"Eğmişim başımı, sessizce adımlarımı fikirlerimle bir bütün etmiş, yığılmıştım kendi bütünlüğüme, çılgın fikrim, kırgın halim bir nefsi müdafa."
-Hadi şimdi bizi yıkan bu hastalıkla bir gün geçirelim......Elimi yüzümü yıkamak adına çıktım yataktan, önce aynadaki benliğimle biraz vakit kaybedip, kendimle yüzleştim. Üzerime alışılmamış kıyafetlerimi giydim, bugün bizi görmek için adımlarımı sokağa serdim. Yıllık iznimin başlangıç günüydü. Bende isterdim yatağımda kıvranarak uyumayı, tatil yapıp yeni heyecanlarla karşılaşmayı ama bugün sizin için hastalığın bir kaç belirtisini fark edip, sonrasında nasıl baş edebilirim diye durumların çözümlerini keşfetmeliydim. Unutmayalım, her soruna bireysel çözümler ile sonuş üretebiliriz. Nadir durumlarda desteğe ihtiyaç duyarız.
...kaldırımlara biraz adım yükleyelim, araç felan kullanmak yok, insan yüzlerinin mimiklerini inceleyip biraz fikir dokumam gerek.
...Kaldırımlarda biraz ıslaklık vardı, adımlar telaşlı koşuşturmaların takibini sürdürüyordu, yağmurlu bir gün, serenad ile süslüyordu yer göğü. Bir elim şemsiyede bir elim cebimde. Karşı bakışlara odaklanıp, adımlar iken elimi cebimden çıkartarak yürüyemediğimi fark ettim, sizlerde bu durum karşısında kalıyorsunuzdur. Adımlarımızı atarken sanki bir aksaklığa rastlıyormuşçasına, bir adımınız diğer adımınızı terk edecekmiş gibi veya yürüyüşümüzde bozukluk varmışçasına. Fark ettiğimizde masumca etrafa attığımız bakışlarımıza rastlıyoruzdur, dengesiz yürüyüşümüzü biri fark ettimi diye. Hızlı adımların sebebi olduğunu düşünüyorum bu durumun, yetişmemiz gereken çok önemli yerler varmışçasına, hızlı adımlar...
Bırakın bu telaşı, hızlı yaşamanın yok ki bir katkısı. Rahatlayın azıcık, serilin evrene. Açın kollarınızı sonra sirkilin, bırakın negatif duyguları.
Kendime dedim, neden bu hız. Biraz duraksadım, etrafıma baktım, sen farklısın dedim, yavaş adımlar ile devam ettim, aksaklığıma da çözüm ürettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sosyal Fobi
SaggisticaBu hastalıkla birlikte başa çıkabiliriz. Çünkü bende senin gibiyim.