[ song: pumped up kicks - foster the people ]
"Κατερίνα Αναγνωστάκου",
Αναγραφόταν με καλλιγραφικά γράμματα στο κουδούνι του ισογείου της πολυκατοικίας της οδού Νοταρά, με το μισοσβησμένο νούμερο 46. Η Σοφία ίσιωσε τα γυαλιά στη μύτη της, πρόβαρε ψιθυριστά τα λόγια της και ξεφυσώντας νευρικά, πίεσε το κουδούνι.
Περίμενε αρκετή ώρα έξω από την πόρτα. Μήπως έλειπε; Έσφιξε την σακούλα με το κέικ στα ακροδάχτυλά της.
Πάνω που σκεφτόταν να χτυπήσει άλλο κουδούνι, άκουσε μουρμουριτά. Μια ηλικιωμένη γυναίκα ξεκλείδωσε και άνοιξε την πόρτα. Φορούσε μια γαλαζοπράσινη νυχτικιά, ενώ είχε τα πλατινέ μαλλιά της πιασμένα σε μια πρόχειρη κοτσίδα. Ήταν κοντούλα και παχουλή.
Για μερικά λεπτά αγνόησε την ύπαρξη της Σοφίας, ψάχνοντας στις τσέπες της ένα ζευγάρι κόκκινα, μεγάλα γυαλιά. «Ένα λεπτό, ένα λεπτό.» Μουρμούρισε βιαστικά.
Μόλις φόρεσε τα γυαλιά της, κοίταξε την Σοφία. Ένα περίεργο χαμόγελο αποτυπώθηκε στα χείλη της. «Καλησπέρα. Συγχώρεσε την αμνησία μου, αλλά δεν έχω ιδέα ποια στην ευχή είσαι.»
«Σοφία, με λένε Σοφία Γεωργίου. Είμαι η νέα σας γειτόνισσα, ελπίζω να μην ενοχλώ.» Η Σοφία χαμογέλασε πλατιά και χαλάρωσε τους ώμους της. «Σας αγόρασα ένα κέικ. Ελπίζω να είναι ωραίο. Ποτέ δεν ήμουν καλή με την μαγειρική.» Πρόσθεσε, τείνοντας την συσκευασία ζαχαροπλαστείου προς το μέρος της ηλικιωμένης γυναίκας.
«Α, μάλιστα. Κάτι είχα ακούσει στο κομμωτήριο για 'σένα. Από πού μας ήρθες, χρυσό μου; Πέρνα μέσα.» Η Κατερίνα παραμέρισε, παίρνοντας το κέικ στα χέρια της.
«Μη σας γίνομαι κόπος. Από την Πάτρα.» Ψέλλισε ντροπαλά η Σοφία.
«Τι κόπος να γίνεσαι, αν είναι δυνατόν! Μόνο σκορπιός με ζυγό στη σελήνη να μην είσαι, γιατί η Λίτσα είπε να μην συναναστρέφομαι με τέτοιους, μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή.»
«Όχι, όχι. Δεν είμαι.» Γέλασε η κοπέλα και πέρασε μέσα στο μαζεμένο διαμέρισμα. Μύριζε ένα ευχάριστα περίεργο άρωμα, τσιγάρο και βασιλικό.
«Πάλι καλά. Θα φας κι εσύ από το κέικ; Δεν μπορώ πολύ, θα μου ανέβει το ζάχαρο.» Άνοιξε την συρόμενη πόρτα μπροστά τους, αποκαλύπτοντας ένα βολικό, ευρύχωρο και ηλιόλουστο σαλονάκι. «Κάτσε όπου θες, πάω να το βάλω σε ένα πιάτο.»
BẠN ĐANG ĐỌC
Behind Closed Doors | girlxgirl
Lãng mạn"I believed she loved me in her way; the scars I needn't show; There was nowhere else to go. I said I was happy to be her girl; if only I had known, my words were not my own." -Lang Leav _____________ Αν κάτι μπορούσε να "ιντριγκάρει" την Σοφία περι...
