If We Never Meet Again

Chapter 1

Chapter 1: "I Hate You!"

Kathryn's POV

5:00 A.M, Saturday

(Nananaginip)

Nakikita ko ang sarili ko at may kausap na lalaki na medyo blurred ang mukha kaya hindi ko nakilala. Umiiyak daw ako. Then suddenly I shouted, "I HATE YOU! (Sabay slap sa face ng guy)"

Pagkasigaw ko nagising ako. Tumutulo ang luha ko. I wiped it. Then I remember what I dreamt of.

"He's still haunting me..." bulong ko. It's been 2 years since the same scenario in my dream happened. I was a 3rd year high school student and 15 yrs. old that time. Nga pala I'm Kathryn Bernardo, I'm a 2nd year college student taking up Secondary Education sa isang sikat na University dito sa Manila. Maganda, mabait, matalino at responsible medyo mataray nga lang. Yes! I'm Pretty, crush ng bayan when I was in high school. Pero bakit sa kabila ng mga unique traits ko why he chose to break my heart?

Tinutukoy ko si Daniel Padilla, he's my ex bf when I was in 3rd high. Classmates kami, Friends at mag-boyfriend. Yaa, Gwapo sya. Many are telling that we are meant to be. Makalokohan din sya, at mayabang. OO! SUPER yabang as in. Nako kung i-dedefine lang ang yabang at ii-spell ang Pangalang Daniel John ang mangunguna dyan.

I smiled.

May naalala ako nung bago salta pa lang sya sa school namin ang angas-angas nya. Laging napapaaway. One time pa nga nagka-black eye sya pero gwapo pa din sya nun. Ano nga ulit yung dahilan nun? AHHH...

A/N: Inaalala ni Kathryn yung nangyari nun

That was 6:00 P.M and I'm walking out of the school

"Hi miss. Pwede ka ba naming makausap ng mga friends ko?" asked ng isang lalaki sa akin

I rolled my eyes then said, "NO! I'm too busy to talk with people I don't know." Naks nag-english pa.

Hinawakan ako nung guy sa wrist, "Ang arte mo naman! Tara na!" he insist and pulling me towards him.

"Let go of my arms!" I shouted then sinipa ko sa private part ng body nya. Nakatakbo ako.

"RUN KATH RUN! Malapit na sila sayo!" I said to myself.

Then...

Somebody Hug me.

"Huli ka! HAHA!" sabi ng kasamahan nya

Sumigaw ako, "AAHH!HELP! Somebody please?"

Walang sumasagot, yung ibang kasamahan nung guy papalapit na din sa akin. Yakap pa din ako ng nakahuli sa akin. I cried then plead "Please let me go!?"

"Awww. Kawawa ka naman. Pero gusto pa naming makipaglaro sa iyo eh." bulong sa akin ng guy na nakayakap sa akin.

Pumipiglas ako yet hindi ako makaalis.

Then suddenly a familiar voice said, "Bitawan mo sya!"

After nun nahirapan akong huminga, I have asthma. So, nahimatay ako. Hindi ko na nakita ang face nung familiar voice na yun.Then...

I just woke up at an unfamiliar bed room. I tried to stand up, tapos may nagsalita.

"Wag ka munang tumayo." he smiled at me.

Medyo Malabo pa yung tingin ko kasi kagigising ko lang.

"Daniel?!" OM! Bakit andito sya. Don't tell me

"Yes, ako ang sumagip sa iyo from those bad guys.." he said

"Ba--- .." hindi na pinatapos yung tanong ko