"มึงว่าวันนี้เป็นวันที่เท่าไหร่ เดือนอะไร พ.ศ. อะไร"
"วันนี้เหรอ วันที่สิบแปด เดือนกันยายน พ.ศ. สองพันห้าร้อยห้าสิบแปดไง ถามทำไมวะ" เนตั้นทำหน้างง
"ใครบอกมึง วันนี้วันที่ยี่สิบเดือนธันวาคม พ.ศ. สองพันห้าร้อยห้าสิบแปดต่างหากเว้ย"
"จริงเหรอไอ้โอ๊ต" เนตั้นใจหายวาบ คงต้องเกิดเรื่องอะไรบางอย่างแน่ ๆ ถึงได้เกิดความคลาดเคลื่อนของเวลามากขนาดนี้
"ถ้ามึงไม่เชื่อมึงมาดูคอมกูเลย นี่เห็นไหม วันที่ เดือน พ.ศ. ตรงตามที่กูบอกไหม เอ้า ดูโทรศัพท์กูด้วยก็ได้ นี่มึงดู ตรงไหม" โอ๊ตเปิดทั้งคอมและโทรศัพท์ให้เพื่อนดูวันที่เพื่อยืนยันว่าตัวเองไม่ได้แกล้งอำเล่น
เนตั้นยิ่งหน้าเหวอเข้าไปใหญ่ "เฮ้ย เป็นไปได้ไงวะไอ้โอ๊ต"
"แล้วมึงไปไหนมา ก่อนจะกลับมาที่ห้องมึงอยู่ที่ไหน"
"อยู่ที่อัฒจันทร์สนามกีฬาไง" เนตั้นบอกพลางพยายามทบทวนว่าตัวเองไปทำอะไรมาบ้าง
"แล้วมึงไปไหนต่อ" โอ๊ตซัก
"ไม่ได้ไปไหน ก็กูอกหักน่ะ น้องมีนาเขาบอกเลิกกับกู กูก็เลยไปนั่งคิดอะไรคนเดียวเงียบ ๆ ที่อัฒจันทร์สนามกีฬา เสร็จแล้วกูก็กลับมานี่แหละ"
"แต่ รปภ. เขาบอกว่ามึงหายไปนะเว้ย" โอ๊ตให้ข้อมูลเพิ่ม
"กูนี่นะหายไป! " เนตั้นถามย้ำอย่างงง ๆ
"เออ เขาตามหามึงกันจนทั่ว ตำรวจมาเก็บหลักฐานด้วย กูโดนสอบสวนไปตั้งหลายครั้ง อาจารย์ก็โดน รปภ. ก็โดน ขนาดมีนากับแฟนยังโดนสอบสวนเลย มีแค่ รปภ. เท่านั้นแหละที่เห็นมึงแถว ๆ สนามกีฬาก่อนที่มึงจะหายตัวไป"
"เฮ้ย จริงเหรอวะ แล้วทำไมกูถึงรู้สึกเหมือนกูเพิ่งกลับมาจากมหาลัยวะ ทำไมอยู่ดี ๆ มันก็ผ่านไปสามเดือน แล้วทุกคนเขาตามหากูทำไม กูไม่ได้หายไปไหนซะหน่อย" ยิ่งฟังเนตั้นยิ่งงง แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าตัวเองหายไปไหนตั้งสามเดือน เพราะถ้าหายไปเนตั้นควรจะรู้ตัวบ้าง ถ้าไม่รู้ตัวถึงสามเดือนก็ไม่น่ารอดชีวิตแล้ว
ESTÁS LEYENDO
INTERSTELLAR - รักล้านปีแสง | BL
Ciencia Ficciónเมื่อโลกนี้ช่างน่าเบื่อและโหดร้ายเกินไป เนตั้นจึงไม่อยากอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว ในที่สุด...เขาก็ได้จากโลกนี้ไปสมความปรารถนา แต่... อย่าเพิ่งคิดว่าเขาตาย! เขาถูกลักพาตัวไปอยู่โลกใหม่ต่างหาก! โลกที่เขาจะได้พบกับความรักสุดแปลกแหวกแนวเหนือจินตนาการ กับหนุ...
