plannen.' Zei ze. 'Oke, dat is leuk maar ik moet je wat vertellen. Ga maar vast zitten aan de tafel, ik pak wat drinken voor je.' Ik nam een klein beetje water uit het vat en zette het op tafel voor haar neer. 'Dankje' zei ze met een kleine glimlach. ' ik vind het heel lastig om te vertellen Desiree  maar mama is vandaag op reis gegaan naar de hemel...'ik zag in haar ogen verwarring en ze snapte niet helemaal wat ik bedoelde. Maar een paar seconde later zag ik  dat ze tranen in haar ogen kregen en er een daarvan ontsnapte, en gleed over haar wang.

*einde flashback*