Bir süre ağladıktan sonra uyuya kalmıştı. Halbuki yıllar önce kendine söz vermişti. Her ne olursa olsun ağlamayacaktı. O bir damla göz yaşı dökülmeyecekti. Kendini bok parçasıymış gibi hissediyordu. Yıllardır bu kadar acıya rağmen "hala neden yaşıyordu?" Henüz bu soruya cevap bulamamıştı. Sanki boş bir havuzun içinde yüzmeye çalışıyordu. Ama nafile... İlerleyemiyor, aynı yerde takılıp kalıyordu. Acizliğide buydu zaten. Düşünememesi, çıkış yolu bulamaması, birşeyleri düzeltememesi... Boş duvara bakarken o kalbindeki acıyı iliklerine kadar hissetmişti. Tekrar, tekrar, tekrar..
---------12 Yıl Önce----------
"Berre nerdeydin kızım? Babanın karşında ne diyeceğimi bulamadım." "Geldim işte anne, ben konuşurum babamla" "Geç içeri başımın tatlişko belası" Daha sonra yanağına kocaman öpücüğü kapmıştı. Berrenin babası eski zihniyete sahip bir adamdı. Ona göre Berre asla evden çıkmayacak, erkeklerle konuşmayacak, kendisi karşında saygılı davranacak, asla okumayacak ve kendini geliştirmeyecekti. Hatta üst kat komşularının oğlu ile evlenecekti. 20 yaşına gelsin hemen hemde. "Berre nerdeydin sen?" Diye kükredi babası. " Baba arkadaşım varya hani Ecem, onun yanındaydım. Biliyorsun amcası vefat etti. Ona destek olmak isted-" Cümlesini tamamlayamadan çok sert birşekilde tokadı yemişti. Babasının gücüyle kendini hangi ara yerde bulduğunu anlamamıştı. Gözleri dolmaya başlamıştı bile. "Seher çık odadan" "Bak bey kızın kötü niyeti yokmuş işte, ondan geç gelmiş. Yapma gözünü seveyim." "Ben onun ne boklar yediğini biliyorum. Anne kız bir oldunuz birde bana yalan mı söylüyorsunuz! Pis orosbular!"
---------Günümüz--------
Berre bir andan yataktan sıçramıştı. Ne bok yemeye anılarını tekrardan hatırlamıştı ki.
--------1 Gün Sonra---------
"Aşkım seni seviyoruğmm" "Ne kadar gevşek çiftler var" diye geçirdi içinden. Burnuna dolan hamburger kokusu bir andan şehvete dönmüştü sanki. "Allah'ım ne güzel şeyler yaratıyorsun sen" hemen kafeye girip hamburger sipariş etti.
Tam çaprazında gözlüklü, takım elbiseli, tipi badigartı andıran bir adam oturmuştu. Gazetesinin altından Berreye bakıyordu. "Amaaan güzelim tabi bakarlar" bu Berre'nin kendini sakinleştirme yöntemiydi. Yoksa yani tabikide evhamlı ve panik ataklı biri değildi. Ama rahatsız olmuştu. Çünkü gerçekten dik dik bakıyordu. Şimdi laf atsa kekeleyecek, " gerek yok ya" diye söylendi. Kocaman hamburgeri geldiği gibi öküz gibi yemeye başladı. Bu hayatın kötülükleri olduğu gibi güzellikleride vardı.
