My Sweet Revenge

Chapter 4- Naloko na

//Lexi's POV//

Tumakbo ako papunta sa hardin. Kailangan kong magtago dahil kung hindi, baka mahuli niya ako! Naku!!

"Lexi? Ohh.... Lexi...."

 Patay! Andyan na siya! Ano gagawin ko?! San ako tatago!!! naku namaaaan! Mahuhuli talaga ako neto. T_T

"Lexiii... Come out, come out, wherever you are."

Ahhhh! Tulong! San ako tatago? Patay na talaga ako neto! T_T

Lumingon ako sa kabila. Ahh! Diyan ako sa may puno! Siguradong hindi niya ako makikita.

Tumakbo ako sa may puno at nagtago sa likod nito. I stood there as stiff as I can.

Maya-maya ay narinig ko ang mga footsteps papalapit sa aking tinataguan.

PATAY! PATAY! Shoo! Shoo! wala ako dito! Umalis ka! Shoo! Shoo! Please T_T

Then narinig ko ang footsteps tumigil. Napatigil ako. Ilang minuto ay unti-unting lumalayo ang mga footseps.

Wahh! Umalis na ba siya? Salamat! Salamat at di ako nahuli!

Napabuntong hininga ako. Hoo safe!

Nang biglang may yumakap sa tiyan ko at inisa ako at pinaikot-ikot. Napasigaw ako. "WAAAAHHHHHHH!!!"

"Huli ka!" sabi ng lalakeng umalsa sakin. Patuloy pa rin siyang paikot-ikot.

I screamed. "Oo na! Oo na! Nahuli mo na ako! >,< Kaya ibaba mo na ako! nahihilo na ako!"

Tapos ay ibinaba niya ako. Napaupo ako dahil nahihilo ako. Bwesit! Kailangan pa bang paikotin ang tao?! Lagot ka talaga sa'kin!

Noong nawala na ang pagkahilo ko ay diretso kong hinanap ang lalakeng nag-alsa sa'ken. Huh? ba't wala siya? O.o

"Ayos ka na ba?"

Lumingon ako sa nagsalita. Nakita kong inabot niya ang kanyang kamay. Ginamit ko ang kamay niya at tumayo ako. Pagkatapos na pagkatapos dun ay tinignan ko siya ng masama. =_=

inosente siyang nakatingin sa'ken. "Bakit?"

Aba at nagtanong pa kung bakit?!?!

*SAPAK*

"Aray!! Bakit ba?"

"Aba at tinatanong pa?!?! Di ba ang usapan ay maglaro lang ng TAGU-TAGUAN?! Ba't kailangan pang ipaikot ang tao para mahilo?! Tignan mo tuloy, napakabuhaghag na ng napakastraight kong buhok. Naku at kaliligo ko pa naman, Alex." =_=

He laughed. Tinignan ko siya ng masama. =_=

Walang'yang Alex na 'to?! Aba't pinagtatawanan pa ako?!

Nung nakita niyang galit ako ay lalo pa itong tumawa.

"WAHAHAHAHAHA!!! your face.. you should have seen. HAhahah!" tawa siya ng tawa habang hawak niya ang kanyang kamay sabay turo pa sa'ken. Kulang na lang ay ang gumiling-giling ito sa kalsada.

Aba't ginagalit talaga niya ako! I crossed my arms and looked away sabay pagpout.

Di talaga kita kakausapin. Hmpf.

Maya-maya ay tumigil na siya sa pagtawa. Nakita siguro niyang nagalit talaga ako.

Bigla siyang lumitaw sa harapan ko.

"Galit ka ba?"

I snobbed.

"Uyy.." He held my cheek and looked at my eyes. "Sorry na. Napakakyut mo kasi kung nagagalit, eh. Di ko matiis. Kaya sorry. Sorry din kung nabuhaghag yang buhok mo pero madali lang naman ayusin eh." Isinuklay niya ang buhok ko gamit ang kamay niya. Gaya nga ng sinabi niya, madali iyong naayos.