The Curse Of The Word Love

Chapter-2

Flashback [contonuation]

After kung maisukat ang gown ay nag paalam na ako kay madelein ,excited na kasi ako for our family dinner and to
celebrate dahil i'm a magna comlaude ....

After a few minutes of driving ay nakarating narin ako sa bahay ,weird kasi parang ang creepy ng house nakapatay lahat ng ilaw ,but i just smiled knowing my family ? Nah! they like to surprise me kaya medyo na excite ako ..

"Hi mom! Dad! Raven! kuya jack! Baby leira! I'm home ! " i shouted but there's no response saan kaya sila ? Ahhh baka nasa kitchen ,dali dali naman akong pumunta sa kitchen pero tahimik lang at yung niluluto ni mom ay nag uumapaw na kaya dali dai ko itong ini off . Bigla akong binundol ng kaba ,saan ba kasi sila di naman ugali ni mom ang pabayaan ang mga niluluto niya

" mom ! Dad! .....hey i'm home" i shouted again but still there's no response ,i decided to on the light but i was greeted in horror ,nanginginig ang buo kong katawan ,walang nais lumabas nasalita sa bibig ko as if nag back out lahat ng gusto kong sabihin .
Unti unting kumawala ang mga luha ko ,Seeing my family lying on the floor covered with blood ,cold and lifeless ,tell me guys this is just a nightmare right ? Or they're just playing a prank on me right ?
But who the hell i'm fooling!
My poor mom ,my poor dad,my poor brother and my poor baby sister ,unti unti kong inihakbang ang aking mga paa papalapit sa kanila ,i saw that they're being stabbed many times my poor dad was being shot through his head same with my mom ,

"M----m--mo-m ! D---aa--ad! Kuya! Leira! " i break down i hug my baby sister she's _she's just too young to die , i remember ! Where's raven ? Napatayo ako at hinanap siya sa buong bahay ,

I found him at the back door a the house ,marami siyang tama ng bala agad ko siyang dinaluhan at hinawakan ko ang kanyang kamay he's still breathing !

"Hey Raven it's me cassandra ," nakita kong nagmulat siya ng kanyang mga mata ,patuloy parin sa pag agos ang aking mga luha

"Re---rem---em-ber *cough cough* w-wh-a-t  i  t--ol--d   y---o--uu h--on *cough cough* i l---ov--e  y--o--u  s--o m-uch *cough* " nahihirapan niyang sabi sa akin na mas lalo pang nagpahagulhol sa akin

"Shhh honey stop talking ,your majung it hard for yourself ,saglit lang at tatawag ako ng ambulansiya ,please hang on hon ,ikaw nalang ang may pag asang mabuhay ,you need to live honey i can't afford to lose you too" napahagulhol na naman ako sa isiping wala na ang pamilya ko

"I c---can--'t  m--ak--e   i-t a--ny   l--on---ger h--on *cough* h--e-re    t--ak--e    t--his  i---t     w---as supposed to be m--y   s--urpr--ise f--or you b--ut   i th---ink  this is the en*cough*d   for us" iyak lang ako ng iyak habang inaabot ang isang small black velvet box ,i opened it at mas lalo akong napahagulhol ng makita kong isa itong white gold ring na may emerald stone sa gitna ,it's beautiful pero hindi ko kayang maging masaya sa lahat ng nangyari

"Take that r--ring as m--y  sim---bol of my love f--or you hon I l---ove y _____" hindi na niya natapos ang kanyang sasabihin

"Raven ! Hey raven hon wake up! Dadalhin kita sa ospital plssss raven ,raveen please naman oh wag mo rin akong iwan ,,,hon  Raveeeeeeeen!!!!!

Napaluha na naman ako ng maalala ko ang bangungot nayun sa buhay ko ,I never thought na yun na ang huli kong masisilayan ang mga ngiti ni mom ,ang pagiging protective ni dad, ang pagiging tahimik ni kuya ,ang pag ngiti ni leira sa akin ng kay tamis at ang huling halik at kulitan na pagsasaluhan namin ni Raven . what if hindi ako umalis noon ? siguro kasama ko parin sila ngayon hindi man sa mundong ito kundi sa kabilang buhay ,what if sinama ko nalang si raven noon siguro buhay pa siya katulad ko at siya ang magiging gabay ko para maipagpatuloy k ang aking buhay

I always ask God kung ano ba ang naging kasalanan ko ? What did i do to deserve this kind of pain ? I've been a good person ,lahat ng nangangailangan ng tulong ko ay tinutulungan ko/namin ng pamilya ko 

Sabi sa akin ng mga pulis noon na pagnanakaw ang motibo ng mga suspects ,lima sila at puro may mga armas hindi daw nanlaban ang pamilya ko at pinabayaan silang limasin ang nais nilang makuha peru bigla daw sumigaw si leira dahil sa takot kaya nag panic ang mga magnanakaw at biglang binaril ng isa sa kasamahan nila ang aking kawawang kapatid na babae kaya dun na nag simulang manlaban nila kuya at dad ,at si raven ay lalabas sana para makahingi ng tulong ngunit nasundan siya ng isa sa mag nanakaw at pibagbabaril .

Knowing how scared they was that time is slowly killing me ,that feeling guys na para kang nasa scene nayun peru kahit anong gawin mo ay di mo sila matulungan ? Know that feeling guys? It's really painful kung sana di yun nangyari ay masaya kami until now , kung sana di yun nangyari i am happily married with raven at siguradong may mga anak na kami ,but in just a snap everything was gone from me ,everything was taken away from me. Kaya palagi kong sinusumbatan ang diyos .
Bakit niya ako binigyan ng halos isang perpektong pamilya at kasintahan kung ang lahat ng yun ay puro lang pala panandalian ? Bakit pinaranas niya sa akin ang magmahal at mahalin ng isang tao kung babawiin lang din naman niya sakin ng ganun kadali ?! Tanggap ko naman eh na lahat ng tao ay may hangganan ,pero bakit? Bakit sa ganong paraan mararanasan ng mga mahal kobsa buhay ang pagkamatay ? Kubg bakit karumal dumal ang sinapit nila ? Bakit sabay sabay silang nawala sa buhay ko ? Kahit isa man lang sana sa kanila ang itinira sa akin para may masandalan man lang ako sa tuwing binabangungot ako ng mapait na karanasang iyon but i guess faith wouldn't let me be with the persons i love   .

It was supposed to be one of the best day of my life ,to celebrate my graduation ,i didn't even know that it's not just a celebration for my graduation because raven was planing to propose to me ,but it turns out that supposed to be the best day became the worst nightmare in my life.

Nabaliw ako noon to the point that i attempt to suicide , to the point na lahat ng psychiatris ay walang magawa o maitulong sa akin . I mentally and emotionally break down ,tito told me (tito ko sa father's side) na nawalan na siya ng pag asa sa akin na gumaling ako ,he told me that for almost a year was i'm like a living dead , laging tulala at parating tumutulo ang luha ko ,ni minsan ay di rin ako nagsalita as he told me .
Sabi dao ng doktor that i choose to be like that kaya walang ibang makakatulong sa sarili ko kundi ako lang .... Kaya napag desisiyunan ni tito na dalhin ako sa america at doon ipagamot . Halos isang taon din ang paggamot sa akin sa america at tuluyan na akong gumaling . Thankful ako kay tito dahil sa panahong nag breakdown ako ay siya ang umasikaso ng libing ng pamilya ko pati narin sa kompanya ni dad at lalo na sa akin dahil di niya ako pinabayaan
,he told me na lagi din akong dinadalaw ni tita Desirrie (raven's mom) sa bahay at halos araw araw pa nga daw.

"Ma'am ? We're already here in your mansion" sabi ng P.A ko na si Monique

Pinunasan ko nalang ang luha kong patuloy sa pag agos dahil sa pagbabalik tanaw ko sa nakaraan . Tiningnan ko ang kabuuan ng mansion at di parin ito nagbabago ..

Am i ready to go inside that house ?
Am i ready to face the nightmare in my life again?

******