ZAMANSIZ AŞK

Bölüm 4

HİKAYEMİ BEĞENİYORSANIZ LÜTFEN OY VERMEYİ UNUTMAYIN...

-----------------------------------

Hastaneden eve gelmiştim. Bugün Aysu evde değildi. Nişanlısıyla yemeğe gitmişlerdi. Bende dünden kalan yemekleri ısıtıp yedim. Bilgisayarımın başına geçip iş ile ilgili evraklara bakmaya başladım. Sonuçta artık neredeyse şirketi ben yönetiyordum. Yarın kemoterapiye başlayacaktım. Yatağıma geçip bugün olanları düşünmeye başladım.

İşten çıktıktan sonra hastaneye gitmiştim. Hastalığım hakkında geniş bir bilgi almıştım. Aslında bilgisayarımdan da bakabilirdim fakat bunu doktorumdan öğrenmek daha iyi olacağından hastaneye gitmeyi beklemiştim.

İlk gittiğimde hayatımı değiştiren haber almıştım. İnanmak istememiştim. Olmaz demiştim.

Benim daha yaşayamadığım hayallerim vardı. Aşık olup evlenecektim. Beni her şeyden çok sevecek bir eşim olacaktı. Ondan çocuklarım olacaktı. Hiç olmadığım kadar mutlu olacaktım en azından hayatın benden aldıklarının karşılığında bana bunları verebileceğini düşünmüştüm hep. Ama bana yine korkunç bir sürpriz yapmıştı. Ben yine karanlık günlerime adım atmıştım.

Ama bugün aldığım haber yüreğimde umut tohumları yeşermeye başlamıştı. Doktorum kemoterapiyle tamamen iyileşebileceğimi söylemişti. Aslında çok düşük bir ihtimalde olsa ben umutlanmıştım. Belki.. belki iyileşebilirdim. İlik nakli olmadan iyileşebilirdim. 2 haftada bir hafta sonları kemoterapiye girecektim. İşime göre ayarlamıştık.

Düşüncelerimi bölen telefonumun zil sesiydi. Bu saatte kim beni arar ki? Yataktan kalkıp telefonumu aramaya başladım. Zil sesi odamın bir köşesinde duran çantamdan geliyordu. Çantamı açıp içinde telefonumu aramaya başladım. Sonunda bulduğumda neredeyse kapanıyordu. Hemen açıp kulağıma götürdüm.

''Alo!! Arya!'

Arayan Aysu'ydu.

''Efendim Aysu.''

''Arya ben bu akşam Mehmet de kalcam haberin olsun kuzu sen beni bekleme uyu.''

''tamam canım yarın görüşürüz.''

Deyip telefonu kapattım. Yarın erken kalkıp hastaneye gitcektim. O yüzden yatağıma yatıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Sabah cılız güneş ışınlarının gözlerime nüfuz etmesiyle uyandım. Yatakta gerinip banyoya yol aldım. Duş alıp elbiselerimi giyindim. Kahvaltı hazırlayıp yedim. Hastaneye gitmek için çantamı alıp evden çıktım.

------------------

Kemoterapinin bitmesiyle hastaneden çıktım. Kendimi çok halsiz hissediyordum. Sanki tüm gün boyunca hiç oturmamış sürekli oradan oraya koşturmuş gibi hissediyordum. Bir an önce eve gidip uzanmak istiyordum. Akşama kadar yatağımdan çıkmayı düşünmüyordum.

Yol kenarına geçip taksi beklemeye başladım. Önümde duran taksiye binip evimin adresini verdim. Kafamı cama yaslayıp yolu izlemeye başladım. Yolda birçok aile vardı. Bende çok isterdim bir ailem olmasını onlarla pazar günleri gezip eylenmeyi.

Düşüncelerimi telefon sesi böldü. Aysu eve gelip beni bulamayınca merak edip aramış olmalıydı. Çantamda telefonumu çıkardım. Ekranda tanımadığım bir numara vardı. Açıp açmamak arasında kararsız kaldım. Fakat sonra iş ile alakalı olabileceği aklıma gelince açmaya karar verim.

''Efendim'' dedim.

''Dadıcım! Neden beni arayıp sormuyorsun? İlk günden işini aksatmaya başladın olmuyor ama böyle.''