Uçurumun Kenarındaki Kuzenler (devam ediyor )

Giriş

Bu benim ilk kitabım kusurlarım olursa beni affedin hatalarımı bana bildirirseniz çok memnun olurum .

Ben Erva Soykan . 17 yaşındayım . Hayatımda ki olumsuzluklara engellere her şeye rağmen asla umudunu yitirmeyen biriyim . Umutlarım hayallerim beni yaşama bağlayan az şeylerden biri . İsmimin anlamı ,cesur ve yiğit çok güzel genç kişi anlamına geliyor . Güzel miyim bilmem ama galiba cesurum . Allah'tan başka hiç kimseden korkmam. Cesur olmamın nedeni hayatımın engeller üzerine kurulması . Hayatınız engeller üzerine kurulmuşsa o engelleri aşmanın tek yolu cesarettir. Cesur olmayıp o engelleri aşmazsam ruhumu öldürmüş olurum . Ruh öldükten sonra bedenin ne anlamı varki.

Keşke hiç büyümeseydim . Hiç böyle duygularım olmasaydı. Kuzenim Ulaş hep çocukken oynadığım ortaokulda şakalaştığım eğlendiğim kuzenim olarak kalsaydı.
Önceden onu gördüğümde oyun oynayacağız diye sevinirdim. Ulaş benden üç yaş büyük olmasına rağmen hem bana oyun arkadaşlığı hem de abilik yapardı .
Ama şimdi her şey değişti. O siyah gözlerine baktığımda kalbim sıkışıyor. Sanki kalbim orda duracak da ben orda yere yığılacağım sanıyorum . En nefret ettiğim zehir sigara bile onun dudaklarının o parmaklarının arasında öyle güzel duruyor ki yutkunmama neden oluyor .

Ama benim Allah katında ona böyle bakmam yasak . O benim helalim değil . Ne kadar kuzenim olsada bana kardeşi gibi davransada o bana namahrem.
Ulaş ismi gibi değil . Diğer kızları bilmem ama bana " Bir aşkın önünde hiç bu kadar engel olabilir mi ? "sorusuna benim yaşayarak öğrenebilecek bir cevap. Benim en büyük ve en çok istediğim ulaşılmazım.