My Sweet Revenge

Chapter 2-She saw it with her own eyes

Votes and comments are highly appreciated!

And Click like, comment share! XD

-- 0 -- 0 -- 0 --

        Eto na ang hinihintay kong araw! Ang araw kung saan magkikita na kami. Ito kasi ang araw kung saan nakatapos na ako sa sophomore level. And this coming June ay Junior na ako! Junior! An you know what that means?  It means ito na ang araw kung saan hindi na siya maghihintay pa! Andito na ako! Alex, hindi mo na kailangang maghintay pa... Malalaman mo na rin ang sagot ko. Today is the day!

        Actually, literally ngayong araw talaga ako nakatapos ng sophomore. Yes. Today is actually our recognition day. So technically, kaninang umaga pa ako nakatapos ng sophomore level ng highschool. And yeah! Ako ang top 3 sa whole year level! Can you believe it?! Siguradong magiging proud na naman sa akin si Alex! :)

         I snapped out of my thoughts ng biglang may nauntog sa aking mukha.

"Aray!" Sigaw ko sabay hawak sa maganda kong ilong. Parang napango yata yung ilong ko kaya pinisil ko. hehehe XD

"Ayy, sorry Ma'am. Andito na po tayo kina Mr. Monteclaro." Andito na pala? Di ko napansin. "Kanina ko pa po kasi kayong sinabihan na andito na tayo pero parang wala po kayong narinig eh. Tulala lang po kayo. Kaya pinatakbo ko po yung kotse at bigla ko pong hininto. Di ko po napansin na napalakas ko kaya pasensya po." Paumanhin ni Kuya Jeje sa akin sabay nagbow. 'Kuya Jeje' ang tawag ko sa kanya kasi napakajeje mag text eh. sa edad niyang 45 years old ay ganun siya magtext.

"Ayy, wala yun kuya Jeje! Dapat nga magpasalamat ako sa iyo, eh. Alam niyo naman ako, biglang magtulala tapus hindi makakarinig sa mga sinasabi kaya kung di dahil sa inyo ay baka nagabihan pa ako  sa katulala! " Ows? Sabihin mo na lang magagabihan ka sa kaiisip kay Alex. Nagsmile ako sa kanya para matago ang aking iniisip. Gumanti din siya ng ngiti. "Kaya maraming maraming salamat poooooo!" Sabi ko sabay yakap sa kanya ng mahigpit with matching pikit.

"Ma-ugh--Ma'am.." Huh? Ba't parang mamamatay na si kuya Jeje? "Y-y-yung le-leeg ko--" Napadilat ako. Hala! Oo nga pala. Na sa backseat pala ako kaya sa legs ko nayakap si Kuya Jeje. Dali-dali kong inilayo ang sarili ko sa kanya sabay tago sa maliit kong ngiti. Muntik na yun ah! Si Kuya naman ay napahawak sa kanyang leeg at huminga-hinga habang tinitigan niya ako ng masama. Time to use my ULTIMATE CHARM!

"Sorry po Kuya Jeje... Napaexcite lang naman po ako kasi andito na tayo. Kaya pasensya na po." Sabi ko sa kanya sabay nagpout at nagp-puppy eyes. That's my ultimate charm kasi di matitiis ni Kuya Jeje ang maamo kong mukha eh.. haha Daya ko no? XD

Pero patay! parang galit si Kuya Jeje! Ano na gagawin ko?!!! T_T Wala na akong naisip na ibang paraan kundi yumuko. "Sorry po talaga kuya Jeje. Please, huwag po ninyo akong isumbong kay Mommy." Sabi ko ng mahinang boses.

Hinintay ko ang reaksyon niya. A while later ay narinig ko siyang tumawa. Ba't siya tumatawa? Isusumbong na ba niya ako? Nakuu.. Huwag sana!!!

Matapos niyang tumawa ay bigla na naman "Ano ka ba? Okay lang yun. Di ko naman matitiis yang pagpapakyut mo na mukha." Sagot niya sabay pag-pat sa aking ulo. "Huwag kang mag-alala. HInding-hindi ito malalaman ng mommy mo."

Biglang nagdiwang ang aking mga mata. "Talaga? Salamat poooo!" Sabi ko sa kanya sabay pagbow ng ilang beses. Sabi ko naman sa inyo di ba? Di niya matitiis tong kyuuut na mukha. At tsaka ayaw kong ipaalam ko ito kay Mommy kasi alam kong magwo-worry lang yan pag nalaman niya. Ikaw kaya, anak mo, munting mapatay ang driver, di ba ka madedepress or mawo-worry man lang? Oh, di ba?

"Wala yun. Oh siya, Puntahan mo na si Alex. Hihintayin ko na lang kayo dito."

"Sige. Basta, thank you po talaga sa lahat! Mauna na po ako, bye!" Nagbye na ako sa kanya sa tapos binuksan ang pintuan at lumabas na sa pula naming kotse.