เสียงจากทางซ้าย...
"ไอ้ลูกคนปัญญาอ่อนอย่างมึงใครเขาจะสนใจวะ หัดตักน้ำใส่กระโหลกแล้วชะโงกดูเงาของตัวเองด้วย ผู้หญิงสวย ๆ น่ารัก ๆ อย่างมีนาเขาไม่เอาชีวิตดี ๆ มาทิ้งไว้กับไอ้ลูกคนปัญญาอ่อนอย่างมึงหรอก รู้ไว้ซะ"
เสียงจากทางขวา...
"เมื่อไหร่พี่ตั้นจะเข้มแข็งซะที มีนาไม่อยากมีแฟนเป็นตัวตลกให้ใครมาหัวเราะเยาะนะ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป มีนาคงรักพี่ไม่ได้แล้วล่ะค่ะ เราเลิกกันเถอะนะคะพี่ตั้น"
เสียงจากข้างหน้า....
"ไอ้ลูกคนปัญญาอ่อนน้ำลายยืด ตอนเด็ก ๆ มันคงกินข้าวคลุกน้ำลายแม่มันทุกวันถึงได้เซ่อ ๆ ทึ่ม ๆ อย่างนี้ไง ฮ่า ๆ ๆ ๆ "
เสียงจากข้างหลัง...
"ได้เกรดสองเองเหรอ แล้วอย่างนี้ฉันควรจะให้เธอเรียนต่อดีไหม เธออย่าลืมนะ เงินที่เธอเรียนน่ะเป็นของรัฐบาล เธอต้องตั้งใจเรียนมากกว่านี้ ไม่งั้นเพื่อน ๆ ของเธอจะล้อว่าเธอเป็นลูกของผู้หญิงปัญญาอ่อนจนตายนั่นแหละ ฉันจะให้โอกาสเธออีกเทอมหนึ่งละกัน ถ้าผลการเรียนยังเป็นอย่างนี้อยู่ ฉันจะทำเรื่องไปที่ ผ.อ. ไม่ให้ส่งเธอไปเรียนมหาลัยแล้ว"
เสียงจากทุกทิศทุกทาง...
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไอ้ลูกคนปัญญาอ่อน! "
เสียงหัวเราะและประโยคเดิมดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าข้างในหัว นอกจากจะมีเสียงแล้ว ยังมีภาพใบหน้าของใครต่อใครโผล่มาจากทุกทิศทุกทางเต็มไปหมด คนเหล่านั้นต่างหัวเราะเยาะเย้ยหยันอย่างสนุกสนาน ช่างไม่ปรานีปราศรัยเจ้าของร่างที่กำลังทนไม่ไหวจนต้องเอามืออุดหูเสียเลย แต่กลับไม่ทำให้เสียงเหล่านั้นหายไปหรือเบาลงหรอก มันกลับดังเสียยิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ
เหมือนใคร ๆ จะคิดว่าคนคนนี้ไม่มีหัวใจเสียแล้ว แม้จะได้ยินคำเย้ยหยันเหยียดหยามอย่างนี้มาตั้งแต่จำความได้ใช่ว่าจะทำให้ชาชินจนไม่รู้สึกอะไร ไม่หรอก...ไม่เคยชินเลย ทุกครั้งที่ได้ยินมันเจ็บปวดไปถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียว แต่จะทำอย่างไรได้ อยากเกิดมาเป็นลูกของคนปัญญาอ่อนเอง
ŞİMDİ OKUDUĞUN
INTERSTELLAR - รักล้านปีแสง | BL
Bilim Kurguเมื่อโลกนี้ช่างน่าเบื่อและโหดร้ายเกินไป เนตั้นจึงไม่อยากอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว ในที่สุด...เขาก็ได้จากโลกนี้ไปสมความปรารถนา แต่... อย่าเพิ่งคิดว่าเขาตาย! เขาถูกลักพาตัวไปอยู่โลกใหม่ต่างหาก! โลกที่เขาจะได้พบกับความรักสุดแปลกแหวกแนวเหนือจินตนาการ กับหนุ...
