Chapter 4

11 1 0
                                    

Gabby's POV

Napakunot ang noo ko pagkakita ko sa puting mga rosas na nasa ibabaw ng pink kong Honda Jazz. Ininspeksiyon ko muna ang sasakyan ko bago ko dinampot ang bulaklak.

Hmmmm...At least parang bago na ulit ang kotse ko. May nakita akong card sa mga rosas.

          Miss Dimples,

                               Here is your car as I promise. I'm really sorry for what happened. 

          I'm hoping that you and I can be friends you know...

                                                                                                              C.D.M.

Hmmmppp! Ang yabang talaga! Pero infairness, he kept his promise naman eh. So, sige na nga parang feel ko din naman na maging friends kami. Napangiti pa ako habang inaamoy ang mga bulaklak. How did he know that white roses were my favorite?

"So.. Did you like the flowers?"

Muntikan na akong mapalundag ng biglang may magsalita sa likuran ko. I was holding ng chest when I turned around and saw a smiling Chad. I was caught off guard for a while when i saw his dazzling smile. But when I remember what he did a little earlier, biglang uminit ang ulo ko.

"Ano ka ba?! Bakit ka ba nanggugulat? Are you trying to give me a heart attack??!" Nanggigigil kong sigaw sa kanya. "Papatayin mo ba ako talaga ha? My God!!! Be sensitive naman sometimes. Not all the time eh nakakatuwa ang mga ginagawa mo. So what now? You want to be friends with me? After what you've done... Look, how would i allow my self to befriend someone who has the habit of making me angry? And to tell you the truth, I do not dreamed of having a friend who's destined to kill me!" Medyo hiningal pa ako sa haba ng sinabi ko. Napapa-english tuloy ako ng wala sa oras. Nosebleed teh..

Napakamot ng ulo si Chad.

"Gabby... I'm really sorry if I've scared you. It wasn't my intention, i swear to God.."

"Ah ewan! Puwede ba leave me alone. Wala ka nang ginawa kung hindi buwisitin ako lagi!" at tinalikuran ko na siya.

"Wait Gabby... please..." pigil niya sa akin.

Galit ko siyang hinarap. " Hindi mo ba narinig ang sinabi ko o talagang bingi ka lang? For pete's sake, get out of my sight!!!" magsasalita pa sana si Chad pero inunahan ko na siya. "Mr. Montemayor, as far as i know my business was done with you the moment you fixed my car. And i believe that there is no reason for us to talk. We're not even friends. So, if you'll excuse me, I really have to go. I have an important matter to attend. And you... You are wasting my time!" iyon lang at iniwan ko na siya.

Dali-dali na akong sumakay sa sasakyan ko at pina-andar iyon. Wala na akong balak makipagtalo pa kay Chad. Nakakapagod lang. Nakita ko pa si Chad na parang bata na nakatingin lang sa sasakyan ko habang paalis.Parang nakaramdam ako ng awa ng makita ang reaksiyon niya. I don't know, but i somehow feel guilty. I think i overreacted. Its just that i don't like his guts. I think he's not good for me. 

Hay... What should i do? Do i have to apologize to him? Arrgggghhh!!! I hate you  Chad. Why do i have to feel this way? I don't even know how to explain this.

Ipinilig ko ang ulo ko para mahimasmasan. In-open ko na lang ang stereo ko to divert my attention.


______________________________________________________________________


..ang harsh pala ni Gabby!...

hehe... God Bless! 

My AllTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon