Chapter (7)

93 10 5
                                    

"မသြားပါနဲ႔..."

"......." 😳

"မသြားပါနဲ႔.... ငါ့ေဘးနားမွာပဲေနေပး...
ငါမွေနမေကာင္းေသးတာ..."

Junghee မ်က္လံုးေတြ ဝိုင္းစက္သြားၿပီး...

"Kibum-ma..."

သူ႔လက္ကို အတင္းဆဲြထားတဲ့ Key ကို ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းေတြ ရႈပ္လာသလို ခံစားရသည္။

ေနာက္ေတာ့ Key ေဘးနားမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း....

"ဘာကိစၥမ်က္ႏွာႀကီးက စူပုပ္ေနတာတုန္း...
ၿပီးေရာ... ဘယ္မွမသြားေတာ့ဘူး။
အခုေလာေလာဆယ္ ပါးစပ္ပိတ္ၿပီး အိပ္ေတာ့...
ေနလည္းသိပ္ေကာင္းေသးတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔..."

Key တစ္ေယာက္ အခုမွ မ်က္ႏွာျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ ျပန္ျဖစ္လာၿပီး အိပ္ဖို႔ ျပင္ေတာ့သည္။

"Aigoo ဝက္ေပါက္ေလးက်ေနတာပဲ။ ႐ုပ္ကိုက..."

"ေသခ်ာတယ္ေနာ္။ နင္ဟိုဆရာဝန္ဆီ လိုက္မသြားဘူးဆိုတာ... "

"မသြားပါဘူးဆိုေန..."

"ငါတစ္ေယာက္တည္း မေနခ်င္လို႔..."

"ဘာလဲ... သရဲေၾကာက္လို႔လား..." 😈😈😈

"မဟုတ္... မဟုတ္ပါဘူး..."

"ၾကည့္... ၾကည့္... ခုေတာင္ စကားေတြ ထစ္ကုန္ၿပီ မလား... "

"Yah!!!!"

ခဏေလာက္ၾကာေတာ့...

Junghee တစ္ေယာက္ ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး တီဗီၾကည့္ေနရတာ ပ်င္းလာတာနဲ႔...

"Kibum-ma ဂိမ္းကစားမလား..."

အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ Kibum သံ ျပန္ထြက္လာသည္။

"အာ... သူမ်ား အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မဲ့ဟာကို...
ဘာဂိမ္းလည္း ေျပာ..."

"သရဲပံုျပင္ေျပာတဲ့ ဂိမ္း " 👻

Key တစ္ေယာက္ ေစာင္ပံုထဲက ေခါင္းေလးသာေဖာ္ၿပီး ၾကံဳးေအာ္ပစ္လိုက္သည္။

"KIM JUNGHEE!!!!!!!!!!" 😡

▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️

Onew's POV

Professor ဆီက ျပန္လာၿပီး Key အခန္းေရွ႕မွာ ေယာင္လည္လည္လုပ္ေနမိသည္။

အခန္းထဲဝင္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္သင့္လား။
တစ္မ်ိဳးႀကီးမ်ားျဖစ္ေနမလား။
ဒီၾကားထဲ လူနာဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ကလည္း သူ႔ရည္းစားလား ဘာလား မသိ။
တစ္မ်ိဳးထင္မွာလည္း စိုးရေသးသည္။

Only OneWhere stories live. Discover now