Sprzedana Harry Styles✅

46

     Harry zabrał mnie na kręgle. Byliśmy tylko we dwoje, a bawiliśmy się znakomicie. Niby nic, a jednak tak bardzo poprawiło mi nastrój. Dawno tak się nie uśmiałam, jak wtedy. Nie było z nami żadnych problemów, mojej matki, Zayna, czy czegokolwiek innego.

     A potem po powrocie do domu... W końcu stało się to, co stać się już powinno dawno. Ja tego chciałam i on, więc nie zatrzymywaliśmy się nawet na chwilę.Po dotarciu do sypialni Harry od razu przeszedł do rzeczy, zdejmując ze mnie sukienkę, nie szczędząc sobie słodkich, jak i całkiem sprośnych słów w moim kierunku, na temat mojego wyglądu. Cóż,chciałam zrobić na nim wrażenie, no i to mi się udało. W pewnej chwili stał się niepewny, nie wiedział, co może, a czego nie, bał się, że ucieknę. Ale nie miałam takiego zamiaru, chciałam tego i pokazałam mu to. W końcu rozkręcił się, gdy poczuł się pewniej, co i mnie się podobało. Koniec końców swój prawdziwy pierwszy raz mam za sobą, z osobą, którą bardzo mocno kochałam.

- Jak się czujesz? - Jego pytanie wybiło mnie z myślenia.

- Dobrze - odpowiedziałam,poprawiając kołdrę na swoim ciele.

- Na pewno? - Jego troska jest wręcz słodka.

- Tak Harry, na pewno.

- Ale jeśli...

- Nie. Cicho. Wszystko było okej, nie masz się czym przejmować. - Starałam się go uspokoić. Nie wiem czemu był jakby zestresowany.

- Dobrze już, przepraszam.

- Czemu wydajesz się taki spięty? - zapytałam ciekawa.

- Cóż, chciałem być bardziej... Delikatny.

- Harry, nie uderzyłeś mnie, ani nie krzyczałeś, czy cokolwiek innego. Dla mnie było idealnie. Może nie byłeś, jak to ująłeś ' delikatny ', ale ja nie chciałam, żebyś taki był. Chciałam, żebyś był sobą, nie chował emocji. Byłeś sobą Hazz.

- Serio? - Patrzył na mnie zdziwiony. Pokiwałam tyko głową potakująco.

- Tak, a delikatność zostaw sobie na inny raz. - Poklepałam go po jego nagim torsie, na co zaśmiał się i pocałował mnie we włosy.

- Jak sobie życzysz. Pani pozwoli, że udam się teraz w celu zrobienia śniadania do łóżka dla mojej ukochanej.

     Zaśmiałam się, pozwalając mu. Wstał, założył bokserki i wyszedł z pokoju, uprzednio całując mnie mocno w usta. Nie było go pół godziny, po czym wrócił z drewnianą tacą pełną jedzenia, która w kilka chwil znalazła się na moich nogach. Brunet znalazł się obok mnie,a ja posłałam mu delikatny uśmiech w podziękowaniu. On ponownie złożył całusa na moich wargach i sięgnął po szklankę, w której znajdował się sok jabłkowy, nie był świeżo wyciśnięty,bo nie mamy akurat tych owoców w domu, po prostu – z kartonu. Chleb był jeszcze z wczoraj, czyli też nie był wyjątkowo świeży,ale przecież nadawał się do jedzenia. Kilka plasterków wędliny,jakiś dżemik, pomidor, sałata – ot, zwykłe śniadanie.

     Jakoś żadne z nas nie miało głowy, by iść z rana po zakupy.

- Dziękuję – powiedziałam, biorąc do ust jedną z przygotowanych przez niego kanapek z wędliną, pomidorem i sałatą.

-Nie ma za co – odpowiedział, upijając kolejny łyk ze swojej szklanki.

Harry

    Patrzyłem na nią, jak pałaszuje śniadanie i byłem dumny z siebie, że ona w tej chwili tu jest. Bo przecież mogłaby być z innym, robiąc dokładnie to samo, z nim, co my teraz. Nie, nie zniósłbym tego. Ona żyje dla mnie, ja żyję dla niej. Nagle po całym pokoju rozszedł się dźwięk dzwoniącego telefonu. Mojego telefonu. Warknąłem cicho,ale sięgnąłem po niego. Leżał na podłodze.