Piremses

Rüya

Bir anda yere yıgıldım.

Uyandığım zaman etrafımda teyzeler vardı. Herkes bir anda "Aaaaa uyandı uyandı evladım gel gel uyandı."

Evladım kim la

Evladım işte la

Lan kim kim.

Malak mısın?

Hayır.

Pek...

Laan bizim evlad kimmiş biliyonuz mu lan mal Kayraymış.

Vay anasını

Ne anasını

İşte off senle uğraşamam

Hemen beni otutturdular burası nere la

Mal mısın hastane

Haaee

" Niye buradayım ben"

"Bayıldın ya"

"Aaa valla mı bilmiyodum"

" Nasıl olmuş kaza?"

Bir anda ağlamaya başladım haber aklıma gelip gelip burnumdan bir Ağlama duygusu geliyordu.

"Peki yaranı deşmek seni ağlatmak istemiyorum. Gel buraya"

Beni goğsüne doğru çekti. Ve o derin parfüm kokusunu hissettim.

Daha çok çekti kendine sanki küçük bir çocukmuş gibi beni avutuyordu.

"Biliyomusun Bende babamı 7 yaşında kaybettim."

Ağlamaya devam ediyordum. Galiba ağlamaktan gözlerim şişmiş. Gözaltlarım mosmor olmuştu.

Tam uykuya teslim olacakken kapı çalındı ve içeri annemle babam girdi.

" Kızım sakın ağlama biz seni Görüyoruz sadece..."

"Baba baba gitme nolur gitme nolur
Anne bişey soyle anne sende mi gidiyosun anne dur baba baba"

"Elisa Elisa uyan Elisa uyan uyan kabus görüyosun"

Bir anda yataktan kalktım ve Kayra'ya baktım.

"Kabus degildi."

"Ama bağrıyodun"

"Annemle Babamı gördüm"dedim ağlayarak.

Kayra bana baktı ve sarıldı.

"Artık daha iyi misin?"

"Hi hi sen bana iyi geldin"

"Sende bana iyi geldin" diyip tekrar sarıldı ve yanağımdan öptü.

Bu bana iyi gelmişti annem ve babamdan başka kimse bana bu kadar iyi gelmemişti.

Doktor bugün taburcu olabileceğimi söyledi ve hastaneden çıkıp taksiye bindik.

"Eve gitmek istemiyorum. Orası anılarımı zorluyo."

"Peki nereye gidelim istersin?"

"Aslında birazcık acıkmış olabilirim"

"O zaman yemek yemeğe harika bir yer var oraya gidelim. Olur mu?"

"Olur."

15 dakika sonra geliceğimiz yere gelmiştik de burası bizim evin yanı Kayraların eviydi.

"Kayra neden buradayız?"

"Seni muhteşemo harikao bir yere getirdim."

"Ama burası sizin ev"

"Eee Tamam işte seni annemin ellerine bırakıcağım."

"Ee peki o zaman" diyip içeri girdik annesi bizi karşıladı. İsmi de Kudret Teyze.

"Merhaba Kudret teyze."

"Merhaba canım iyimisin?"

"Anne hadi ama çok acıktık."

"Ee tamam çocuğum geçin içeri. Yediriyim size."

"Ne yaptın yemekte sultanım."

"Mantı var..."

"Ayyy Kudret teyze çok severim ben mantıyı."

"Oyy kuzum ye bolca. Bak daha neler var neler Minik pideler, börekler,senin için kızım salata yaptım."

"Eee ben bana yok mu bak şimdi iki dakikada pabucumuz dama atıldı."

"Senin içinde sarma yaptım oğluşum."

"Yaaa valla mı sultanım benim ya bak görüyomusun?"

"Görüyorum kıskandın be sen beni bildiğin."

"Hadi kız oradan kıskanmadım bir kere."

"Çok biliyon."

"Eee hadi kavga etmeyinde hadi yiyin yemeklerinizi." dedi Kudret teyze.

Yemeklerimizi yedikten sonra biz Kayrayla birlikte yukarı odasına çıktık. Bizim evdeki gibi direk benim odam gözüküyordu. Çok komik bir durumdu bu aslında.

"Sanırım başım dönmeye başladı."

"İyimisin Elisa?"

"Ha-hayır çok dönüyor."

"Dur dur bekle otur sen Anne anne annee! Çabuk gel!"

"Kayra çok dönü..."

"Elisa Elisa uyan anneee Elisa."
Diyip kucağına aldı ve hemen aşağı inmeye başladı o sırada Kudret Hanım yukarı çıkıyordu ki Kayra ve Elisayı görünce korktu.

"Noldu oğlum?"

"Anne taksi çağır hemen hastaneye gidiyoruz."

Hemen taksi çağırdılar ve Elisayi hastaneye götürdüler.