when Loving ONE is NOT ENOUGH

CHAPTER 5 NO CHOICE

A/n: paSENSYA SA LATE UPDATE  ENJOY

CHAPTER 5 *NO CHOICE*


Ang hirap isipin at tanggapin na kapatid ko ung isa sa nakasira sa amin..
Haysssssssss.. Wala naman na akong magagawa diba? Naalala ko nanaman un.. kahit pala anong pilit kong isipipn na tanggap ko na, na okay lang sa akin lahat.. kaso.. hindi .. hays..

***FLASHBACK***

Nakalipas ang dalawang lingo, hindi ko nagawang sabihin kay Anne ung tungkol sa plano nila Papa.. Mahirap sabihin, isa pa, masyadong busy si Anne.. Photographer siya..  at ang alam ko, malapit na ang exhibit niya.. at ang concept niya parang related lang sa paranormal activity.. pero based sa pictures.. ewan ko lang kung nag go-Ghost hunt pa un.. kakaibang babae… haysss…
Eto na ung araw na pupunta kami sa Cebu.. Tinext ko na lang si Anne.. kasi kanina pa ako tumatawag, hindi naman niya sinasagot.. ewan ko kung napano un… tssssssssss..

KUYA: “Rav.. okay na ba ang lahat? I-Check mong mabuti, baka may naiwan pa tayo.. hindi pa sinasabi kung gaano tayo katagal dun”
AKO: “Okay na lahat… Sa gamit ko, ewan ko sa gamit mo..” nagtatampo, nagsusungit, at medyo galit? Hindi.. galit talaga.. masama din ang loob…. Haysss.. bakit ako pa??
KUYA: “Sige lang.. magsungit ka lang.. sagasaan kita dyan eh.. Wala tayong choice, do or die na ito kumbaga”

Walang Choice? Meron naman e! kung tinaggap lang niya, kung inisip niya ako, kung  hindi siya naging selfish at kung naging kuya man lang siya.. hindi niya tinakasan ung dapat sa kanya.. tapos sasabihin niya “walang Choice”.. hay buhay nga naman!
Huminga na lang ako ng malalim.. may magagawa pa ba ako? Wala naman na diba?

AKO: “Oo.. wala nga talaga”

Tapos na kaming mag ayos ng mga gamit.. ready to face reality.. the cruel world.. the shotgun engagement.. tskkk… prayers!prayers!prayers! sana magbago ang isip ng mga Ricafuente.. Sana ayawan nila ako.. sana may mahal na iba ung Karen na yun.. Sana may almuranas siya mamaya, para hindi matuloy or magkaLBM, or may pictorial… hay naku.. parang ang kamalasan ngayon, nasalo ko…

*DING!DONG!*

Huh? Bisita? Bwisita?? Ay ewan ko! Wala naman akong alam na pupunta sa akin.. imposibleng pupunta si Anne ditto, hindi mahilig pumunta un ditto, at isa pa, busy nga un ee! Baka si kuya, isa sa mga fanatics niya, or mga endorser or baka manager niya, pwede din ung nagrerepair ng kotse niya.. siya na lang.. may lalagay pa akong pagkain sa kotse..
AKO: “Kuya! Paki bukas ung pinto! May tao! May ginagawa pa ako!”
KUYA: “OK.. “

*DING!DONG!* ay ang kulit naman nun! Hindi man lang makapaghintay.. excited makakita ng gwapo.. tsk!

KUYA: “TEKA! Andyan na!”
“wgdjhdiowdhwuwhwnldo”

hindi ko maintindihan ang pinag uusapan nila, andito kasi ako sa may garahe..
KUYA: “halika.. Pasok ka”

Huh? May bisita nga si kuya.. nice one! Mahuhuli kami mamaya sa engagement party, tapos matuturn off sila sa amin, sa akin, tapos aayawan na ako, kasi naghintay ung wife-wanna-be ko! Ahahaha tapos wala na! the end na.. tapos kami na ni Anne forever..

AKO: “kuya (nakayuko ako) Sino--------- O______O?! ANNE!!??”

Ay amp! Bakit siya?! Teka? Busy to.. ang alam ko madaming ginagawa tong babaeng toh… bakit andito..

ANNE: “Baby! ^__^ hala!may pupuntahan pala kayo! Hahaha wui! :P sorry! Hindi ako nagttext! Trip ko lang magsurprize! Ahahahaha gulat ka noh!? :P saan punta niyo Baby, baby, baby oh!?”