Stay Strong and Belief

Hoofdstuk 5

Ik knipperde een paar keer. In de verte zag ik een bruinkleurig busje vertrekken. Dat die mensen hun busje nog hebben...
Ik was er nog steeds niet achter gekomen waar mijn zusje was. Misschien was ze wel alvast hout aan het halen in het bos....

P.O.V Desiree

De bomen zag ik voorbij gaan, de dieren zag ik rennen, de de regen zag ik vallen. Alles was in beweging. En ik, ik zat hier stil. Naast een vreemde man. In een vreemde bus, op een vreemde stoel. Hij begon te praten, maar ik negeerde hem. Ik was niet instaat om te praten. De bus reed ondertussen verder, ik wist niet waar naartoe. Ik wist eigenlijk helemaal niks. Hij zei dat ik geld kon verdienen, dat mijn leven beter kon worden. En ik ging mee. Dat klinkt heel egoïstisch, maar ik doe het voor Ashia. Hij heeft bedreigd als ik niet mee zou gaan, dat er iets met haar zou kunnen gebeuren. "En geef je nog antwoord?!" Schreeuwde hij. Ik bedekte mijn oren, door het onverwachtse geluid. "Wat?" Ik zag dat zijn hoofd rood aanliep. En als je goed keek kon je bijna de stoom uit zijn oren zien lopen. "Heb je zin om wat geld te verdienen, klein mormel?" Ik knikte maar, niet wetend wat ik zou moeten reageren. Ik vind het vreselijk, om mijn zus achter te laten. Vreselijk om onwetend te zijn....

Een lang dik uur later, kwamen we aan bij enten gebouw. Hij stapte uit, in tegenstelling tot mij. Ik bleef koppig zitten. Jammer voor hem, dat hij niet de makkelijkste heeft meegenomen....

Na heel wat tegenstribbelen, en heel wat scheldwoorden verder, kwamen we aan bij een grote deur. De vreemde man, zei iets tegen een andere vreemde man. En na die rare conversatie werden we binnen gelaten. Ik zag meerdere meisjes van mijn leeftijd druk heen en weer lopen, en er waren ook meisjes die ouder waren. Ongeveer de leeftijd van mijn zus. Ik had echt geen idee hoe ik mij moest gedragen dus ik leunde maar wat van de een op de andere voet. Plots werd ik ruw bij mijn arm gepakt, wat zeer pijnlijk was, en naar een kamer geleid. Ik kreeg een aantal spullen in mijn handen geduwd. Ze gaven mij nog een extra duwtje na en daardoor struikelde ik over mijn eigen voeten en belandde op de grond. Je kan ook zeggen dat ik de grond een knuffel gaf....

Ik bekeek de spullen, en trok de conclusie dat het schoonmaak spullen waren. "Later krijg je een hoger niveau" schreeuwde de vreemde man mij nog na. Ik had werkelijk geen idee wat hij daarmee bedoelde. Als eerste haalde ik de bezem uit de emmer en begon maar de vloer te vegen. Eventjes later hoorde ik een hard gebonk, en kromp in een toen ik zag wie er in de deur opening stond.

-

P.O.V Ashia

Het busje bleef maar door mijn hoofd spoken. In een waas zag ik er een meisje inzitten. Of ik verbeelde mij het, dat zou ook nog kunnen. Ik had uiteindelijk mijn zusje niet meer gevonden en ik denk dat ze wel weer terug komt. Ik kon haar ook niet bereiken. Op welke manier zou dat dan moeten...

P.O.V Desiree

"Wat doe jij hier?" Siste ik naar de man die tegenover mij stond.
"Gaat jou dat wat aan?" Siste hij op de zelfde manier terug.
"Ja, dat gaat mij wat aan. Ik vraag het je nog 1 keer, want laat het mij geen drie keer zeggen. Wat doe jij hier?" Hij begin bitter te lachen. Ik had nu echt de neiging om die lach van zijn gezicht te slaan. Wat kon ik mij aan die man ergeren. "Ik kom een pakketje ophalen." Hij loog. Ik wist dat hij loog. Ik wist niet wat voor een gebouw dit was, wat mensen hier deden. Maar ik wist dat hij loog. "Dat is niet wat je doet." "Heb je bewijs dan?" "Nee, maar een pakketje. Serieus die smoes?" "Het is geen smoes, het is de waarheid Desiree." Ik walgde ervan, hij had het recht niet mijn naam uit te spreken. "Wat doe jij hier?" "Jij hebt het recht niet omdat de vragen." "Heb ik nog wel ergens recht op dan." "Ja dat je kan doodgaan!" Ik was zo boos, zo boos dat hij ons heeft verlaten. Daarom probeerde ik de laatste zin die ik tegen hem zei heel krachtig uit te spreken. "Nou nou Desiree je kan je wel iets respectvoller gedragen." Zei hij.
"En wat dan nog? Jij hebt mij niet opgevoed. Jij was al weggegaan toen mama overleed. We stonden er alleen voor. Omdat jij met je egoïstische kop zei dat je niet meer voor ons kon zorgen." Hij zei niks. Het enige wat ik aan hem zag was dat in zijn ogen de woede groeide met het kleine beetje spijt. Hij kon de pot op. Hoe durfde hij. Om eerst te vertrekken en dan zomaar in mijn leven op te duiken. Heeft hij dan geen manieren. Ik wou hem weg hebben. "Dag pap" schreeuwde ik op een boze manier. Hij verliet de kamer, en achter zich sloot hij de deur.

He

He that suddenly came in my life

he who suddenly to disturb everything

he who dares to disturb talk to me

he that my very own father is