My Sliver Wolf

Κεφαλαιο 1 (Παρελθον)

Παρασκευη, 12/2/2005

Καθομαι στο τραπεζι και παρατηρω τους μεγαλους να μιλανε για καποια θεματα που θεωρω εγω βλακειες. Υπαρχουν και αλλα παιδιά
τριγυρω μου αλλα ειναι μικροτερα μου σαν την αδερφη μου και τους βαριεμαι. Κοιταζω οτι η πορτα του σπιτιου ειναι ανοιχτή και στο βαθος βλεπω ενα σκυλακι (πολύ περίεργο όμως ηταν πιο μεγάλο απο τα αλλα μικρά κουταβάκια που εχω δει ως τώρα) να καθεται μονο του στο κρυο. Σηκωνομαι απο την καρεκλα χωρις να με καταλαβουν και βγαινω εξω απο το σπιτι. Το τσουχτερο κρυο με κανει να ανατριχιασω και με τα χερια μου αγκαλιαζω τον εαυτο μου. Κατεβαινω τα 3 σκαλοπατια και τα ποδια μου συγκρουονται με το ελαχιστο χιονι που υπαρχει. Προχωραω λιγο ακομα και πλησιαζω το μικρο σκυλακι. Γονατιζω μπροστα του, παω να το χαιδεψω αλλα τραβιεται.

"Μη φοβασαι μικρουλη, δε θα σου κανω κακο"του λεω γλυκα και το χαιδευω. Τον πιανω με τα δυο μου χερια και τον βαζω πανω στα ποδια μου. Τον νιωθω να τρεμει γι'αυτο τον αγκαλιαζω.

"Ποσο χαριτωμενο που εισαι"λεω και τον χαιδευω. Γυριζει το κεφαλακι του και αντικριζω τα γκριζοκιτρινα ματια του. Ανοιγω ελαχιστα το στομα μου απο εκπληξη...Πρωτη φορα εβλεπα τετοιο χρωμα ματια, ειδικά σε ενα μικρό σκυλάκι.

"Ελένη? Τι κανεις εξω στο κρυο?"ακουω μια γυναικια φωνη και σηκωνομαι. Μαλλον ειναι η μαμα μου! Αλλα η φωνη της δεν ειναι ετσι. Γυριζω το κεφαλι μου και συνανταω την κ.Αριάνθη, η οποια αυτη και ο αντρας της ειναι χρόνια φιλοι με τους γονεις μου.

"Δε μου απαντησες τι κανεις εδω εξω?"με ξανα ρωταει και με πλησιαζει

"Βρηκα ενα σκυλακι εδω εξω στο κρυο και ηθελα να το βοηθησω"λεω και κανω λιγο διπλα για να δει το σκυλι.

"Οοο θεε μου Shuu! Τι κανεις εδω?"

"Δικο σας ειναι αυτο το χαριτωμενο σκυλακι?"

"Ααα Ελένη σε ευχαριστω πολυ που το βρηκες το εψαχνα παντου"

"Τιποτα....Εγω παω μεσα θα με ψαχνει η μαμα"λεω και τρεχω μεσα στο σπιτι

Μπηκα μεσα στο σπιτι και ενιωσα αμεσως τη ζεστη ατμοσφαιρα να κυλαει σε ολο μου το σωμα. Κοιταζω δεξια και βλεπω την αδερφη μου να με πλησιαζει

"Ελένη ερχεσαι να παιξουμε βαρεθηκα με εκεινα τα παιδια"λεει η μικρη μου αδερφη η Βιργινία που ειναι 3,5 χρονια μικροτερη μου.

"Οχι τωρα Βιργινία"της λεω και κατσουφιαζει

"Ελα ρε Ελένη σε παρακαλω"λεει τραβοντας με απο το χερι

"Βιργινία ειπα οχι ασε με"λεω και τραβαω το χερι μου και παω στο καναπε

"Κακια"την ακουω να μου λεει και της βγαζω γλωσσα.

Καθομαι στο καναπε και κουναω νευρικα τα ποδια μου. Κοιταζω γυρω-γυρω και βλεπω την Βιργινία να καθεται μονη της σε μια γωνια. Ξεφυσσαω αγανακτισμενη και την πλησιαζω

"Θυμωσες?"

"Μπα καθολου"μου λεει ειρωνικα

"Οοο ελα τωρα αυτο δεν ειναι δικαιο εγω επρεπε να εχω θυμωσει κανονικα, που μου σπας τα νευρα συνεχεια"

"Εισαι πολυ κακια"λεει και σηκωνεται ορθια και τρεχει προς τη μαμα

"Μαμά η Ελένη με λεει σπαστικια"την ακουω να λεει και στρυφογυριζω τα ματια μου

"Αυτο ελειπε να μη το ελεγε"λεω ψιθυριστα και παω παλι στο καναπε.

"Ελένη γιατι τα λες αυτα στη Βιργινία?"ακουω να μου λεει η μαμα μου που ηταν ηδη μπροστα μου

"Βαριεμαι να παιξω και κριμα που δεν εχει καμια τηλεοραση εδω να δουμε τιποτα"λεω παραπονιαρικα

"Ελένη! Κανε υπομονη σε λιγο φευγουμε αφου πρωτα η Αριάνθη σας φερει γλυκο"λεει και εγω με την Βιργινία σχηματιζουμε ενα πονηρο χαμογελο

"ΝΑΙ ΓΛΥΚΟ"φωναζουμε ταυτοχρονα.

"Παιδια ωρα για το γλυκο σοκολατας"ακουμε την κυρια Αριάνθη

"Σοκολατα....." λεω περηφανη

Αφου φαγαμε το ΥΠΕΡΟΧΟ γλυκο. Οι γονεις μας επιτελους αποφασισαν να σηκωθουν απο αυτες τις καρεκλες και να φυγουμε. Χαιρετηθηκαν με τους φιλους τους και φυγαμε.

________

Παει το πρωτο κεφαλαιο. Ελπιζω να σας αρεσε. Είμαι καινούργια εδω και αυτη ειναι η πρώτη μου ιστορία που γράφω εδω. Σας παρακαλώ διαβάστε την!!