"เนตั้น ฉันขอจูบนายอีกครั้งได้มั้ย"
คนถูกถามดีดตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง หน้าเหวอราวกับถูกผีหลอกก็ไม่ปาน เอาอีกแล้ว นายหมอนี่ท่าจะเพี้ยน รับโทรศัพท์อยู่ดีๆ ก็จะมาขอจูบกันดื้อๆ
"นายจะจูบฉันอีกทำไม! " เนตั้นถามหน้าตาตื่นและหวาดระแวง แล้วก็รีบเอามือปิดปากไว้
แม้จะดูน่าขำ แต่เนบิวลาก็ขำไม่ออกเลยในเวลานี้ จ้องมองคนตรงหน้าแล้วก็ค่อยๆ เขยิบเข้าไปใกล้ เนตั้นเขยิบถอยหนีไปเล็กน้อย แต่พอเห็นสีหน้าเศร้าๆ ของเนบิวลาแล้ว ความรู้สึกกลัวว่าจะถูกคุกคามก็ค่อยๆ ลดลง
"ฉันกลัวน่ะเนตั้น กลัวว่าฉันจะไม่ได้กลับมาหานายอีก"
เนบิวลาอดโทษตัวเองไม่ได้เลยที่พาคนคนนี้มาเสี่ยงชีวิตด้วย แล้วสุดท้ายก็จะช่วยไว้ไม่ได้ คงไม่โทษเนตั้นหรอกที่แอบหนีออกไปข้างนอกเมื่อกี้ เพราะถ้าไม่พาเนตั้นมาก็คงไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น
"นายหมายความว่ายังไง นายจะไปไหนเหรอ แล้วทำไมกลับมาไม่ได้ล่ะ แล้วฉันจะอยู่ยังไงล่ะเนบิวลา ฉันอยู่ในนี้คนเดียวไม่ได้หรอก"
เนตั้นทำหน้าเศร้า แม้เนบิวลาเป็นคนแปลกหน้าและเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แต่ก็เป็นเพียงคนเดียวที่เนตั้นพึ่งได้ในเวลานี้
เนบิวลาใจหายวาบเมื่อได้ยินเนตั้นพูดอย่างนั้น น้ำตาลูกผู้ชายปริ่มขอบตาเมื่อได้เห็นแววตาซื่อๆ ไร้เดียงสากำลังหวาดกลัว แค่คิดว่าหนุ่มน้อยหน้าใสคนนี้จะถูกปล่อยทิ้งให้ตายกลางอวกาศก็แทบจะทนไม่ได้แล้ว เนบิวลากลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น ค่อยๆ เอื้อมมือไปจับไหล่ทั้งสองข้างของเนตั้นไว้ จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้นของคนตรงหน้า
"เนตั้น ฉันจะพยายามกลับมาหานายให้ได้ ฉันจะไม่ทิ้งนายเป็นอันขาด รอฉันนะเนตั้น ฉันจะกลับมาหานายแน่นอน เพราะฉัน...เป็นที่พึ่งเดียวของนายบนยานลำนี้"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
INTERSTELLAR - รักล้านปีแสง | BL
Bilim Kurguเมื่อโลกนี้ช่างน่าเบื่อและโหดร้ายเกินไป เนตั้นจึงไม่อยากอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว ในที่สุด...เขาก็ได้จากโลกนี้ไปสมความปรารถนา แต่... อย่าเพิ่งคิดว่าเขาตาย! เขาถูกลักพาตัวไปอยู่โลกใหม่ต่างหาก! โลกที่เขาจะได้พบกับความรักสุดแปลกแหวกแนวเหนือจินตนาการ กับหนุ...
