INTERSTELLAR - รักล้านปีแสง | BL

EP12 | ทีมูลาพันเว

นานเท่าไหร่แล้วที่เนตั้นไม่เคยรู้สึกว่าได้นอนหลับอย่างเต็มอิ่ม สบาย ผ่อนคลายและมีความสุข สมัยอยู่ที่ดาวโลกก็เหนื่อยกับการเรียนหนังสือรวมทั้งปัญหาอีกมากมาย ตอนที่ถูกมนุษย์ต่างดาวลักพาตัวมาก็อยู่ด้วยความหวาดระแวง แถมร่างกายยังไม่ชินกับการนอนโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืนอีก จึงไม่เคยนอนหลับอย่างมีความสุขเลย แต่เมื่อคืนนี้เนตั้นนอนหลับสบายมาก หลับรวดเดียวจนถึงเวลาตื่นเลย

พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นดวงตาใสแป๋วของใครอีกคนจ้องมองดูอยู่ เขายิ้มละไมและส่งสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักมาให้ การตื่นนอนวันนี้จึงมีความหมายพิเศษกว่าทุกวัน เนตั้นค่อย ๆ แย้มยิ้มให้อีกฝ่าย รู้สึกได้ว่าความรู้สึกที่มีให้กันเปลี่ยนไปมากพอสมควร

เนบิวลาคือคนคนเดียวที่เนตั้นเหลืออยู่ในตอนนี้ ผู้ชายคนนี้เติมเต็มทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยขาดหายไปจากชีวิตของเนตั้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ ไม่เคยมีใครสักคนทำให้เนตั้นรู้สึกอบอุ่นใจและมั่นคงได้อย่างนี้เลย ตอนที่เรียนหนังสือและพอจีบสาวเป็น นอกจากสาวๆ เหล่านั้นจะไม่ทำให้เนตั้นรู้สึกเหมือนอย่างตอนนี้แล้ว พวกเธอยังทำให้ชีวิตของเนตั้นสับสนวุ่นวาย ยิ่งวิ่งไขว่คว้าก็ยิ่งห่างไกล สุดท้ายก็หมดแรงและอ่อนล้า

เนตั้นโผเข้ากอดอกเปล่าเปลือยของหนุ่มตาคมที่มอบรสรักสุขล้นให้เมื่อเกือบสิบชั่วโมงที่ผ่านมาอย่างรักใคร่ ซุกหน้าลงบนอกแกร่งราวกับเด็กน้อยที่โหยหาความอบอุ่น ถ้าใครเห็นดวงตาของเนตั้นตอนนี้คงรู้แล้วว่าเนตั้นได้สยบยอมต่อชายผู้นี้ไปแล้ว

"หนาวเหรอ"

เนบิวลาถามพลางกอดหนุ่มน้อยหน้าใสที่บัดนี้ซุกตัวอย่างมีความสุขอยู่บนอกของตัวเอง มือข้างหนึ่งไล้เรื่อยขึ้นมาลูบแผ่วเบาบนผมสีน้ำตาลเข้มแบบลูกครึ่ง

"นิดหน่อย" หนุ่มน้อยตอบพลางกอดอีกฝ่ายแน่นขึ้น

"นายดูมีความสุขนะ ฉันไม่เคยเห็นเนตั้นมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย" เนบิวลาโน้มศีรษะขึ้นมาเล็กน้อยแล้วสูดดมกลิ่นผมที่หอมอ่อนๆ หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข