GERPHILE [Completed]

5.[Wounded]

Akala ko hindi na ako iiyak. Akala ko manhid na ako. Tumayo ako at nag simulang mag bihis. Naglakad lang ako hanggang sa kung saan ako dalin nang mga paa ko.

I checked my phone pero walang tawag mula kay Mama o kay Papa. Hindi ba sila nag aalala para sa akin.

Nakakita ako nang isang batang babae na nasa edad na 10 pababa. Sa gilid nang daan karga karaga ang nasa isang taon 'nyang kapatid.

"Bakit hindi pa kayo umuuwi?" Tanong ko sa bata.

"Hinihintay po kase namen si Nanay. Naghuhugas 'sya nang plato sa resturant sa tapat para may pambili kame nang pag kaen."

"Kung ibibigay ko sayo tong laman nang wallet ko uuwi ka naba?"

"Po bakit mo naman ibibigay ate?" Napatitig 'sya sa akin.

Sa unang lag kakataon ngumitk ako. Ngiti na tumagos hanggang sa puso ko.

"Kase hindi ko na kailangan to. Hindi ko kailangan nang kahit ano."

Inilabas ko ang pitaka ko at pinakita sa kanya. Napatingin naman 'sya dito at umiling.

"Wag na ate. Kaya naman namen hintayin si Nanay sabi 'nya saglit nalang sya."

Binuksan ko ang wallet ko at binilang ang laman nito. I have 8 thousand pesos cash in my wallet. Kinuha ko yun at muling isinara ang wallet ko. Inabot ko ito sa bata.

"Mas kailangan mo to kesa sa akin. Maswerte ka kase may Nanay ka. Mamahalin mo ang nanay mo ha nag iisa lang 'sya sa mundo."

"Bakit ate wala ka bang nanay?"

"Hindi ko alam kung nagkaroon ba ako nang nanay o ano. Pero mahal ko 'sya. Mahal na mahal ko 'sya."

"Sige alis na ako. Pag dunating ang Nanay mo sabihin mo binigay kamo ni ate Gerphile kase hindi na 'nya kailangan sayang lang."

"Pero ate-"

Tumalikod na ako at binaybay nanaman ang madilim na kalsada.

Iniisip ko kung worth it ba ang naging buhay ko in my 16 years of existence. Kahit paano ba ay naging especial ako para sa mga taong malalapit sa buhay ko. Oh talagang naging palamuti nalang ako para sa Mama at Papa ko.

Isang mabait, maganda, at matalinong anak na ikikukumpitensya nila sa anak nang mga kaibigan nila. Pero kahit ganun, kahit sa ganung paraan hindi ko naramdaman na ipinag malaki nila ako.

Sa mga Achievements ko, imbis na purihin ay ipu-push pa ako to strive harder higher. Mama push me to reach my limit or even surpassed it.

Friends? I don't have any of them. They just talk to me because of my last name, because im a Waters. But rather than that they all find me boring. To be a too good to be true student.

All my life i just want one thing. My parents love, care and attention. Sinasabihan nila ako na mahal nila ako occasionally, gaya nang...

"Gerphile mahal ka namen nang Mama mo. We are concerned of you're well being kaya galingan mo pa. Wag kang papayag na maungusan nang iba."

Is that even for me? Or it's for them, and for the sake of their names.

Sa pag lalakad nakakita ako nang isang abandonadong building. I think the view up there would be more beautiful.

Inakyat ko ang bawat palagad nang abandunadong building. Hindi alintana ang pagod at pawis. Nalaman kong hindi pa tapos ang building na ito. May mga palapag pang hindi natatapos. May mga gamit na nagkalat kahit saan.

Nang makarating ako sa rooftop simoy nang malamig na ihip nang hangin ang sumalubong sa akin. Nagdulot yun nang pag tayuan sa mga malilit kong balahibo. Napayakap ako sa aking katawan.

So all along this is how to be alone really feels. Alone in my own world, getting my self drowning.

Lumapit ako sa tabi nang maliit na railings at umupo ako 'don. Tanaw ko mula sa kinalalagyan ko ang buong city. Ilang libong tao ba ang nakatira dito pero ni isa walang nag malasakit sa akin. Ni isa walang nag tanong kung ok ba ako. Kung masaya ba ako.

Tumayo ako sa railings at ibinuka ang magkabila kong kamay. Siguro kung naging ibon ako lilipad ako nang lilipad. Lilipad ako hanggang sa mapagod ako. Hangang sa hindi na kayanin nang pakpak ko. Ganun kase ako dun ako nasanay.

I let it fall, my heart,
And as it fell you rose to claim it
It was dark and I was over
Until you kissed my lips and you saved me

Kahit pa bigyan ako nang pag kakataong ulitin lahat ganun padin ang gagawin ko. Magiging mabuting anak padin ako at papatunayan ko padin sa kanila na karapat dapat ako.

My hands, they're strong
But my knees were far too weak,
To stand in your arms
Without falling to your feet

Pero sa ngayon...

Kailangan ko munang magpahinga. Kailangan ko munang umahon sa pag kakalunod at hanapin ang kasiyahan na para sa akin. Ngumiti ako kasabay nang pag tulo nang luha ko.

Cause there's a side to you
That I never knew, never knew,
All the things you'd say,
They were never true, never true,
And the games you'd play
You would always win, always win.

But I set fire to the rain,
Watched it pour as I touched your face,
Well, it burned while I cried
'Cause I heard it screaming

I feel the wind hugging and covering my body. Kasabay nang unti unting pag bagsak ko nararamdaman ko ang pag ahon ko sa isang malalim na tubig. I smiled for the last time before i closed my eyes.

※※※ THE END ※※※