ASİ :BEYAZKELEBEK

KAÇIŞ

Merhaba arkadaşlar!Yazdığım iki bölümü silmek zorunda kaldım. Kitabın kurgusu bana ağır geldiği için kurguyu değiştirdim.Fantastik bir kitap yazmaya karar verdim.Yorumlarınızı bekliyorum
Umarım beğenirsiniz.
Multimedya: Doğa SAYER

1. Bölüm: KAÇIŞ

Gözlerimi açtığımda burnuma hastane kokusu dolmuştu. Dün geceden beri hiçbirşey hatırlamıyordum. Puslanan görüşümü temizlemek için gözlerimi daha da kırpıştırdım. Başımda dikilen garip görünüşlü ve maskeli adamlar korkmama neden olmuştu.

Neredeydim ben? Beni niye buraya getirmişlerdi? Aklımda yüzlerce soru dolaşıyordu.Hiçbirine de cevap bulamıyorum. Yanımda dikilen adam konuşmaya başladı . Cümleleri tam duymuyordum. Kulağımın içinde sinek vızıltısı gibi dolaşıyorlardı..

Kafamı yana çevirdiğimde gördüğüm şeylerle irkilmiştim.Yan tarafta ilk kez gördüğüm ,adını bilmediğim, kesici alet denebilecek şeyler vardı. Bana ne yapacaklardı?

Çevreme baktığımda hastanede olmadığımı anladım. Burası çok büyüktü. Ve ben cam bir fanusun içerisindeydim. Yavaş yavaş sıcak bastırırken hareket etmek istedim ama ellerim ve ayaklarım bağlıydı.

Bir anda gelen alarm sesiyle yerinde sıçradım. Başımda dikilen adamlar telaşla odayı terk etti. Şimdi ne olmuştu? Ellerimdeki kepçeye benzeyen şeyden kurtulmaya çalıştıysam da başarılı olamadım.

Kapıdan yükselen nefes kesici dumanı gördüm. Yangın mı çıkmıştı? Ve ben burada ellerim bağlı bir şekilde ölmeyi mi bekleyecektim? Kapının dışından gelen duman neredeyse tüm odayı doldurmuştu.

Nefes almak gittikçe zorlaşıyor,hava daha da puslaşıyordu. Pis dumanı ciğerlerime çektikçe yanıyordum. Çok terlemiştim. Daha on sekiz yaşında ,kendi sessiz hayatında yaşayan bir kızdım ben.

Bu olanlar hayal gücümü aşıyordu. Beynim bunu kabullenemiyordu. Pis duman yüzünden akli dengemi yitirmiş gibiydim.

Bilincimin kapanacağı sırada kulağımda bir uğultu oluştu ve havalandığımı hissettim.

3 GÜN SONRA...

"Heyy.Aç gözlerini "" Hadi ama gitmemiz gerek".Kafamın içerisinde vızıltı gibi dolaşan birkaç cümle uyanmamı sağladı. Yattığım sert yatakta doğruldum. Yanımda duran erkek ve kıza baktım.

Merakla beni süzüyorlardı. Kızın siyah saçlarının arasında bir tutam mor vardı. Kısa boylu bir tipti. Erkek ise sarışındı. "Merhaba ben Alex " Gözlerimi Alex 'e çevirdim.

"Ben Doğa " sesimin titrek çıkmasına aldırmadım. Alex yanındaki sarışını işaret ederek. "Bu da Emre . Pek konuşmayı sevmez." Alex 'in dediklerinden birşey anlamasamda kafa salladım.Emre birşey söylemeden kapıdan çıktı.

Alexle baş başa kalmıştım. Cesaretimi toplayarak konuşmak için çaba gösterdim. Boğazım kurumuştu. Alex konuşamadığımı anlamış olacak ki yatağın yanındaki küçük masada duran suyu bana uzattı.

Uzattığı sudan bir yudum aldım ve yerine koydum. "Neden burdayım?" Alex böyle bir soruyu bekliyor olacak ki yüzünde bir gram bile şaşırma belirtisi yoktu. "Bak bazı adamlar bizim güçlerimizden yararlanmaya çalışıyor. Ben ve arkadaşlarım iki yıldır o lanet yere tutulduk. Üzerimizde deneyler yaptılar.Ve üç gün önce orada bir yangın çıkarıp kaçtık. Sen yeni olduğun için seni son anda fark ettik. Durumun çok kötüydü. Yaşaman mucize."

Alex in anlattıklarını dikkatle ve şaşkınlıkla dinledim. Bu dünyada sadece ben böyleyim sanıyordum. Yani ben gücümü tam olarak bilmiyordum. Zaten de bunları düşünmek saçmaydı, olağan üstü güçler saçmaydı, bu kızın anlattığı hikaye saçmaydı.

Alex e dalga geçer bakışlarımı gönderdim. "Ne saçmalıyorsun sen? Ben neden buradayım?Doğruyu söyle. Beni saçmalıkarla kandıramazsın."Alex yüzünü ciddilestirdi." Ben kimseyi kandırmıyorum Doğa.Bu bir gerçek ister inan ister inanma kaçmamız gerek.Bizler diğer insanlardan farklıyız. Şuan güçlerimizi kullanmayı bilmiyoruz.İki kişilik gruplarla eğitim alıcaz. Ve bir daha evini ve aileni görmeyeceksin."

Alex in söyledikleri beynimin durmasını sağlamıştı. Tamam benim bir ailem yoktu ama evim ,arkadaşlarım, okulum... "Hayır. Bunlar olamaz" Alex e bağırmıştım. Rahatsız olmuş olacak ki kapıya doğru yürüdü. Burada tanıdığım kimse yoktu. "Alex dur." Alex durdu ve bana döndü ." Üzgünüm .Bunlar bana ağır geliyor .Herşey çok hızlı gelişiyor ve ben ... Aklım almıyor. "Alex yanıma geldi ve yatağa oturdu.

" Biliyorum. Herşey başta çok karışık .Yavaş yavaş anlayacaksın. Şimdi toparlanman gerek .Biraz sonra bizim için ayırılan yere gideceğiz. "Şaşkınca ona baktım." Nereye gideceğiz? Ve neden?"

"Uzak bir yere gideceğiz. Hiç kimse bizi bulamayacak. Onlardan kaçmamız gerek.Merak etme orada eğitim alıp güçlerimizi kullanmayı öğreneceğiz" Umutsuzca ona baktım. Bunlar bana bir çocuğa anlatılan masal,izlediğim fantastik filmleri andırıyordu.İçimi garip bir heyecan kaplıyordu. Bu olanlar hem çok saçma hem de bir o kadar gerçektiler...