Hij twijfelde om het me te vertellen dus vroeg ik maar waar m'n ouders waren "je ouders zijn op de gang, ze waren al heel snel gekomen toen ik ze gebeld had. De arts zei dat er maar één iemand tegelijk naar binnen mocht dus wilde hij je moeder naar binnen sturen maar ze keek mij aan, ze wilde dat ik als eerste naar binnen ging en dit voelde als een grote eer maar als je wilt dat ze komen kan ik wel gaan als je dat wilt hoor" zei hij. Hij wilde al opstaan maar pakte z'n shirt en dwong hem weer naast me te gaan zitten omdat ik wilde weten wat hij verder nog te vertellen had.
Hij zuchtte en begon te vertellen dat ik de eerst komende weken een ander onderkomen moest vinden en dat ik niet in me eigen huis mocht blijven, m'n nieuwe long was nog erg kwetsbaar en ik moest in een zo schoon mogelijke omgeving moest verblijven en dit kon niet bij m'n ouders vanwege de hond en kat die we thuis hebben, ook zou de boerderij tegenover m'n huis niet goed zijn.
ik schrok en probeerde een plaats te verzinnen waar ik zou kunnen verblijven maar dit was onmogelijk, mijn vriendinnen hadden allemaal huisdieren net zoals familie en m'n opa en oma zouden niet genoeg voor me kunnen zorgen aangezien ik lang moest revalideren.
Hij keek me aan met een strakke blik maar toch een kleine, vragende glimlach. "Ik weet wat je denkt en ik zou maar één plaats kunnen verzinnen waar je zou kunnen logeren" ik keek hem met een ultra vragende en bezorgde blik aan wat hem aan het lachen maakte maar hij vertelde verder; "je kan de komende paar weken bij mij logeren. Ik heb geen huisdieren, m'n huis is altijd schoon en ik kan je helpen met revalideren. Het huis moet eerst gecontroleerd worden en me moeder en ik zouden op gesprek moeten komen om te kijken of we geschikt zijn om je bij ons te laten logeren en te helpen met revalideren... Dus, zie je dat als mogelijkheid?" vroeg hij voorzichtig.
