If We Never Meet Again

Chapter 23: A Man Who Can't Be Move

Daniel’s POV

Wednesday na, at 4 a.m.

Madaling araw pa lang aalis na ako kasi kelangan maaga akong mag-check in.

Si Mama hindi na nya ako maihahatid kasi may naging emergency sa business namin sa Palawan so I have go by myself.

Wala nga kaming driver di ba so ayun walang maghahatid sa akin kaya mag-tataxi na lang ako papunta sa airport.

Sila Neil hindi ko na inabala pa alam kong busy na sila sa school.

Si Kath kaya? I-tetext ko ba sya na aalis na ako.

Wag na. Basta hihintayin ko sya sa airport.

All set na ako papalabas na ako ng bahay ng may tumawag sa phone ko.

Si Neil…

---Phone Conversation---

N: Hello dre. Happy trip.

D:Thanks dre. Buti naisipan mo akong tawagan. Aga mo ata ngayonng nagising?

N: Ah. May exam kasi kami ngayon. Alam mo na, aral mode muna.

D: HAHA! Nakakapanibago ka. Kahapon I called you cannot be reach ka naman.

N: Eh. Busy din ako noon. Madami akong ginawa kahapon. Galit kasi sa akin si Yen eh.

D: Ah ok. Oh sige dre salamat sa pagtawag nandito na taxi eh.

N: Sige ingat dre. Love you.

---Phone Ended---

Si Neil talaga napaka-sweet haha!

Uy! May namumuong Bromance ba?

HAHA! Stop it. Straight sya, straight ako.

At sumakay na ako ng taxi.

after 40 minutes na karating na ako ng airport.

Hay! This is it Dj. Face the reality, if she comes babalik ka. If not, accept the fact that she didn’t love you anymore and try to forget her.

Nag-check in na ako at umupo sa isang bench.

Hoping na dumating sya.

Kathryn’s POV

Maaga akong nagising mga 6 am palang gising na ako.

Pero nakahiga pa din ako sa kama ko.

ngayon na nga pala aalis si Dj.

Nalilito ako.

Natatakot na baka mali ang desisyon ko.