Kendi yaşantılarımı anlatmadan önce biraz güvende olduğumuzu hissetmemiz için konuşacağım.
Hepimiz aynıyız.
Kimse farklı değil.
Her erkeğin çocuk iken arabası,
Her kızın çocuk iken bebeği oldu.
Bu konu da anlaşalım.
Herkes bireyden doğaya geldi.
Kimse padişah değil.
Başbakan da insan,
elektrik mühendisi de
bir sokak bekçisi de.
Bu hayata bir defa adım atıyoruz.
Bu hayattan göç edene kadar, farkındalık yaratmalıyız.
Biz hala sosyal fobi halindeyiz.
Farkındayız...
Ama engel olamıyoruz....Düsüncelerine hitap edemiyor musun?
Sorunlarını aşmalısın!
Diyorum evet ama bende engel olamıyorum tabiki de
Çünkü benimde bizler gibi sorunlarım var.
Bundan asla nefret duymuyorum aslına bakılırsa
Neden mi?
Çünkü insan hatalarını sevmedikten sonra hatalarından vazgeçemez.
Hayatta neyi sevdiysek
Kaybetmedik mi?
Anılarınıza gülün
Ve
Hatalarınızı kucaklayın.
Yerde taş gördüyseniz
Takılın düşün
Ve sonra kalkın.
Alın taşı başınıza koyun.
Unutmayın.
Her düşüş bir adım yükseliş getirir.
Dik yürüyün
Size gülenlere korkulu gözlerle bakmayın.
Alıştırın kendinizi ve siz onlardan önce onlara gülün....Ne ?
Yoksa sende mi bir ortamda bir kalabalıkta bunalım haline giriyorsun.
Yolda yürürken, karsıya dik sekilde bakamıyor musun?...Ne ?
Yoksa!
Tanımadıkların ile iletisim kurar iken sorun mu yaşıyorsun?
O halde gel çözümlerimize göz atalım hep birlikte.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sosyal Fobi
Non-FictionBu hastalıkla birlikte başa çıkabiliriz. Çünkü bende senin gibiyim.