My Sliver Wolf

Κεφάλαιο 26

Όταν ξύπνησα συνειδητοποίησα ότι είμαι στον καναπέ. Λογικά θα με πήρε ο ύπνος καθώς έβλεπα ταινία. Κοιτάζω γύρω μου και όλα τα φώτα είναι σβηστά και το μόνο που φωτίζει τον χώρο είναι η τηλεόραση.

"Shuu?" φωνάζω και σηκώνομαι από τον καναπέ. Προσπαθώ να βρω το φως του σαλονιού αλλά δε το βρίσκω. Μα τι ώρα είναι? Παίρνω το κινητό μου από το τραπεζάκι και πατάω το κουμπί για να ανοίξει η οθόνη. όχι ρε γαμώτο έκλεισε από μπαταρία. Προχωράω προσεκτικά για να μη κουτουλήσω σε κανέναν τοίχο. Λάθος! Κουτούλησα σε πόρτα.

"Αχ! Αμάν ποιος έσβησε τα φώτα" ψιθυρίζω και πιάνω το κούτελό μου.

"Αλλά τι ρωτάω ο Shuu. Και δε τον βρίσκω πουθενά" συνεχίζω τον μονόλογο μόνη μου. Από τότε που γνώρισα τον Shuu όλο μόνη μου μιλάω. Τρελή με κατάντησε.

Προχωράω λίγο ακόμα και σκοντάφτω στα σκαλιά του σπιτιού.

"Γαμήσου και εσύ"λέω εξαντλημένη πια και ανεβαίνω προσεκτικά τα σκαλιά.

"Shuu!?!?!?!?!"φωνάζω αλλά απάντηση δε παίρνω.

"Γαμώτο Shuu" ξανά φωνάζω αλλά πάλι τίποτα. Με έχει αφήσει μόνη μου σε ένα ολόκληρο σπίτι, χωρίς να ξέρω που είναι αυτό, οι γονείς, τα φώτα και ούτε καν την ώρα.

Αφού κατάφερα να ανέβω τα σκαλιά χωρίς να σκοτωθώ 'που λέει ο λόγος' περπατάω προσεκτικά στον διάδρομο με κατεύθυνση το δωμάτιο μου. Πάω να ανοίξω μία πόρτα που λογικά θα είναι το δωμάτιό μου όταν ξαφνικά ακούω ένα λύκο να ουρλιάζει. Ελένη μη πανικοβάλλεσαι θα είναι από το δασάκι εδώ κοντά. Πάω να μπω στο δωμάτιο αλλά ξανά ακούω το ουρλιαχτό. Χωρίς αν το πολύ σκεφτώ κατεβαίνω τις σκάλες -πάντα προσεκτικά- και ανοίγω την εξώπορτα του σπιτιού. Το φως του φεγγαριού με κάνει να μισό κλείσω λίγο τα μάτια μου μέχρι να το συνηθίσω. Όταν είμαι εντάξει προχωράω προς το δασάκι. Βασικά ακολουθώ το ουρλιαχτό του λύκου. Επικίνδυνο? Δεν πειράζει. Ας ζήσω λίγη περιπέτεια.

Ναι γιατί αυτό που ζεις μέχρι τώρα δεν είναι περιπέτεια!

Σκάσε!?!?!?!?!

Αφού διέκοψα αυτή τη μικρή συζήτηση με το υποσυνείδητό μου προχώρησα στο δασάκι. Ο καλοκαιρινός αέρας με κάνει να ανατριχιάσω αλλά δε δίνω σημασία. Προχωράω στο δασάκι ακολουθώντας το ουρλιαχτό του λύκου. Μόλις φτάνω ποιο κοντά, βλέπω έναν λύκο να είναι καθισμένος σε ένα μικρό λόφο και να ουρλιάζει κάτω από το φως του φεγγαριού. Κάνω ένα βήμα μπροστά με αποτέλεσμα να πατήσω ένα πεσμένο κλαδί και ο λύκος να γυρίσει να με κοιτάξει. Κοιτάζω τα μάτια του και είναι κόκκινα. Γρυλίζει και σηκώνεται από τη θέση του. Οχ αυτό δεν είναι καλό. Αρχίζει να με πλησιάζει οπότε άρχισα να περπατάω προς τα πίσω. Μόλις ήρθε λίγα μέτρα κοντά μου άρχισα να τρέχω με όση δύναμη είχα. Που είσαι Μπούσια τώρα να μετρήσεις τον χρόνο μου?