Գլուխ 14

130 15 4
                                    

- Որտեղ ես Անի , ամբողմջ օրը ձեր տան բակում եմ եղել,ուրես!!!
- Հանգստացիր Լիամ ,մի գոռա 😖

- Կներես , կներես ԱՆ, չէի ուզում։
- Լավ ,իսկ եթե չգիտես , ասեմ որ մենք ուրիշ բնակարան ենք տեղափոխվել։
- Ինչպես թե ,, լավ, ասա որտեղ է այն ես գալիս եմ պետք է խոսենք։
- Լավ։
Ես Լիամին ասացի տան հասցեն։

<Պետք է խոսենք> ... այս խոսքերը ինձ հանգիստ չեն տալիս.... Ես պետք է ասեմ նրան որ սիրահարվել եմ...բայց ... բայց ես վախենում եմ նորից խաբվել։ Բայց Լիամը նման բան չի անի,,,ես համոզված եմ։

Ես որոշեցի դուրս գալ և ծանոթանալ տարածքին ։ Դուրս եկա և տեսա որ մեր հարևան տան դուռը բացվեց և գիտեք թե ով դուրս եկավ.... Մարկը!!!
Այդ զզվելին։
- Օօ֊օօ Անի, փաստորեն դուք եք մեր նոր հարևանը։
- Այո, մենք ենք ,ինչ-որ խնդիր կա?
- Ոչ, ավելին ես շատ ուրախ եմ։

Այդ պահին եկավ Լիամը։
- Անի , ինչվոր խնդիր կա?
- Ոչ , ներս անցիր։

Մենք ներս գնացինք և Լիքմը ասաց.
- Ան, ես ուզում եմ իմանալ,դու գոնե մի փոքր զգացմունք ունես իմ հանդեպ։
- Լիամ...
- Ան գոնե մի քիչ։
- Լիամմ,, այոոո,,,, այո Լիամ ես ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ։

- Անի դու լուրջ ես խոսում?,, չես կատակում չէ?
- Ոչ Լիամ չեմ կատակում😊
- Անիիի,- ասաց նա ու գրկեց ինձ։

Ես ինձ անչափ երջանիկ էի զգում,չեք պատկերացնում թե ինչ զգացողություն է իմ մոտ։Մարդ երջանիկէ երբ իր մասին մտածում են իրեն սիրում են,այլ ոչ թե երբ փող ունես ,այն քեզ երջանկություն չի բերում։

Արդեն ուշ էր և Լիամը գնաց։ Մենք որոշեցինք վաղը ասել բոլորին մեր մասին։ Ծնողներս եկան և մենք ընթրեցինք։ Ես գնացի քնելու։ Ժամը 1 ներ ,բայց ես չէի կարողանում քնել։ Մտածում էի վաղվա մասին և վերջապես քնեցի ։ Առավոտյան արթնացա և շտապեցի դպրոց։ Մտա դասարան։ 2 րոպե հետո մտավ միսիս Քերոլը։ Դասը սկսեց։ Ես նստել էի Մարթաի կողքին։ Նա մի րոպե անգամ չեր լռում։Վերջապես դասը ավարտվեց։ Մի քանի ժամ էլ քրեցինք և գնացինք տուն։ Ծնողներս տանն էին։ Ես զանգեցի Լիամին և կանչեցի նրան։Նա եկավ և ես սկսեցի։
- Մամ, պապ ,ես ձեզ բան ունեմ ասելու....

Ոչինչ Հավերժ Չէ...Место, где живут истории. Откройте их для себя