Chapter 2:
After cleaning my room, I open my rucksack and took my notebook. It almost a year after I went in regular school. I am suffering for home schooling for almost a year. I know that its my fault.
I went to kitchen and found Manang Josie snoring in the couch. I wake her because I know that it can evolve to heart attack. I also notice that she's holding a picture.
"Oh hijo, May kailangan ka ba?" tanong nito
"Wala po, ginising ko ho kayo at baka sa paghihilik nyo ay atakihin kayo sa puso" paliwanag ko
" Ah ganun ba? Pagpasensyahan mo na Iho, napagod ako sa pamimili. Alam mo naman, tumatanda na ang Lola" sabay tawa nito
" La, palabiro talaga kayo, teka kanino po yang hawak ninyong picture?" pagtatanong ko
" Ah ito,.... Larawan ito ng kapatid ko na nawawala. Hindi ko pa din sya nakikita Hijo" kita ko ang kalungkutan sa kanyang mga mata
"Lola, dont be sad. Mahahanap nyo sya, hindi man ngayon alam kong dadating yung time na mahahanap mo din sya" tsee, ang drama ko
"Aba Hijo kailan ka pa natuto ng mga ganyang salita?" pang-iinis ni Manang Josie
"Simula po nung mawala si......" hindi na ako pinatapos ni Manang Josie dahil nagsalita na sya
"Hijo, hindi sa sinasabi kong kalimutan mo sya pero sa isang taon na nakalipas, dapat lang na makapaglakbay ka na ulit sa sarili mong mundo. Hijo, bata ka pa, madami ka pang mararanasan at dapat matuklasan" sabay ngiti nito sa akin
" Alam ko po La pero ang hirap, ang sakit at alam ko naman ang sitwasyon namin; na nasa kabilang buhay na sya at ako'y patuloy na nandito" tsk, pinagdadrama ako ni Manang Josie
"Hijo, madami ka pang panahon. Alam kong matutuwa si Alice kapag naging masaya ka na. Sabi nga ng mga kabataan, move on...." sabi nito
"Tsk, much drama. Pumunta na ho kayo sa kwarto nyo at magpahinga. Ako na po bahala sa lunch natin"
"Salamat Hijo, matutulog nga muna ako at ako nalang ang magluluto ng pandinner natin" sabi ni Manang Josie
"Sige ho" maikli kong sagot
Umalis na si Manang Josie at pasalamat ako't naisipan din nyang matulog. Naaawa kasi ako sa kanya dahil matanda na sya pero sya pa din yung kumakayod at nag-aaruga sa lima nyang anak. God knows how I want to help her but she rufused it. She have her own principle and she wants that the money she will get is the money she work hard for. Sana lang bigyan ng halaga ng mga anak ni Manang Josie yung pagtitiis nya.
Sa ngayon, madami talagang nangyayaring kahirapan sa mundo. Pero bago ko problemahin ang mga bagay na yun, I need to solve my problem first. Anyway, kailangan ko munang magluto ng lunch namin. Mamayang hapon nalang ako magba-bake.
I reach the kitchen area and grab some kitchen tools. I also took some condiments for my recipe for today. Im planning to cook "Sinigang na sugpo" and combine it with Baked Lobster. Iniisip ko palang, natatakam na ako. Sana hindi ako magkamali sa recipe ko.
Im in the middle of my cooking time when I remembered something. I remember those times when Alice teaching me to cook. She always make me hopeful and naive. She is the one who teach me how to dance while cooking.
She's really special, not just someone else....
I took a deep breathe and continue cooking. I felt my heartbeats are so fast. It was so disgusting and irritating. After I cooked, I went upstairs and take a bath.
(at the bathroom.....)
The cold water touch my skin which gives me shiver. I turn on the heater and relaxly shower my body. I cleaned myself while humming a song of The Script ; which is The man who cant be moved.
