Keep....you safe
Wat ben ik aan het doen met mijn leven, ik ben zo bleek, ik moet meer naar buiten, beter eten. Mijn postuur is vreselijk. Mensen zullen me beter gaan respecteren als ik rechtop sta. Wat is er mis met mij? Ik wil gewoon met de mensen...
We sloffen met de groep terug naar huis. Julie loopt naast mij. Ik weet niet wat ik aan het doen ben, wat is er mis met mij. De andere zullen nooit een levend persoon naar huis meenemen. Weet je waarom? Omdat dat raar is. Ze denken nu dat het gewoon een van ons is. Een nieuwe aanwinst aan de familie. En dan zouden ze denken dat ik gek was, als ze kunnen denken. Waarom moet ik zo raar zijn. Wat ben ik aan het doen. We sloffen naar mijn vliegtuig. Ik doe de deur voor haar open en laat haar als eerst naar binnen. Ik slof ook naar binnen. Julie draait zich om. ''thuuiss''
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Julie gaat op een stoel naast een raam zitten. Ik kijk haar aan. Ik ga vervolgens in dezelfde rij op een stoel zitten. Mijn haar doe ik naar de rechterkant zodat mijn voorhoofd tevoorschijn komt.
''niet eteen,'' probeer ik te zeggen. Ik wijs naar haar, dan naar mijn mond. Ik begin een kauw beweging te maken en schud vervolgens mijn hoofd als een gebaar van nee. Ze begint te huilen en kijkt naar het raam. ''saafe'' Ik sta op, ze maakt een schrik beweging. Ik blijf stil staan. Al snel veranderd mijn blik in een verdrietige. Ik slof naar de deur.
Ik zit in een auto. okee dan, misschien had ik dit iets anders moeten aanpakken. Maar ik kan zien wanneer een meisje haar ruimte nodig heeft. Er zijn veel manieren om een persoon te leren kennen, het eten van haar dode vriendje hersenen is een van de minst beste methode. Ik stop een stuk hersen in mijn mond. Al snel verzink ik in de herinneringen van Perry.
Ik zie dat Perry in de zijkant van zijn mes kijkt. Je ziet zijn ogen in de weerspiegeling. ''Het is een speciale gelegenheid,'' zegt de vader van Julie ''Een speciale gelegenheid?'' ''Mijn moeders verjaardag,'' zegt Julie De vader van Julie schenkt wat wijn voor Julie en Perry in: ''Op Dianne'' ''Op mam'' ''Het is mijn moeders verjaardag.'' ''Dus Julie heeft je verteld dat we werken aan een project, maar beloof me dat je nooit met je vader ernaar toe komt, want je weet wat er achter zich bevind,'' zegt de vader van Julie. ''Let niet op hem Perr, Mijn vaders manier van mensen beschermen is om een hele grote doos te bouwen, daar iedereen in stoppen en dan aan de deuren wachten met geweren tot de hele wereld uitsterft.'' zegt Julie tegen Perry. ''Ja Julie, zonder de muur zouden we nu hersenen eten en geen rijst.'' ''Pap'' Ik zie dat Julie en Perry naar een deel van de muur lopen. ''Dit is de enige manier om door de muur te komen, anders worden we tegengehouden,'' zegt Julie. Julie haalt een ijzere plaat weg en opend vervolgens de glazen deur. ''kom, het is niet zo erg, kom'' Perry loopt naar binnen en sluit de deur. ''Ik heb al 2 dagen niks van hem gehoord,'' zegt Perry. ''Hij is op een missie, mijn vader blijft soms weken weg zonder iets van zich te laten horen.'' Perry en Julie nemen een trap die steil naar beneden gaat. ''Deze kant op,'' zegt Julie ''He, het komt wel goed'' Perry knikt sloom en geeft Julie vervolgens een kus op haar voorhoofd. Ze lopen een kapotte roltrap op naar boven en komen uit in een honkbal stadium. Als ze over het honkbalveld zijn gelopen en er weer uit zijn komen ze uit bij een soort van veldje. Op dit veldje staan een stuk of 8 zombies. ''Pap,'' zegt Perry met een glimlach. Een zombie kijkt raar naar de zijkant. De blik van Julie en Perry veranderd in angst. De vader van Perry komt op hun af rennen en Perry valt op de grond. Snel pakt Julie haar pistool en schiet hem in het hoofd. Perry kijkt geschrokken naar zijn dode vader. De ander zombies kijken naar hun. Met z'n alle komen ze naar Julie en Perry rennen.
Geen wonder waarom ze zo bang is. Ik kom weer terug in mijn vliegtuig. Ik moet het anders aanpakken, oke hier gaan we dan. Niet eng zijn, niet eng zijn, niet eng zijn. Ik kijk naar links en zie dat Julie op haar stoel met een mes in haar handen zit te trillen van de kou. Ik slof naar haar toe. Uit de koffervakken haal een een deken. ''Wat ben je aan het doen? Alsjeblieft laat me met rust.'' Ik wapper de deken uit en leg deze over haar heen. Ik kijk haar haar meelevend aan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
''Waarom ik, waarom heb je mij gered?'' ''nieet.......h...huilenn.'' Ik steek mijn hand naar haar uit. Julie kijkt boos naar haar mes. Ik kijk haar verdrietig aan. Ik pak uit een ander koffervak een plaat. Ik blaas een keer over de plaat zodat hij schoon wordt. Als ik de plaat op de platenspeler leg, zet ik de pin op een stuk van de plaat. De muziek begint. In dezelfde rij als waar Julie zit, ga ik op een leuning zitten met me gezicht naar haar. ''safee......keep....you safe'' Ik sluit mijn ogen en begin heel sloom met mijn hoofd cirkels te draaien. ''Wat ben jij?'' Ik open mijn ogen, ik ga op de stoel zitten en draai mijn hoofd naar Julie. Ik duw de rugleuning naar beneden. Ik draai mijn hoofd naar voren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
In mijn zwarte, lege ruimte begint een hart met ongeveer 1 slag per dag te kloppen...
Heii mensen, hoofdstuk 3 is er al en wat zal er nu gebeuren O.O Ik hoop dat je jullie het leuk vonden en vergeet niet:
