Keep....you safe
Wat ben ik aan het doen met mijn leven, ik ben zo bleek, ik moet meer naar buiten, beter eten. Mijn postuur is vreselijk. Mensen zullen me beter gaan respecteren als ik rechtop sta. Wat is er mis met mij? Ik wil gewoon met de mensen...
ik slof weer over het vliegveld, en slof vervolgens naar een bar. Dit is mijn beste vriend, met beste vriend bedoel ik dat we awkward elkaar aanstaren en wat grommen. We hebben zelfs soms gesprekken...
We kijken elkaar aan in de ogen en grommen wat. Zo gaan de dagen dus voorbij. Mijn beste vriend zucht een keer diep. soms vinden we zelfs echte woorden, woorden zoals: hu...hungryy..y en ci......cityy. We beginnen met een groepje naar het mensengebied te lopen. Ik weet dat we niet kunnen communiceren, maar we delen wel dezelfde smaak met voedsel. Lopen met een groepje helpt wel, vooral als de mensen je die hele tijd in je hoofd proberen te schieten.....God wat lopen we sloom. ik zucht, dit kan wel lang gaan duren...
p.o.v Julie Welopen met zijn allen naar een groot scherm. Voordat we er voor mogen staan moeten we een blad laten zien. Dit betekent dat wij in het 'leger' zitten. We gaan er in een rij voor het beeld staan: ''Hallo, en dankje voor het werk voor vandaag, in de 8 jaar dat het virus onze wereld heeft vernietigd....'' Tijdens de video zeg ik iets tegen Perry ''Denk je dat we al een medicijn hebben?'' ''Niemand geloofd meer dat er een medicijn is, Jules,'' zegt Perry tegen mij. Ik kijk weer naar het scherm: ''Met zijn allen zijn we erachter gekomen wat zich achter de muur bevindt, maar eerst een waarschuwing. Doden zien er menselijk uit, maar dat zijn ze niet. Ze denken niet, ze bloeden niet. Ook al is het je moeder of je beste vriend, ze zullen je niet gaan helpen. Ze hebben geen medeleven, geen gevoel en geen berouw.'' ''Klikt als iemand die je kent, pap,'' zeg ik terwijl ik naar het scherm kijk. ''Beeld ze je maar in als dit:'' Je ziet een knokkige naar het scherm komen lopen. ''Om alle mensen in dit dorp te beschermen zijn jullie een belangrijk deel van wat tussen ons en de muur staat.'' Ik pak Perry's hand vast. Snel trekt hij zijn hand terug en wijst naar het scherm. ''En als je alles van je training nog weet zal het je lukken. Veel succes, ben snel en maak Amerika weer vredig.'' ''USA....USA,'' zegt Nora half zingend. ''Lets go,'' zegt Perry en begint aan te lopen. We gaan voor de muur staan, langzaam gaat deze open. Het enige wat we zien is een verlaten stad met overal graffiti en troep. Op de muur staat: Welkom in de dode zone, zorg dat je er levend uit komt. ''Cool.'' zegt Nora.
Vanaf beide kanten lopen we steeds dichter naar elkaar toe. Uiteindelijk vestigen we ons in een verlaten medicijn winkel. Bart zit tegen een tafel een video game te spelen. ''Ey bart, ga je ons nog helpen of wat?'' vraagt Perry. ''Nu even niet, ben bijna level 7.'' ''Hoorde jullie dat?'' vraagt Nora. ''ik, we moeten ergens anders naar toe.'' zeg ik. ''We kunnen niet zomaar ergens anders naar toe, we hebben dingen te doen. Heb je enig idee hoeveel medicijn word gebruikt door de stad in een maand? We hebben het nodig om te overleven we kunnen niet zomaar ergens anders naar t.....'' zegt Perry ''Ja, nu klinkt je net zoals mijn vader.'' Zeg ik. ''Dankje'' ''Ja, dat was geen compliment'' In de volgende ruimte horen we een schaal op de grond vallen. ''Ik heb je gezegt dat ik iets hoorde'' ik richt mijn geweer op de deur. ''Perr, we moeten nu echt gaan,'' zeg ik met een bozere stem. Perry loopt heel sloom naar de deur, ''Perry!'' ''We hebben dingen te doen, Jules. Er is toch niks. Je bent gewoon paranoïde.'' In het glas van de deur zie ik een zombie lopen, "Perry!!'' De deur gaat open, snel slaat Perry de zombie op zijn gezicht. Hij valt op de grond. De zombies verspreiden zich snel over de ruimte. Perry gaat op een tafel staan: ''Richt op hun hoofden!'' roept Perry. Ik zie dat er mensen worden gebeten door de zombies.
p.o.v R Ik lig op de grond. Als ik omhoog kijk zie ik een meisje, mijn boze blik veranderd al snel in een verliefde / verbaasde blik. Ik sta op en slof naar haar toe. Als ik net een paar stappen heb gezet word ik van links in mijn schouder geschoten. Ik kijk boos naar degene die op een tafel staat. Ik pak hem bij zijn benen en trek hem van de tafel af. Als hij op de grond ligt pak ik zijn arm. Mooie horloge. Ik bijt hem in zijn arm. Ik ben niet trots op dit, eigenlijk zou ik het wel waarderen als jullie dit even overslaan. Ik hou er niet van om mensen pijn te doen. Maar dit is de wereld nu, het nieuwe honger is een krachtig iets. Ik eet mensen niet helemaal op, als ik zijn hersenen bescherm, staat hij weer op als een dode, net als mij. Maar als ik dit niet doe, krijg ik zijn herinneringen, zijn gedachten, zijn gevoelens. Ik stop een stuk van zijn hersens in mijn mond. Het spijt me ik kan het gewoon niet laten, de hersenen zijn het beste deel. Het deel dat mij menselijk laat voelen.
Ik zie elke keer een klein stukje van een deel in zijn leven: Ik zie een klein jongetje dat naar vuurwerk kijkt op de nek van zijn vader. ''Vindt je het leuk Perr?'' Ik wil je niet pijn doen, ik wil gewoon voelen wat jij voelde. Een jongen met oranje haren slaat Perry op zijn gezicht. Hij voelt aan zijn neus, er zit wat bloed op zijn vinger. Perry fiets wat door een weiland. ik wil me gewoon wat beter voelen, een beetje minder dood. Een paar jaar later zit Perry in de klas. Als hij naar buiten kijkt ziet hij soldaten voor het raam staan. Als Perry naar Julie kijkt, kijkt Julie om. Er verschijnt een lach op Perry's gezicht. ''Perry, ik denk dat ik van je hou...'' zegt Julie. ''Zeg nou iets, je kan niet niks zeggen.'' ''i...i..ik denk dat ik ook van jou hou, Julie.'' Er verschijnt een lach op Julies gezicht, Julie komt dichter bij Perry en begint hem te zoenen. Julie en Perry liggen nu op een weiland. ''Ik mis de vliegtuigen,'' zegt Julie, ''Mijn moeder zei altijd dat het het leeg schilderen was.'' Perry lacht naar Julie. ''Het is goed dat je zulke dingen onthoud, want als je dat niet doet...is het gewoon allemaal weg.'' zegt Perry. ''ja, de wereld is zo erg vernietigt.'' zegt Julie.
''Perry.....PERRY!'' Ik zie dat Julie haar laatste kogel op maakt. Ik pak nog snel de hersenen van Perry en doe deze in mijn zak. Ik merk dat ik nog wat bloed aan mijn mond heb, dus ik veeg er 1 keer overheen. Als ik naar haar toe slof, pakt ze een mes uit haar schoen en gooit ze deze in mijn borst. Ik blijf stilstaan en sloom trek ik het mes eruit en gooi deze op de grond. Als ik bijna bij haar bent gaat ze tegen een tafel staan.. ''Juu....jul..,'' Als ik voor haar sta, zakt ze rustig naar beneden. Ik volg haar beweging. ''Jull.....jullieee'' Ik draai mijn hoofd om en zie dat de andere zombies nog wat ruiken. Ik draai mijn hoofd weer om en smeer het bloed dat ik aan mijn handen heb op haar gezicht. Ik ruik aan haar. ''safffeee'' ''koohmm'' Ik sta op en pak haar arm vast. We sloffen naar de deur.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Heii mensen, Jaja hoofdstuk 2 is er al! ik hoop dat jullie het leuk vonden. Als iets schuin staat betekent dit dat R dit denkt, of ja in zichzelf praat. R spreek je trouwens uit als: AR..niet als ER XD
