Merhaba hiçbir kalıba sığdıramadığım. Canım yanıyor, fazlasıyla. Geçmişim diyordum ya. Hani farkinda bile olmadan beni kurtardığın. Sanırım yeniden geliyor hepsi. Hepsi yeniden nüksediyor ruhuma. Nefesim ciğerlerime dolmuyor sanki. İçim sancıyla kıvranıyor. Sen gelirsin biliyorum. Ama yalvarırım vakit geçmeden gel. Çünkü iyi değilim. Kendime benzettigim karakterler bir bir öldü. Ölüyorum resmen. Demişsin ya karşımda ölsen yine de bakmam. Ne diyeceğimi bilemiyorum. Sana yazdığım yazılar bir kitap oluşturur. Nefes alamıyorum. Herşey çoğalıyor sanki. Beni öldürecek tüm güçler çoğalıyor. Korkuyorum. Herhangi bir sese dayanamiyorum. Bi anda sinirleniyorum. Kırıp, döküyorum. Bi anda karşımdakini düşman gibi görüyorum. En ufacik hareketten korkuyorum. O defter vardi ya mor kalemle arka kapağına biseyler yazıp çizmiştin. Yazısı siliniyor. O bile canimi yakmaya yetiyor. Yanimdaki kiza bugun o yüzden bagirdim . Tam iki kere aldi götürdü defterimi. Yerimden kalkayım diye neredeyse siniftan disariya kadar kosturdu beni. Birkac ders sonra yeniden aldi defterimi. Ben böyle bi yıkım gormedim. Bağırdım nefret eder gibi. Çünkü o dokundukca ellerinin izi gidicek. Yazılar kaybolucak ve sana dair hiçbir sey hatirlamayacaktim. Ona dokunma degerli dedim. Ne degeri varki alti üstü bir yazi dedi. Oyle degildi canımın içi. Senden kalan sınırlı eşyalardan biri o.
Nolur gel. Kac günden beri yağmur yağıyor. Sanki gökyüzü bile bana küs. Canina yandığım.
Ölüyorum.
Eskiyi istemiyorum.
Seni istiyorum.
Kocaman hayatta sadece seninle ayakta durmuşum ben. Ne olur yalvarırım gel. Yalvarırım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUDUM'A HASRETLE
RandomÖlüm varlığını sürdükçe mutlu son olmazmış derdi. Canını sevdiğim. Hiçbir kalıba sığdıramadığım. Ruhumun ikinci yarısı... Beni her türlü olumsuzluklardan kurtardı. Şimdi çekip gitti. Ve bu kitap ona ayırdığım mektuplardan ibaret.
