- Ինչու ես ինձ այստեղ բերել,հենց հիմա բաց թող։
- Հանգստացիր,դու ոչմի տեղ չես գնա, ես քեզ կարևոր բան ունեմ ասելու,ես... ես քեզ սիրում եմ 😎😎😎
Ես ապշած էի։
👐- Կատակում ես ինչէ բաց թող ինձ։
- Ես չեմ կատակում,,,իսկ քեզ ես բաց չեմ թողնի։
- Մեկե ես քեզ չեմ սիրի։
- Ես քեզ այստեղ այնքան կպահեմ , մինչև ինձ սիրես👅👅👅
Նա գժվել է...ՎԵՐՋՆԱԿԱՆԱՊԵՍ....😶😶😶😶
Հանկարծ ներս մտավ այն նույն տղան։ Նա ինձ տարավ այս սենյակից։
Մտանք սենյակ ես սեղանին բաժակ տեսա, վերցրի այն և հարվածեցի տղայի գլխին։ Նա ընկավ, ես վերցրի նրա ատրճանակը և հեռախոսը։
Զանգեցի Լիամին և նրան բացատրեցի իմ տեղը, նա ասաց որ գալիս է։
Ես դուրս եկա սենյակից և վազեցի դեպի ելքը։ Հանկարծ ինձ մոտեցան երկու տղա։ Ես ատրճանակը պահեցի նրանց վրա։
- Չմոտենաք... չմոտենաք ,,, կկրակեմ😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐
- Դու թույլ ես, չես անի նման բան։
Ես կորցրի ինձ և կրակեցի նրանցից մեկի ոտքի վրա։
Այդ պահին բացվեց դուռը և ներս մտավ իմ <<փրկիչը>>. Լիամը։
Ան, Անի, լավես արևս։
Լճքմը ատրճանակով օդ կրակեց։ Ես փախա դեպի դուռը, հետո ես լսեցի կրակոցի ձայն, շրջվեցի և ...... և տեսա որ Լիամին են կրակել։
- Աստված իմ ,,, Լիամ։😫😫😫😫😫
Ես զանգեցի հիվանդանոց,քիչ անց մենք հիվանդանոցում էինք։
Բոլորը այնտեղ էին։ Ես միայն լացում էի։
Լիամ... իմ Լիաաամ։
Եկավ բժիշկը և ասաց որ Լիամը կոմայի մեջ է և հավանական է որ նա չապրի։ Ես մտա հիվանդասենյակ։
Անցել է մեկ շաբքթ։ Բժիշկները հուհս չեն տալիս։ Ես ամեն օր այցելում եմ Լիամին։ Այսօր ես արթնացա 6 ին , հագնվեցի և գնացի հիվանդանոց։ Մտա Լիամի մոտ։
- Իմ Լիամ գիտեմ որ լսում ես ինձ,արթնացիր խնդրում եմ,, ես քեզնով եմ ապրում, եթե դու գնաս ես էլ կգամ քո հետ,միայն ելի միասին լինենք։ Ես հավատում եմ դու կարթնանաս։
Չկարողացա ինձ զսպել։ Այո ես լացում էի։
- Անի Անի.....😐😐😐😐
