Ik dacht lang na maar bedacht me dat dit de enigste optie was om toch wat dichter bij huis te blijven en bij hem was ik vertrouwd maar toch twijfelde ik nog.
Alweer was m'n uitdrukking blijkbaar te duidelijk want hij begon aan te dringen dat ik z'n vraag moest beantwoorden door te zeggen dat hij al met zijn en mijn ouders had overlegt en dit ook al aan de artsen had voorgesteld.
Ik stemde voorzichtig in en stelde voor eerst een weekje te blijven en dan te kijken of ik me goed voelde en ik daar kon blijven wat hij een goed idee vond.
Hij knuffelde me weer en zei dat alles goed zou komen en vertrok.
De arts kwam binnen en onderzocht me helemaal, alles voelde raar en een beetje verdoofd maar ik voelde me goed en had weinig pijn. Na het onderzoek wilde hij de wond bekijken en toen pas zag ik de schade, ik kon niet alles zien door het vele verband maar ik zag wel dat de rechter kant van m'n borst en buik en m'n rechter arm eruit zag alsof het de bliksem zelf was. De arts vertelde dat dit vanzelf minder zou worden maar het wel altijd een litteken zou blijven wat me onzeker liet voelen.
Toen alles was afgerond vroeg de aardige arts of ik al wist waar ik zou logeren zodat die plaats zo snel mogelijk gecontroleerd kon worden aangezien ze me het liefst in een vertrouwde plek lieten revalideren. Ik nam het definitieve besluit bij m'n beste vriend te logeren en de arts ging dit gelijk doorgeven en ging weg.
Hierna kwamen m'n ouders even maar ze bleven niet lang aangezien ik helemaal uitgeput was en de arts het beter vond dat ik rust zou krijgen dus zou gaan slapen. Dus toen ze weg waren viel ik in een hele diepe slaap.
